Drei Könige im Schwabenland
Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
 |
Dialäkt: Schwäbisch |
"Drei Könige im Schwabenland" hoißt a schwäbisch’s Theaterstickle en oim Akt vom Alfred Weitnauer.
Inhaltsverzeichnis |
[ändere] Eileidong
Des Stick behandlet – wia scho dr Titl verroda duet – an Doil vo dr Weihnachtsgschiicht aus em Matthäus-Evangeliom. Allerdengs hot sich dr Alfred Weitnauer d Freiheit gnomma, dui Handlong mit de Städt Jerusalem ond Bethlehem ens Schwobaland zo vorlega ond älle Beteiligte Allgaier Schwäbisch schwätza zo lau. Ma derf sich also dia Städt, wo en deam Stick vorkommet, et em heitiga Israel vorstella. En dr Advents- ond Weihnachtszeit wuud des Stick em Schwobaland oft vo Laiaschauspieler ufgfiirt. So a Uffiirong dauret a starka Stond, sodass mr des Stick au guet en a Weihnachtsfeier eibaua ko.
[ändere] D Persona vo dr Handlong send
- Dr Keenig Herodes
- D Salome, sei Dechterle, a arg reifa Jongfrau
- De Heilig Drei Keenig:
- Dr Kaspar
- Dr Melchior
- Dr Balthasar
- Drei Hofschriftgelehrte:
- Dr Klespas
- Dr Kaiphas
- Dr Laifas
[ändere] S Biinabild zeigt
A Empfangshall em Palascht vom Herodes. S Mobiliar bestoht aus ma Disch, ma Naachtstuhel ond ma Kloidrständr. Ibr-em Disch hangt vom Blafoo ra a Fluigafänger. En dr Midde vom Hendrgrond isch a Diir, wo uf-em obra Balka mit Kreid „C + M + B“ gschrieba stoht.
[ändere] Handlong
Wenn dr Vorhang ufgoht, sieht ma da Herodes em Naachthemmed em Zemmer romlaufa. Uf seim Däz hot’r a Kron ond en dr Hand an Fluigabatscher, mit dem’r nach de Mugga a dr Wand schlait. D Salome isch grad drbei, Loggawickler eizdrehet. Pletzlich schellt’s a dr Hausdiir. Dr Keenig ond sei Deechtrle rätslet, wer des wohl sei kennt, obnets am halb siebene, wo mr nachtessa will. D Salome goht an d Diir, ond wia se dia drei Gschdalda sieht, vorschrickt se, hauptsächlich deshalb, weil oiner vo deane ganz schwaaz ischt. Dia drei gebet sich als Keenig aus ond wellet bei ihrem Kollega Herodes en Ostandsbsuech macha. Seller isch abr gar et erfreit ond dät’s am liabschda wieder fortschicka, doch d Salome moint, des sott’r et dua, denn d Keenig seiet gern beleidigt, ond noh kennt’s polidische Verwicklonga gäa. Also däffet se reikomma.
Noch dr Begriasong, wo abr et grad herzlich ausfällt, hot dr Herodes da Eidruck, dass dia drei uf Brautschau send ond sich fir sei Deechterle entressieret. Jedr hot a Päckle drbei ond hängt’s an d Gardrob noh. Wia se saget, dass se vom Morgaland kommet, frogt se dr Herodes, wo des denn sei, dovoo häb’r no gar nix gheert. Als Antwort kriagt dr, s Morgaland dät halt ganz weit em Oschda liega, so en dr Gegend vo Marktobrdorf. Dr Herodes drickt sei Ibrraschong aus, dass es deet glei drei Keenig fir oi Land geit. So ebbes dät em au gfalla, no sei mir wenigschdens beim Regiera et so alloi. Er ladet dia drei ei, mit em a Partie Gaigel oder Schofkopf z schbielet, abr dia drei Keenig moinet, weaga so ebbes seiet se et herkomma. Se wend en was Wichtigs froga.
Bevor se abr zom Froga kommet, kindigt d Salome o, zom Obadessa dät’s Kässchbätzla gäa, abr fir älle dät’s et langa. Vielleicht ko mrs abr a bissle strecka. Vor em Essa will dr Herodes noh oim noch em andra sei Salome ufschwätza, abr dr Melchior moint, ehm sei se a bitzele z mager, ond dr Kasper will nix meh vo de Weibr wissa, seit em sei Alde drvogloffa isch. Als nächschda hot’r da Balthasar em Visier, wo bisher noh koi Wertle gschwätzt hot. Seine Mit-Keenig saget, so sei der emmer. Aus deam dät mr nix rausbrenga. Worauf dr Herodes dia drei als gschbässige Heilige bezeichnet ond moint, se sollet no a halbs Stendle warta, no dät d Salome a bissle ebbes vordanza, no dät au der Schwaaz uf da Gschmack komma, dui Danzerei vo seim Deechterle sei nemlich a bissle pikant. Abr se kennt d Danza wia dr Lomp am Stecka. Do druf frogt dr Melchior, ob des obedengt sei muaß, dui Danzerei? Er ond de andre zwoi Keenig aus em Morgaland wellet et, dass ebbes bassiert. Dr Herodes begreift et, was dr Melchior moint, abr glei kriagt’r zor Antwort, es sei doch selbigsmol em Blättle gstanda, dass’r noch ma Danz vo dr Salome an gewissa Johannes häb kepfa lau. Em Herodes basst des Thema et ond schnell lenkt’r s Gschpräch om zom Vergleich vo de Milchpreis en Jerusalem ond em Orient.
Mittlerweil deckt d Salome da Disch mit vier Deller, vier Leffl ond ma Rescht vo ma Brotloib. Kurz drnoch stellt se a middlgraußa Schissl mit Allgaier Kässpätzla uf da Disch ond moint, des sei älles, se sollet’s guat eidoila, damit’s au langt. – Dr Herodes isst mit Gnuss; dia heilig drei Keenig abr stochret bloß em Essa rom ond moinet, so a mehliger Bebb dät en et schmecka.
Noch em Essa frogt dr Herodes dia drei Keenig, was se jetzt eigentlich vo-nem wissa wellet, ond kriagt zor Antwort, se häbet an graußa Stern gsäha ond dädet des Kendle suecha, wo zo sellem Stern gheert. Des Kendle dät emol a graußer Keenig werra, grad do en deam Land. Abr koi gweenlicher Keenig. Deam Stern noch zo schliaßa sei des Kendle et en Jerusalem uf d Welt komma, sondern en Bethlehem. Wia des dr Herodes gheert hot, wuud’r ganz narret ond bezeichnet des Gschwätz vom Melchior a Overschämtheit.
Uf oimol daucht wieder d Salome auf ond sait zo ihrem Vaddr, se häb grad vor em Haus äbbr saga heera, z Bethlehem dät’s goischtra. Seit a baar Stond dät a Stern so grauß wia an Ochs am Hemml standa, ond Engel seiet vom Hemml raagstiega ond dätet laut senga ond Musik macha. Wia noh dr Herodes no viel narreter als vorher wuud ond vo Ruhesteerong schwätzt ond dass’r deane Engel s Handwerk lega dät, händ dia drei Keenig aus em Morgaland gnuag. Se nemmet ihre Päckla ond hauet ab, ohne Adee zo saga.
Dr Herodes steigret sich emmer meh en sein Zorn nei ond befiehlt dr Salome, seine drei Hofschriftgelehrte zo hola..
Mit grauße Verbeigonga tredet dr Kaiphas, dr Klespas ond dr Laifas em Herodes sei Stub ond froget ihrn Chef, was’r denn von-en wella dät. Ond wia der noh emmr ebbes vo-ma Kendle, wo ehm als Keenig Konkurrenz macha wett, romfaslet, send dia Schriftgelehrte ganz baff. Se begreifet nemlich nix! Ond an Stern wellet se au et gseha han. Do wuud dr Herodes ganz fuchsteifelswild ond schreit s oo, er breicht vo deam Kendle bloß da Ort, d Stroß ond Hausnommer.
Was folgt, isch a Rom- ond Nomstreiderei zwischa de Schriftgelehrte ondr sich oinerseits ond zwischem Herodes ond seine Schriftgelehrte andrerseits. Schliaßlich wuuds deane gscheide Manna z bont. Se behaubdet, obeds noch de sechse seiet se au gar nemme verpflichtet, noh ebbes zo wissa. Domit gebet se em Herodes kond, dass se en dr Gwerkschaft send ond jetzt eigentlich Feirobed hend.
Mit ma Monolog vom Herodes, der au a baar ernschde Gedanka enthält, heert des Theaterstickle uf.
[ändere] Litradur ond Quell
Alfred Weitnauer: „Drei Könige im Schwabenland“, Allgäuer Zeitungsverlag Kempten, ISBN 3-88006-019-3
