Μπουβέ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Νησί Μπουβέ (Νορβηγικά: Bouvetøya) είναι ένα ακατοίκητο υποανταρκτικό ηφαιστειογενές νησί στον Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό, νότια-νοτιοδυτικά του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας (Νότια Αφρική). Διεκδικείται από τη Νορβηγία.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Γεωγραφία
Το Νησί Μπουβέ βρίσκεται 54°26′Ν 3°24′Α. Έχει έκταση 58,5 χλμ², 93% της οποίας καλύπτεται από παγετώνες που φράζουν τις νότιες και ανατολικές ακτές του. Δεν διαθέτει λιμάνια, εκτός από παραθαλάσσια αγκυροβόλια, και έτσι δεν είναι εύκολα προσβάσιμο. Οι παγετώνες σχηματίζουν ένα παχύ στρώμα πάγου που καταλήγει με απότομες πλευρές στη θάλασσα ή στις μαύρες παραλίες της ηφαιστειακής άμμου. Η ακτογραμμή των 29,6 χλμ περιβάλλεται συχνά από σωρό επιπλέοντος πάγου. Το υψηλότερο σημείο του νησιού ονομάζεται Ολαφτόππεν, και η κορυφή του βρίσκεται στα 780 μ πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Ένα κέλυφος από λάβα στη δυτική ακτή του νησιού, το οποίο εμφανίστηκε μεταξύ 1955 και 1958, παρέχει εστία φωλιών για πτηνά.
Το Νησί Μπουβέ είναι ένα από τα πιο απομονωμένα νησιά του κόσμου, μαζί με κάποια άλλα νησιά όπως τα Τριστάν ντα Κούνια, Νησί του Πάσχα και Νησιά Πίτκερν. Η εγγύτερη περιοχή είναι η Γη της Βασίλισσας Μάουντ, στην Ανταρκτική, πάνω από 1.600 χλμ μακριά νοτίως του νησιού, που και αυτή είναι ακατοίκητη.
[Επεξεργασία] Ιστορία
Το Νησί Μπουβέτ ανακαλύφθηκε την 1 Ιανουαρίου 1739, από τον Ζαν-Μπατίστ Σαρλ Μπουβέ ντε Λοζιέρ (Jean-Baptiste Charles Bouvet de Lozier), κυβερνήτη των πλοίων Aigle και Marie. Ωστόσο, η θέση του νησιού δεν ορίστηκε με ακρίβεια, ο Μπουβέ δεν έκανε τον περίπλου της ανακάλυψής τους, και έτσι δεν καθορίστηκε αν πρόκειται για νησί ή μέρος μιας ηπείρου.
Το νησί δεν ήρθε ξανά στο φως μέχρι το 1808, όταν εθεάθη από κάποιον Λίντσεϋ, καπετάνιο του φαλαινοθηρικού Swan της Εταιρείας Εντερμπάι. Αν και δεν αποβιβάστηκε ήταν ο πρώτος που όρισε σωστά την θέση του νησιού.
Η πρώτη επιτυχημένη αποβίβαση χρονολογείται από το Δεκέμβριο του 1822, όταν ο καπετάνιος Μπέντζαμιν Μόρελλ του αλιευτικού φωκών Wasp, ξεμπάρκαρε για να κυνηγήσει φώκιες. Το εγχείρημά του οδήγησε στην βάρβαρη θανάτωση πολλών φωκών.
Στις 10 Δεκεμβρίου 1825, κάποιος Κάπτεν Νόρρις, αρχηγός των φαλαινοθηρικών Sprightly και Lively της Εταιρείας Εντερμπάι, αποβιβάστηκε στο νησί, το ονόμασε Νησί Λίβερπουλ και το διεκδίκησε στο όνομα του Βρετανικού Στέμματος.
Το 1898 η Γερμανική αποστολή Valdivia του Καρλ Τσουν επισκέφτηκε το νησί αλλά δεν αποβιβάστηκε. Η πρώτη εκταταμένη παραμονή στο νησί ήταν το 1927, όταν ένα Νορβηγικό πλήρωμα παρέμεινε για περίπου ένα μήνα. Το γεγονός αυτό αποτελεί την βάση για την εδαφική διεκδίκηση της Νορβηγίας, που ονόμασε το νησί Bouvetøya (Νησί Μπουβέ στα Νορβηγικά). Με Βασιλικό Νορβηγικό Διάταγμα στις 23 Ιανουαρίου 1928, το Bouvetøya έγινε Νορβηγικό Έδαφος. Τον επόμενο χρόνο το Ηνωμένο Βασίλειο παραιτήθηκε των αξιώσεών του προς χάριν της Νορβηγίας.
Το 1964, ανακαλύφθηκε στο νησί μια παρατημένη σωσίβια λέμβος, μαζί με δίαφορες προμήθειες. Ωστόσο, οι επιβάτες της λέμβου δεν βρέθηκαν ποτέ.
Το 1971, το Νησί Μπουβέ και τα παρακείμενα χωρικά ύδατα ορίστηκαν φυσικές προστατευμένες περιοχές. Το νησί παραμένει ακατοίκητο, αν και το 1977 εγκαταστάθηκε εκεί ένας αυτοματοποιημένος καιρικός σταθμός από τους Νορβηγούς.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1979, ένας δορυφόρος κατέγραψε μια λάμψη φωτός (που αργότερα ερμηνεύτηκε ως προκαλούμενη από έκρηξη πυρηνικής βόμβας ή από φυσικό γεγονός όπως πχ από κάποιον μετεωρίτη) σε μια έκταση του νότιου Ινδικού Ωκεανού μεταξύ του Νησιού μπουβέ και των Νησιών του Πρίγκιπα Εδουάρδου. Η έκρηξη αυτή διασκόρπισε ραδιοενεργά θραύσματα σε εκτεταμένη περιοχή (ανιχνεύτηκαν από επιστήμονες στην Αυστραλιανή Ανταρκτική Περιοχή). Καμία χώρα δεν παραδέχτηκε ποτέ την ευθύνη για τη δοκιμή, αν και οι υποψίες βαρύνουν την Νότια Αφρική, το Ισραήλ και την Ταϊβάν.
Αν και ακατοίκητο το νησί διαθέτει τον ιντερνετικό κώδικα .bv, ο οποίος όμως δεν είναι σε χρήση.
[Επεξεργασία] Το Μπουβέ στη μυθοπλασία
Το Μπουβέ, πλεονασματικά αποκαλούμενο το ‘Νησί Bouvetøya’, ήταν το σκηνικό της ταινίας του 2004 Alien vs. Predator. Επίσης έκανε την εμφάνισή του στο βιβλίο A Grue of Ice, του Τζέφρυ Τζένκινς.
