بوچیر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| دهستان بوچیر | |
|---|---|
 |
|
| اطلاعات کلی | |
| نام رسمی : | دهستان بوچیر |
| کشور : | ایران  |
| استان : | هرمزگان |
| شهرستان : | پارسیان |
| بخش : | مرکزی |
| دهستان : | بوچیر |
| سال بنیاد : | پیش از اسلام |
| مردم |
|
| جمعیت | 4406 |
| زبان‌های گفتاری: | فارسی - (بندرى ) |
| مذهب: | اسلام سنی |
| اطلاعات روستایی |
|
| پیش‌شماره تلفنی : | ۰۷۶۴ |
| وب‌گاه : | گاوبندى |
بوچیر دهستانی از توابع بخش مرکزی شهرستان گاوبندی در استان هرمزگان واقع در جنوب ایران. این دهستان در هفت کیلومتری غربی روستای امیران ، و در شش کیلومتری شرقی روستای هشنیز واقع شده‌است. و در پشت کوه سنجول قرار دارد. این دهستان در سابق تحت نفوذ حکم (بنی حماد) بوده ویکی از مراکز مهم حکومتی ایشان بوده‌است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] پیشینهٔ تاریخی
بوچیر روستائی است بسیار قدیمی وتاریخی ، پیشینهٔ این روستا به پیش از اسلام می‌رسد و این ده در آنزمان زرتشتی‌نشین یا (گبر) نشین بوده‌است. «بوچیر» در دوران گذشته مقر فرمانروایان «قبیله آلحمادی» بوده‌است. بنی حماد (الحمادیون) یا (الحمیدیون) در اصل از سکان نجد از بطن «جذام» هستند. شاخه‌ای از این قبیله در سال ۹۹۰ هجری قمری از نجد به منطقهٔ «العدید» در جنوب شرقی قطر منتقل شدند ودر آنجا مستقر شدند. بعد از سپری نمودن ۲۰ سال در منطقه مذکوره، در سال ۱۰۱۰ هجری قمری ودر اثر کمبود آب به بر فارس در منطقهٔ شیبکوه منتقل شدند ودر مکانی بنام (الأبدیت) ساکن شدند. بعد از مدتی به روستای «بوچیر» نقل مکان نمودند، قلعه بزرگی بنا نمودند ومقر حکم خود قرار دادند، آثار این دژ بزرگ هنوز پابرجا وباقی مانده‌است. «الحمادیون» یا «بنی حماد» تا سال ۱۲۹۸ هجری قمری بر این مناطق حکمران بودند.
[ویرایش] جمعیت
جمعیت دهستان بوچیر طبق سرشماري عمومي نفوس و مسكن در سال ۱۳۸۵ ، برابر با 4406 نفر بوده‌است [۱]. که بزبان فارسی به گویش محلی تکلم می‌نمایند. در دوران گذشته جمعیش بیشتر از ۳۸۰۰ نفر بوده‌است که بیشتر آنان از نژاد عرب بودند، در اوائل حکم رضا شاه و بر سر موضوع (کشف حجاب) تعداد زیادی از سکان بوچیر به کشور بحرین کوچیدند ودر آنجا ساکن شدند، تا امروز این افراد به (قبیلهٔ آلبوچیری) در بحرین مشهور هستند. بوچیر دارای مقاطع تحصیلی از دبستان تا دبیرستان ، بانکهای ملی ، صادرات ،برق، آب انبار (برکه) و سالن ورزشی است.
[ویرایش] آثار باستانی
بوچیر دارای آثار تاریخی فراوانی است که یکی از آنها آثار ارگی بزرگ است در جنوب دهستان، این ارگ از دوران حکمرانان بنی حماد باقی مانده‌است که به این منطقه حاکم بوده‌اند. این قلعه در ۶۰۰ متری جنوب دهستان قرار داشته‌است.
[ویرایش] کشاورزی
آب زیر زمینی اش شیرین است و محاصیل زراعتی فراوانی مانند: گوجه فرنگی ،جو و گندم، وعدس و لوبیا، و نخود، و غله کشت می‌شود، همچنین در حدود ۶۰۰ اصله نخل خرما دارد که از ثمر آن مرغوب‌ترین انواع خرما در منطقه بدست می‌آید، همچنین شغل مردم دهستان دامداری ، فلاحی و بنائی است.
[ویرایش] منابع
- الوحیدی الخنجی، حسین بن علی بن احمد، «تاریخ لنجه» ، چاپ دوم، دبی: دار الأمة للنشر والتوزیع، ۱۹۸۸ میلادی.
- محمد صدیق ، عبدالرزاق، «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس» ، چاپ اول ، شارجه: چاپ خانه المعارف، ۱۹۹۳ میلادی.
- العصیمی ، محمد بن دخیل، «عرب فارس» ، چاپ اول، دمام (عربستان سعودی): انتشاراتی الشاطیء الحدیثة، ۱۴۱۸ هجری قمری.
- حاتم ، محمد بن غریب، «تاریخ عرب الهولة» ، چاپ اول، قاهره: دارالعرب للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۹۹۷ میلادی.
|
|
|
|---|---|
|
امیران | احشام | بوچیر| بمبری | جهواز | دشتی | ستولو | عمانیه | فومستان | کناردان | گود کنار | مهرگان | میلکی | هشنیز | یردخلف | یرد کوخردی| یرد شیطان | یرد خردو | یُرد قاسمعالی |
|
[ویرایش] پانویس
[ویرایش] جستارهای وابسته
| دهستان‌های استان هرمزگان | |
|
دهستان کوخرد| دهستان هرنگ| دهستان فرامرزان| دهستان کمشک|| دهستان جناح| دهستان گوده| دهستان فتویه| دهستان دهتل| دهستان دهُنگ| دهستان خمیر| دهستان کهورستان| دهستان روئیدر| رودبار| حومه| دهستان مغویه| دهستان دژگان| دهستان خمیر| مهران| مقام| بندر چارک| کیش| لاوان| دهستان سوزا| دهستان بوچیر| مهرگان| دهستان کوشکنار| دهستان بهدشت| تخت| سیاهو| فین| گهره| دهستان گچین| دهستان ایسین| تازيان| سَرخون| قلعه قاضی| دهستان شمیل| تنب| سرى| جاسک| کنگان| گابریک| سردشت| چکدان| گافروبارمون| گوهران| پى وشک| سورک| درآگاه| طارم| فارغان| آشکارا| احمدی| کوه شاه| رودخانه| مسافرآباد| رودخانه‌بر| آب‌نما| فاریاب| راهدار| جفین شمالی| جفین جنوبی| بيكاه| برنطين| دولاب| صلخ| لار| هنگام| حومه| گوریند| حومه| پندزرک| تباب| كریان| توکهور| چراغ آباد| بمانی| بیابان| دهستان سیریک| سندرک| دهستان در پهن| بندر| |
|
