Mennonisme
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Die mennonisme (of anabaptisme, "beweging van wederdopers") is die oudste doopsgesinde christelike beweging. Die mennoniete lei hulle naam van Menno Simons af, 'n voormalige Friese priester, wat die beweging omtrent 1540 stig. Sy leerstellings verbied die doop van kinders, die aflê van ede en militêre diensplig. Die meeste gemeenskappe bestaan vandag in Noord-, Sentraal- en Suid-Amerika. Daar is wêreldwyd sowat een miljoen mennoniete.
Godsdienstige vervolging in Europa dwing talle mennoniete om eers na die Verenigde State en later veral na Kanada uit te wyk. Die mees konserwatiewe groepering binne die mennonisme, die Mennoniete van die Ou Orde (Engels: Old Order Mennonites), verwerp moderne tegnologie en verkies om hulle gemeenskappe eerder volgens die ouderwetse leefstyl van die 19de eeu te organiseer. Hulle gebruik perdewaens as vervoermiddel vir die kerkbesoek op Sondae en in die landbou.
Opvallende klere en kleure word nie goedgekeur nie, die klemtoon word steeds op die godsdiens en werk gelê. Landbou en tradisionele ambagte dien as ekonomiese basis. Kinders verlaat op veertienjarige ouderdom die gemeenskapskole, wat naas die basiese kennis van lees, skryf en reken oorwegend godsdienstige onderwys aanbied, en bly gewoonlik op die plaas van hulle ouers. Vrye tyd word graag aan die vervaardiging van komberse, speelgoed en houtmeubels bestee.
