Władysław Sabowski
Z Wikipedii
Władysław Sabowski ps. "Wołody Skiba", "Bolesław Bolesny", "Omikron" (ur. 29 marca 1837 w Warszawie, zm. 19 marca 1888 tamże) – polski poeta, pisarz, dramatopisarz, dziennikarz i tłumacz.
Urodził się w rodzinie urzędników. Absolwent budownictwa Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Współpracował z konspiracyjnymi pismami powstańczymi, był publicystą "Strażnicy" i redaktorem "Prawdy". Referent prasowy Rządu Narodowego. Pod koniec powstania styczniowego wyemigrował. Redaktor "Ojczyzny", w Brukseli od października roku 1864 wydawał pismo "Wytrwałość". Mieszkał także we Francji. W 1869 powrócił do Polski i osiadł w Krakowie. Od roku 1873 pracował w redakcji "Kraju". Założył dziennik "Kurier Krakowski" i dalej współpracował z wieloma pismami. W 1883 zamieszkał z powrotem w Warszawie. W latach 1884-1887 redaktor naczelny "Kuriera Warszawskiego", następnie "Kuriera Codziennego".
[edytuj] Twórczość
- 1859 - Wieczorek u kasjerowej
- 1860 - Ziarna i plewy
- 1867 - Samobójca
- 1867 - Igła i pióro
- 1868 - Na gorącym uczynku
- 1871 - Kręte drogi
- 1871 - Józef Hauke-Bosak (biografia)
- 1873 - Niepodobni (drugie wydanie w 1886 nosiło tytuł Na paryskim bruku)
- 1874 - Córka gajowego
- 1884 - Siedmioletnie wojny
- 1884 - Grzesiu
- 1888 - Nad poziomy
Romuald Traugutt • Marian Karol Dubiecki • Włodzimierz Aleksander Dybek • Józef Gałęzowski • Józef Kajetan Janowski • Eugeniusz Dębiński-Kaczkowski • Henryk Krajewski • Rafał Krajewski • Stanisław Krzemiński • Adolf Pieńkowski • Wacław Przybylski • Władysław Sabowski • Józef Toczyski • Henryk Wohl
