Wade-Giles
Z Wikipedii
główne: • Bopomofo (ㄅㄆㄇㄈ) albo Zhuyin zimu (chińska) • Pinyin (拼音, chińska znakami łacińskimi) • Jaworski-Jabłoński (polska) • Wade-Giles (angielska) • Othmar-Lessing (niemiecka) • Vissière albo EFEO (francuska) • Palladiusz (Палладий, rosyjska cyrylicą) •
pomniejsze: • Gwoyeu Romatzyh (chińska literami łacińskimi) • Harbińska (polska) • Gawlikowski (polska) • Yale (amerykańska) • Haenisch (niemiecka) • Piasek (niemiecka) • włoska • esperancka • czeska • węgierska • chorwacka •
Angielska transkrypcja sinologiczna Wade'a i Gilesa – transkrypcja stosowana do zapisu wymowy języka chińskiego przy pomocy alfabetu łacińskiego na potrzeby użytkowników języka angielskiego. Jej nazwa pochodzi od nazwisk dwóch brytyjskich sinologów, Thomasa Wade'a i Herberta Gilesa. Zyskała popularność dzięki Słownikowi Chińsko-Angielskiemu Gilesa z 1912 r.
Dzięki dominującej pozycji języka angielskiego, w XX wieku była to najpopularniejsza forma latynizacji chińskich nazw, jednak w latach 80. zaczęła tracić popularność na rzecz opracowanej przez samych Chińczyków transkrypcji pinyin.
Uwaga: Przez wielu użytkowników (w tym autorów haseł polskiej Wikipedii) każda angielskojęzyczna transkrypcja języka chińskiego bywa mylnie utożsamiana z transkrypcją Wade-Giles. Tymczasem w świecie anglojęzycznym równolegle funkcjonuje kilka transkrypcji chińskiego, np. brytyjska transkrypcja geograficzna czy amerykańska transkrypcja Uniwersytetu Yale. Oparta na transkrypcji Wade'a i Gilesa – i przez to z nią mylona – jest też niemiecka transkrypcja Haenischa.
