Mikoła Abramczyk
Z Wikipedii
Mikoła Abramczyk, biał. Мікола Абрамчык (ur. 16 sierpnia 1903 r. w rejonie Mołodeczna w Rosji, zm. 29 maja 1970 r. w Paryzu) – białoruski publicysta i polityk emigracyjny, prezydent Białoruskiej Republiki Ludowej na uchodźstwie od 1943 r.
Uczył się w białoruskim gimnazjum w Radoszkowicach. Po wojnie domowej w Rosji wyemigrował w 1923 r. do Czechosłowacji. Zamieszkał i studiował nauki rolnicze w Pradze. Należał do Zrzeszenia Białoruskich Organizacji Studenckich. W 1930 r. wyjechał do Paryża, gdzie współtworzył białoruskie stowarzyszenie robotników "Хаўрус". Wydawał jego pisma "Бюлетэнь" і "Рэха". Działał w emigracyjnych organizacjach kulturalnych i politycznych. Po ataku wojsk niemieckich na ZSRR 22 czerwca 1941 r., podjął współpracę z okupantami. Został członkiem kierownictwa Białoruskiego Komitetu Samopomocy w Berlinie. Prowadził kursy białoruskie. W 1943 r. został przez Niemców usunięty z Komitetu pod zarzutem prowadzenie zabronionej działalności i aresztowany na krótki czas. Po wypuszczeniu na wolność powrócił do Paryża, gdzie wybrano go prezydentem Białoruskiej Republiki Ludowej na uchodźstwie. Przejawiał szczególną troskę o los uchodźców białoruskich. Przez cały czas znajdował się pod obserwacją Gestapo. Po zakończeniu wojny zaangażował się w działalność w międzynarodowym ruchu antykomunistycznym. W 1950 r. w Toronto opublikował broszurę pt. "I Accuse the Kremlin of the Genocide of My Nation". Od końca lat 50. do końca lat 60. stał na czele Ligi Wyzwolenia Narodów ZSRR, zrzeszającej przedstawicieli Ormian, Azerów, Ukraińców, Gruzinów, Białorusinów i Górali Kaukaskich.
| Poprzednik Vasil Zacharka |
 |
Prezydenci Białorusi 1943-1970 |
|
Następca Wincent Żuk-Hryszkiewicz |
