Tadeusz Broniewski
Z Wikipedii
Tadeusz Andrzej Broniewski h. Tarnawa (ur. 29 sierpnia 1894 w Krakowie - zm. 4 stycznia 1976 we Wrocławiu) - architekt i historyk sztuki, absolwent III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, w latach 1923-1931 pracownik naukowy Politechniki Lwowskiej. Potem (1931-1944) dyrektor Państwowej Szkoły Budownictwa w Jarosławiu, od 1946 do 1964 pracownik naukowy Politechniki Wrocławskiej. Jego studentami byli m.in. Olgierd Czerner i Tadeusz Zipser. Jego córką jest architekt Anna Broniewska de Bezdzieca. Doskonały rysownik, także poliglota, badacz XVI-wiecznych tekstów niemieckich. Od 1956 profesor, w latach 1949-1951 i 1958-1960 dziekan Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej.
Przed wojną konserwował zabytkowe kamienice w Jarosławiu, zbudował tam także Dom Żołnierza i Miejską Kasę Oszczędności; po wojnie kierował odbudową i konserwacją m.in. kościoła św. Marii Magdaleny we Wrocławiu, kościoła parafialnego w Świętej Katarzynie i ratusza w Lubaniu, zbudował także nowy gmach Chemii Politechniki Wrocławskiej (1948-1951).
Napisał m.in. "Historię architektury w zarysie" (1959) i 5-tomową "Architekturę dla wszystkich" (1963-1969); wraz z Mieczysławem Zlatem współredagował serię Śląsk w zabytkach sztuki (1959-1976), pisząc m.in. o Kłodzku, Lubaniu, Srebrnej Górze i Trzebnicy.
- Źródło
- Encyklopedia Wrocławia, Wrocław 2000
