Διεθνές Δικαστήριο της Δικαιοσύνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Διεθνές Δικαστήριο της Δικαιοσύνης (Δ.Δ.Δ.) ή και αποκαλούμενο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (International Court of Justice) αποτελεί Διεθνή Οργανισμό που δημιουργήθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο από τον ΟΗΕ ως συνέχεια του παρόμοιου προγενέστερου, της Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ), που έφερε τον επίσημο τίτλο "Διαρκές Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης" (Δ.Δ.Δ.Δ.) το οποίο και καταργήθηκε.

Συγκεκριμένα την ίδρυση του νέου αυτού Διεθνούς Δικαστηρίου της Δικαιοσύνης προέβλεψε το Κεφάλαιο ΙΔ’ (άρθρα 92-96) του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών που υπογράφθηκε στις 26 Ιουνίου 1945 στις ΗΠΑ (Άγιο Φραγκίσκο) συνημμένο στο οποίο ήταν έτοιμο και το Καταστατικό του Δ.Δ.Δ. αποτελούμενο από 70 άρθρα.

Το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης αποτελείται από 15 δικαστές που εκλέγονται για 9 έτη από το ΣΑ και τη ΓΣ που συνεδριάζουν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Κάθε 3 έτη ανανεώνεται το 1/3 των δικαστών.

Για να εισέλθει ένα θέμα στο διεθνές δικαστήριο πρέπει όλα τα ενδιαφερόμενα κράτη να συμφωνούν για την παραπομπή σ’ αυτό της διαφοράς τους. Οι εκδιδόμενες αποφάσεις λαμβάνονται μυστικά, κατά πλειοψηφία και είναι υποχρεωτικές, ενώ αντίθετα οι γνωμοδοτήσεις δεν έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα.

Προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο μπορούν να κάνουν μόνο κράτη και όχι ιδιώτες ή οργανισμοί (εκτός του ΟΗΕ). Γενικά όμως διαφαίνεται η τάση των κρατών να μη προσφεύγουν στο δικαστήριο λόγω της ασάφειας του Διεθνούς Δικαίου η οποία καθιστά άγνωστη την έκβαση της προσφυγής.