آنژین صدری
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آنژین صدری یا آنژین قلبی (به انگلیسی: Angina pectoris) به وضعیتی گویند که بیمار دچار درد قفسه سینه شده باشد که منشا درد بیماری شریان های کرنری باشد.
دلیل ظهور آنژین صدری فقدان اکسیژن کافی در ماهیچه های قلبیست. این درد گاهگاهیست و اغلب به بازوها و به خصوص بازوی چپ نیز قابلیت انتشار دارد.
معمولا آنژین موقتی است: با فعالیت نسبی فیزیکی ظاهر گردیده، و با استراحت مجدد بیمار درد محو می شود.
اما در حالتی که آنژین حتی در حالت استراحت توسط شخص حس شود، آنژین حالت «ناپایدار» (Unstable angina) به خود گرفته است. آنژین ناپایدار بسیار خطرناک بوده و از علائم قریب الوقوع بودن یک سکته قلبی است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] مداوای آنژین
[ویرایش] با دارو
- استفاده از داروهای نیترات دار همانند نیتروگلیسیرین (Nitroglycerin): نیترات ها باعث انبساط موقت شریانها، و در نتیجه احیای جریان خون در رگهای جریان پایین میگردد. این دارو به فرم های متنوعی در بازار موجود است. از عوارض جانبی این قسم از داروها میتوان به سرگیجه و سردرد اشاره کرد.
- استفاده از داروهای بلوک کننده بتا: این داروها جلوی آثار اپینفرین بر روی گیرنده های بتای قلب را گرفته و در نتیجه باعث کاهش سرعت فعالیت قلبی و فشار خون میگردند. بیماران آسمی از این دارو پرهیز داده میشوند.
- استفاده از داروهای بلوک کننده کانال کلسیم: این داروها همانند نیترات ها عمل میکنند و باعث انبساط شریانها میگردند، اما طرز کارشان متفاوت است.
- استفاده از داروهای آسپیرین: آسپیرین باعث رقیق شدن خون میگردد که باعث کاهش احتمال تشکیل یاخته های خطر زا در قلب میشود.
- استفاده از داروهای ضد-پلاکت: از این قسم داروها برای بیمارانی استفاده میگردد که به آسپیرین حساسیت دارند. نمونهٔ اینگونه دارو Clopidogrel است.
- استفاده از داروهای رقیق ساز خون: همانند آسپیرین اما بسیار قوی تر. برای نمونه Warfarin را میتوان نام برد.
[ویرایش] مداوای تهاجمی
[ویرایش] پیوند به بیرون
[ویرایش] منابع
Coronary Artery Disease. American College of Physicians. 2000 ISBN 078945159 ص۵۳-۶۴
