Katastrofa lotu Japan Airlines 123
Z Wikipedii
Katastrofa lotu Japan Airlines 123 - największa katastrofa lotnicza pod względem liczby zabitych w wypadku jednego samolotu. 12 sierpnia 1985 Boeing 747 SR-46 japońskich linii Japan Airlines na trasie Tokio-Osaka uległ awarii w dwanaście minut po starcie z Tokio, po kolejnych 30 minutach walki załogi o utrzymanie go w powietrzu, maszyna runęła na górskie rejony środkowej części wyspy Honsiu. Spośród 524 osób na pokładzie, przeżyły tylko cztery - pasażerowie.
Spis treści |
[edytuj] Przygotowania do startu
Godzina 17.17. W tokijskim porcie lotniczym Haneda ląduje samolot japońskich linii lotniczych Japan Airlines - Boeing 747 SR-46 (numer maszyny: JA8119).
Godzina 18.04. Po wymianie załogi i zatankowaniu paliwa, odrzutowiec był gotów do startu. Jako rejs nr 123, samolot wyruszył w 54-minutową - tego dnia już piątą - podróż do Osaki, oddalonej od Tokio o 450 km. Na pokładzie znajdowało się 509 pasażerów, m.in. znany japoński piosenkarz Kyu Sakamoto. Na czele piętnastoosobowej załogi stał kapitan - 49-letni Masami Takahama. Służył japońskim liniom od dziewiętnastu lat, w powietrzu spędził dwanaście i pół tysiąca godzin. Pomagał mu także drugi pilot. Pilotom towarzyszył inżynier pokładowy.
[edytuj] Rutynowy lot i dekompresja
Godzina 18:12. Odrzutowiec wystartował - wzbił się na poziom 7 300 metrów i oddala na południowy wschód od japońskiej stolicy. Trasa rejsu nr 123 prowadziła najpierw przez Zatokę Tokijską, następnie - po skręcie na zachód - wzdłuż wybrzeży Honsiu. Następnie, odrzutowiec miał wykonać skręt o 90 stopni na Osakę.
Godzina 18.24. Po dwunastu minutach rejsu - gdy maszyna przelatywała nad wyspą Oshima - kadłubem targnęła eksplozja. Do kokpitu dotarł stłumiony huk eksplozji. "Coś wybuchło" - zauważa kapitan. Zaczął rozbrzmiewać alarm, sygnalizujący dehermetyzację kabiny pasażerskiej i jej dekompresję.
Godzina 18.25. Samolot znajduje się około trzydziestu kilometrów od wyspy Oshima, zbliżając do półwyspu Izu. Kontrolerzy lotu otrzymali informację o kodzie 7700 - było to oznaczenie sytuacji krytycznej.
[edytuj] Próby zawrócenia do Tokio
Godzina 18.26 Dostrzegając kod 7700 na ekranie swojego radaru, kontroler z lotniska Haneda zezwolił na awaryjne lądowanie w Tokio. Załoga podjęła próbę powrotu na lotnisko, spostrzegła jednak, że maszyna - zachowując się w bardzo niezrozumiały sposób - nie zawróciła, lecz skierowała się dokładnie w przeciwnym kierunku - na północny zachód. Jej wysokość na przemian wzrastała i malała - niekiedy o 1200m - a ścieżka lotu stała się niezwykle chaotyczna. Kontrolerzy nie mogli zrozumieć, dlaczego odrzutowiec zachowywał się w ten sposób - w rzeczywistości, odrzutowiec kreślił na niebie trasę na kształt sinusoidy, chyląc się to na prawe, to na lewe skrzydło.
Godzina 18.28. Kwadrans po wybuchu, jedna ze stewardes po raz pierwszy od rozpoczęcia kryzysu nawiązała kontakt z załogą. Inżynier pokładowy rozpoczął rozmowę, z której zapisu wynika, że załoga zaczynała odczuwać brak tlenu na wysokości 7 300 m w wyniku czego pojawiały się odrętwienie, paraliż, brak zdecydowania.
[edytuj] Ostatnie minuty lotu
Godzina 18.33. W tym momencie, inżynier pokładowy wypowiedział zdanie, które będzie brane pod uwagę przy rozwiązywaniu przyczyn katastrofy: "Odpadły drzwi R5". Gdy jednak ekipy przeszukujące miejsce katastrofy odnalazły owe wejście wciąż zespolone z wrakiem, teoria, że to one wywołały dekompresje, upadła.
Godzina 18.40. W niekontrolowanym locie, samolot zbliżał się do szczytu Fudżi i do amerykańskiej lotniczej bazy Yokota - na dalekich przedmieściach Tokio. Baza amerykańska Yokota przechwyciła krytyczne komunikaty załogi rejsu nr 123, oferując pomoc. Za pomocą układów awaryjnych wysunięto podwozie. Doświadczenie załogi pozwoliło na omijanie masywów górskich. Piloci wszelkimi sposobami próbowali zawrócić w stronę Tokio, ale ciągle oddalali się od niego.
Godzina 18.56. Zarówno kontrolerzy z Tokio, jak i wojskowi z Yokoty bezpowrotnie utracili kontakt z załogą. Pomimo wysiłków załogi, które pozwoliły utrzymać samolot w powietrzu przez prawie pół godziny ostatecznie uderzył w zbocze góry Osutaka na wysokości 1460 m nad poziomem morza.
[edytuj] Liczba zabitych
Z łącznej liczby 524 osób znajdujących się na pokładzie przeżyły tylko 4: jedna ze stewardes na urlopie, 8-letnia dziewczynka i jej matka oraz 12-letnia dziewczynka, Keiko Kawakami. Jest prawdopodobne, iż wiele osób ciężko rannych w katastrofie zmarło czekając na pomoc, bowiem ta nadeszła bardzo późno, do czego tylko w części przyczynił się trudno dostępny rejon katastrofy. W katastrofie zginął m.in. znany japoński piosenkarz Kyu Sakamoto.
[edytuj] Przyczyny
2 czerwca 1978, w Osace, kapitan tego samolotu przy lądowaniu zbyt wysoko uniósł jego dziób, co spowodowało uderzenie ogonem o drogę startową, a w konsekwencji, naruszenie konstrukcji ogona i tylnej grodzi ciśnieniowej.
Przyczyną katastrofy było wadliwe przeprowadzenie przez specjalistów Boeinga naprawy jednej z grodzi ciśnieniowych - użyto tylko jednego szeregu spoin, podczas, gdy potrzebne były dwa. Z każdym kolejnym lotem, naprężenia rosły. Podczas śledztwa odkryto, iż takie połączenie powinno wytrzymać jedynie dziewięć tysięcy startów i lądowań. W rzeczywistości, połączenie wytrzymało ponad dwanaście i pół tysiąca.
W ten sposób powstała wyrwa o powierzchni 2-3 metrów kwadratowych, co było powodem dekompresji kabiny. Prąd powietrza wpadł następnie do statecznika pionowego, wyrywając go ze wzmocnień. Utrata statecznika pionowego z fragmentem ogona spowodowała także przerwanie przewodów hydraulicznych, co poskutkowało utratą płynu hydraulicznego i utratą sterowności.
