بونونتورا دوروتی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] زندگی نامه
بونونتورا دوروتی در ۱۸۹۶ در شهر لئون در مرکز اسپانيا بدنيا آمد. پدرش کارگر راه آهن و عضو يک گروه سوسياليستی بود.
[ویرایش] زندگی سیاسی
در ۱۴ سالگی مدرسه را ترک کرد تا به عنوان مکانيک در راه آهن به کار مشغول شود. بعد از چند سال يک اعتصاب به خاطر رعايت نشدن حقوق کارگران توسط دولت را رهبری کرد که بعد از چند روز با دخالت نيروهای ارتش اعتصاب شکست خورد. ارتشيها بسيار بيرحمانه ۷۰ نفر را کشتند؛ ۵۰۰ نفر را زخمی کردند و ۲۰۰۰ نفر را دستگير کردند. دوروتی توانست به فرانسه فرار کند و در آنجا توانست با آنارشيستهای واقع در تبعيد ارتباط بر قرار کند. تحت تاثير آنها دوروتی نيز به آنارشيستها ملحق شد. حکومت سلطنتی اسپانيا در ۱۹۳۱ سقوط کرد. حکومتی که با کليسای کاتوليک اسپانيا رابطه ای تنگاتنگ داشت. وی همراه با پارتنر فرانسويش که در آن موقع حامله بود به بارسلون آمد و گروه نوستروس را در آنجا تشکيل داد. در زمان جنگ داخلی با وجود اينکه نيروهای فرانکو از نظر نظامی مجهزتر بودند و هيتلر و موسيلينی به طور متوسط روزی ده هزار بمب ميريختند؛ پيروزی هميشه با آنارشيستها بود. آنارشيستها بعد از عقب راندن فاشيستها در ايالت آستوريا به رویای آنارشيستها واقعيت بخشيدند. در آستورياس پول ارزشی نداشت. و همه چيز مساوی تقسيم شده بود. هيچ جنسی ارزشگذاری نشده بود. چرا که نظام پولی از بين رفته بود. در بقيه نقاط اسپانيا نيز گروههای تروريستی کارخانه ها را منفجر ميکردند و کارگران و دهقانان را تشويق به اعتصاب ميکردند. دوروتی ميگفت از اين که جايی را خراب کنيد ناراحت نباشيد چون خود ما کارگرها همه چيز را درست کرده ايم و باز هم درست ميکنيم. ابتدا بايد سيستم بورژوازی را از بين ببريم و به بلشوييکها نشان دهيم که انقلاب چگونه صورت ميگيرد. زمانی که نيروهای فرانکو به مادريد حمله کردند؛ آنارشيستها تا آخرين نفر مفاومت کردند تا بالاخره شهر را باز پس گرفتند. اما گلدمن در ۶۰ سالگی به اسپانيا آمده بود و به درخواست دوروتی بولتن انگليسی را اداره ميکرد. استالين طی تلگرافی به فرماندهان ارتش روسيه نوشت: زمان آن رسيده که تروتسکيستها و آنارشيستها را در منطقه جارو کنيد. تا يک روز قبل از آن همه اين گروهها بر ضد دشمن مشترک يعنی ملي گراها مي جنگيدند. تمام عمليات بازپس گيری مادريد توسط تروتسکيستها و آنارشيستها و گروهی ايتاليايی به نام گاريبالدين ها انجام شده بود. حالا به دستور رفيق استالين! تمامی اين افراد توسط تانکهای روسی بايد از بين بروند. زمينه شکست در جنگ از همين جا شروع شد. حزب فالانژ توسط نازيهای آلمان و فاشيستهای ايتاليا تغذيه ميشد. و حرکت ارتش سرخ وضعيت را در شرق خراب کرد و زمينه ساز حرکت نيروهای فرانکو را ايجاد کرد. بعد از سقوط مادريد ؛دوروتی يکبار ديگر خواست آنجا را با نيرويی ۱۸۰۰ نفری بازپس گيرد که در يک ضدوخوورد کشته شد. مراسم به خاکسپاريش بزرگ‌ترين گردهمايی در تاريخ اسپانيا بود. ۵۰۰هزار نفر در بارسلون با ژرچمهای سياه و سرخ جمع شده بودند. دوروتی تنها کسی بود که توانست برای مدتی آنارشيسم را در يک منطقه ايجاد کند. فرانکو تا سال ۱۹۷۵ در قدرت ماند. ميليونها نفر توسط نيروهای فرانکو کشته شدندو چندين شهر به طور کامل تخريب شد.
[ویرایش] نحوه عملکرد
دوروتی برعکس ديگر روشنفکران کمونيست هر چه خوانده بود و فکر کرده بود را عمل کرد و هيچوقت خود را محدود به کار تئوری نکرد.
[ویرایش] یادمان ها
اما گلدمن در مورد او نوشت:دوروتی نمرده است. او برای هميشه در ماست.
[ویرایش] منبع
All material within these Archives, unless noted otherwise, is public domain. MIA-created material is protected by the Creative Commons License.
