Pete Sampras
Z Wikipedii
Pete Sampras | |
Państwo | Stany Zjednoczone |
Miejsce zamieszkania | Los Angeles |
Data urodzenia | 12 sierpnia 1971 |
Miejsce urodzenia | Waszyngton |
Wzrost | 185 cm |
Waga | 77 kg |
Gra | praworęczna |
Status profesjonalny | 1988 |
Zakończenie kariery | 2002 |
Trener | Paul Annacone |
|
|
Wygrane turnieje | 64 |
Najwyżej w rankingu | 1 (12 kwietnia 1993) |
Australian Open | W (1994, 1997) |
Roland Garros | SF (1996) |
Wimbledon | W (1993 - 1995, 1997 - 2000) |
US Open | W (1990, 1993, 1995 - 1996, 2002) |
|
|
Wygrane turnieje | 2 |
Najwyżej w rankingu | 27 (12 lutego 1990) |
Strona internetowa |
Pete Sampras (ur. 12 sierpnia 1971 w Waszyngtonie) - tenisista amerykański, pochodzenia greckiego, uważany za jednego z najwybitniejszych graczy w historii tenisa, 14-krotny zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej.
Spis treści |
[edytuj] Kariera
Dominował w tenisie męskim w latach 90.; w 1993 został po raz pierwszy liderem rankingu światowego i aż do 1998 regularnie kończył sezony na pozycji nr 1. Pierwszy turniej wielkoszlemowy wygrał w 1990, pokonując w finale US Open Agassiego; ten sam zawodnik był przeciwnikiem Samprasa w jego ostatnim finale – także na US Open, w 2002. Również ten pojedynek, podobnie jak większość ze spotkań z Agassim (swoim największym rywalem w okresie dominacji), wygrał Sampras. Finał US Open 2002, rozegrany we wrześniu 2002, okazał się ostatnim meczem w karierze zawodniczej Pete Samprasa, który po wielomiesięcznym namyśle (i licznych spekulacjach medialnych) ogłosił zakończenie kariery w dniu inauguracji kolejnej edycji US Open, 25 sierpnia 2003.
Największe sukcesy przyniósł Samprasowi turniej wimbledoński; Amerykanin wygrał tu aż siedem razy, pozostając niepokonanym w latach 1993-1995 i 1997-2001. Przejął od Beckera przydomek Króla kortu centralnego na Wimbledonie (aktualnie ten przydomek należy do Szwajcara, Rogera Federera). Odnosił sukcesy także w Australian Open (dwie wygrane), natomiast bez powodzenia startował na kortach Rolanda Garrosa; jego wielkim celem było zwycięstwo na paryskiej mączce, czego najbliższy był w 1996, kiedy uległ w półfinale Kafelnikowowi (późniejszemu triumfatorowi). Na kortach o nawierzchni ziemnej odnosił sukcesy rzadko, chociaż wygrał m.in. prestiżowy turniej Italian Open na kortach Foro Italico w Rzymie (1994).
W latach 1990-2000 regularnie kwalifikował się do turnieju Masters, za każdym razem awansując co najmniej do półfinału. Wygrywał Masters pięciokrotnie (1991, 1994, 1996, 1997, 1999).
Największe sukcesy odnosił – jako zawodnik o znakomitym serwisie (zarówno pierwszym, jak i drugim) oraz bardzo dobrym woleju – na nawierzchni trawiastej, a także na nawierzchni betonowej. Dysponował jednym z najlepszych forhendów zagrywanych w biegu w historii.
W 1992 zdobył wraz z reprezentacją USA Puchar Davisa; w meczu finałowym przeciwko Szwajcarii został wystawiony jedynie do gry podwójnej, zdobył punkt w parze z Johnem McEnroe, pokonując Rosseta i Hlaska w pięciu setach. Ponownie przyczynił się do sukcesu USA w Pucharze Davisa w 1995, w finale z Rosją pokonał w Moskwie Andrieja Czesnokowa w pięciu setach.
W 2007 Pete Sampras został włączony do Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.
[edytuj] Zwycięstwa turniejowe (66)
[edytuj] Gra pojedyncza (64)
[edytuj] Gra podwójna (2) |
|
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona internetowa Pete'a Samprasa
- Pete Sampras sylwetka na stronie ATP Tour (en)
- Pete Sampras sylwetka na stronie Pucharu Davisa (en)
Andre Agassi • Boris Becker • Björn Borg • Jimmy Connors • Jim Courier • Stefan Edberg • Roger Federer • Juan Carlos Ferrero • Lleyton Hewitt • Jewgienij Kafielnikow • Gustavo Kuerten • Ivan Lendl • John McEnroe • Carlos Moyà • Thomas Muster • Ilie Năstase • John Newcombe • Patrick Rafter • Marcelo Ríos • Andy Roddick • Marat Safin • Pete Sampras • Mats Wilander