Τζάρβις Νήσος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 00°22′S 160°00′W / -0.367, -160

Η Νήσος Τζάρβις (παλαιότερα γνωστή και ως Νήσος Μπάνκερ) είναι ένα ακατοίκητο κοραλλιογεννές νησί με έκταση 4,5 χμ² και βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, περίπου στη μέση της απόστασης από την Χαβάη στα Νησιά Κουκ. Είναι ένα από τα Νησιά Γραμμής Ισημερινού, στο κεντρικό τμήμα της ομάδας. Είναι ένα μη ενσωματωμένο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών, και διοικείται από την Ουάσινγκτον, Δ.Κ. από την Υπηρεσία Αλιείας και Άγριας Ζωής των Ηνωμένων Πολιτειών του Διαμερίσματος Εσωτερικού των Η.Π.Α. ως τμήμα του Εθνικού συστήματος καταφυγίων Άγριας Ζωής.

Δεν υπάρχουν λιμάνια ή αραξοβόλια, αλλά υπάρχουν σημεία αγκυροβόλησης σε απόσταση από τις ακτές. Υπάρχει ένα σημείο προσεδάφισης μικρών σκαφών στην μέση της δυτικής ακτής και ένα ακόμα στην νοτιοδυτική γωνιά του νησιού. Ένας ημερήσιος ραδιοφάρος βρίσκεται κοντά στο μέσο της δυτικής ακτής.

Το κλίμα είναι τροπικό, με ελάχιστη βροχόπτωση, συνεχείς ανέμους, και ισχυρή ηλιοφάνεια. Το έδαφος είναι αμμώδες, το υψόμετρο ποικίλλει από το επίπεδο θαλάσσης έως και τα 7 μέτρα, και το νησί πλαισιώνεται από έναν στενό περιβάλλοντα ύφαλο. Η αραιή χορτοβλάστηση, οι πεσμένες περικοκλάδες και οι χαμηλοί θάμνοι αποτελούν κατά κύριο λόγο τόπο για τις φωλιές, το μεγάλωμα και την τροφή για θαλασσοπούλια, ακτοπούλια και τη θαλάσσια άγρια ζωή.

Το νησί δεν έχει φυσικό φρέσκο νερό.

Για στατιστικούς λόγους, η Νήσος Τζάρβις ταξινομείται ως ένα από τα Μικρά Εξωτερικά Νησιά των Ηνωμένων Πολιτειών.

[Επεξεργασία] Ιστορία

Το νησί ανακαλύφθηκε στις 21 Αυγούστου 1821 από το Βρετανικό πλοίο Ελίζα Φράνσις, που ανήκε στους Έντουαρντ, Τόμας και Ουΐλλιαμ Τζάρβις και το ονόμασε ο διοικητής του, ο Καπετάνιος Μπράουν. Το ακατοίκητο νησί το διεκδίκησαν για τις Ηνωμένες πολιτείες υπό την Πράξη για τα Νησιά με Γκουανό τον Μάρτιο του 1857 και επίσημα προσαρτήστηκε από τις Η.Π.Α. στις 27 Φεβρουαρίου 1858. Το Γκουανό στελνόταν πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες για να χρησιμοποιηθεί ως λίπασμα. Για τα επόμενα 21 χρόνια στη Νήσος Τζάρβις εξορυσσόταν συνεχώς το γκουανό. Το Αμερικανικό επιχειρησιακό ενδιαφέρον για το νησί εγκαταλήφθηκε το 1879 αφού τόνοι γκουανό είχαν εξορυχθεί.

Το Ηνωμένο Βασίλειο προσάρτησε το νησί στις 3 Ιουνίου 1889, αλλά ποτέ δεν αξιοποίησε σχέδια για την περαιτέρω εκμετάλλευση του. Δεν είναι γνωστό εάν εξορύχθηκε γκουανό αυτή την περίοδο.

Ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Φράνκλιν Ρούζβελτ έβαλε υπ' ευθύνη του Διαμερίσματος Εσωτερικού το νησί στις 13 Μαΐου 1936, μια κατάσταση που διήρκεσε μέχρι τις 27 Ιουνίου 1974.

Αποικήθηκε από τις Η.Π.Α. από τις 26 Μαρτίου 1935 έως τις 7 Φεβρουαρίου 1942 υπό την αρχή των δύο συνεχόμενων Πλάνων Αποίκησης των Νήσων Μπαίηκερ, Χάουλαντ και Τζάρβις. Ένα Ιαπωνικό υποβρύχιο αναδύθηκε μπροστά από την δυτική ακτή του νησιού στην αρχή του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Θεωρόντας ότι ήταν υποβρύχιο του Πολεμικού Ναυτικού των Η.Π.Α. που είχε έρθει να τους παραλάβει, οι παραμένοντες άποικοι έτρεξαν προς την ακτή. Το υποβρύχιο έριξε τορπίλες προς τους αποίκους, αλλά δεν τραυματίστηκε κανείς. Οι άποικοι εκκένωσαν το νησί τον Φεβρουάριο του 1942.

Ο οικισμός Μίλλερβιλλ στην δυτική πλευρά του νησιού ήταν ο τόπος αρκετών κατοικιών και ενός μετεωρολογικού σταθμού από το 1935, την χρονιά αποίκησης του, μέχρι τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν και εγκαταλείφθηκε, ξανακατοικήθηκε το 1957 κατά το Διεθνές Γεωφυσικό Έτος από επιστήμονες, και για λίγο καιρό είχε την μοναδική του τοπική διοίκηση, αλλά ξαναεκκενώθηκε το 1958.

Από τις 27 Ιουνίου 1974 η Νήσος Τζάρβις διοικείται από την Υπηρεσία Αλιείας και Άγριας Ζωής των Η.Π.Α. ως το Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής της Νήσου Τζάρβις. Για την είσοδο στην Νήσο Τζάρβις απαιτείται μια ειδική άδεια και γενικά περιορίζεται μόνον σε επιστήμονες και σπουδαστές. Το νησί το επισκέπτονται σχεδόν ετησίως η Υπηρεσία Αλιείας και Άγριας Ζωής και η Ακτοφυλακή των Ηνωμένων Πολιτειών.