Miory
Z Wikipedii
Współrzędne: 55°37' N 27°37' E
| Miory | |||
|
|||
| Państwo |  Białoruś |
||
| Obwód |  witebski |
||
| Położenie | 55° 37' N 27° 37' E |
||
| Wysokość | 140 m n.p.m. | ||
| Ludność • liczba ludności |
ok. 9 100 |
||
| Nr kierunkowy | +375 2152 | ||
| Kod pocztowy | 211287 | ||
|
Położenie na mapie kraju
  Miory
|
|||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||
| Strona internetowa miasta | |||
Miory (biał. Мёры, Miory) – miasto na Białorusi, stolica rejonu miorskiego obwodu witebskiego, 210 km od Witebska.
Miory otrzymały prawa miejskie w 1972 roku.
[edytuj] Historia
Miory to dawny ośrodek dóbr Ryłłów. W roku 1640 kupione zostały przez sędziego brasławskiego Sebastiana Światopełk Mirskiego. Światopełk Mirski w 1641 zbudował drewniany kościół katolicki. W XIXw. dobra podzielone zostały między Doboszyńskich, Puciatów, Reuttów i Klottów. Część Mirskich pozostawała w ich rękach do 1939r.
Nowy kościół p.w. Wniebowzięcia NMP wybudowano w latach 1905-1907 z inicjatywy ks. Józefa Borodzicza. Kościół wybudowano z czerwonej cegły w stylu neogotyckim. Jest to świątynia trójnawowa z pięciobocznym prezbiterium. Fasadę kościoła zdobią dwie trójkondygnacyjne wieże nakryte spiczastymi dachami. Ozdobą fasady jest także portal, rozeta i ostrołukowe nisze. Ściany wzmocnione schodkowanymi szkarpami. Wystrój wnętrza neogotycki. Na uwagę zasługuje polichromowany ołtarz boczny, ambona i rzeźbiona chrzcielnica. Na ścianie kościoła umieszczona jest tablica erekcyja z portretami: papieża Piusa X, arcybiskupa wileńskiego Edwarda von Roppa i ks. Józefa Borodzicza oraz epitafium Kornelii z Orłów Borodziczowej, matki ks. Borodzicza. Na zewnętrznych ścianach kościoła wmurowano epitafia książąt Światopełk Mirskich, właścicieli pobliskiego majątku Kamienpol. Od roku 1937 proboszczem w Miorach był ks. Franciszek Kuksewicz. Dnia 22 czerwca 1941 po aresztowaniu przez NKWD przewieziony został do Berezwecza. Ks. Kuksewicz pod koniec czerwca 1941 został rozstrzelany za Dźwiną, w czasie ewakuacji więźniów z Berezwecza. Kościół w Miorach po II wojnie światowej jest nieprzerwanie czynny.
 Jezioro Miorskie i kościół |
 Główny plac miasta |
 Kościół katolicki |
[edytuj] Bibliografia
- Zenobia Alejun, Ziemio moja..., "Civitas Christiana", Kętrzyn, 2007, (broszura)
- Zenobia Alejun, Żyli na Ziemi Wileńskiej, "Civitas Christiana", Kętrzyn, 2007 (broszura, str. 50 - ks. Franciszek Kuksewicz)
