Karlova Ves

Z Wikipedii

Współrzędne: 48°09' N 17°03' E48.15 17.05 (Karlova Ves)

Karlova Ves

Plac św. Franciszka

Bratysława IV

Starosta

Iveta Hanulíková

Powierzchnia

11 km²

Położenie

48°09' N
17°03' E

Wysokość

150 m n.p.m.

Populacja (2005)
• liczba ludności
• gęstość

33559
3000 os./km²

Położenie na mapie kraju

Karlova Ves

Położenie na mapie Bratysławy

Strona internetowa wsi

Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Karlova Ves (niem. Karlsdorf, węg. Károlyfalu) - dawniej samodzielna wieś, a obecnie dzielnica Bratysławy, położona na zachód od centrum, w powiecie Bratysława IV. W północnej części granicą są Małe Karpaty, na południu Dunaj.

[edytuj] Historia

Badania archeologiczne wykazały, że człowiek mieszkał w tym miejscu już w okresie kamienia. We wczesnym średniowieczu istniała tutaj niewielka rybacka osada, której ślady (m.in. groby) także odkryli archeolodzy.

W XIII wieku wieś nosiła prawdopodobnie nazwę Suchá Vydrica i została zniszczona podczas najazdów tatarskich. Na początku XIV wieku wieś ponownie została zaludniona i pojawiły się w niej winnice oraz młyn. Osada powoli się rozrastała i zbliżała się do ówczesnych granic Bratysławy. Wójtem był wówczas niejaki Jakub, a prawo do dziedzicznego piastowania tej funkcji przez jego rodzinę potwierdził król Karol Robert między 1318 a 1323 (również we wsi Lamač). W połowie XIV wieku mieszkańcy wsi otrzymali różne prawa i przywileje, które mieli obywatele Bratysławy.

W XVI wieku teren ten był ciągle zagrożony tureckimi najazdami - w 1532 zapuścił się tutaj niewielki oddział, ale został pokonany. W II połowie wieku grasowali tutaj zbójnicy. W 1605 pojawili się hajducy Stefana Bocskaya, w 1619 wojska Gabora Bethlena, które zdobyły Bratysławę, aby w 1621 ją stracić na rzecz wojsk habsburskich. Każdy z przemarszów żołnierzy powodował zniszczenia winnic, spalenie domów i mordy na mieszkańcach.

W 1635 Karlova Ves została włączona to państwa devińskiego, będącego w rękach rodu Pálffy. W 1677 mieszkańców zdziesiątkowała epidemia, która wybuchła w bratysławskim podgrodziu, ale oba tereny były tak blisko siebie, że zaraza szybko się rozprzestrzeniła. W tym czasie rozwój wsi hamowało tzw. "prawo milowe", które nie pozwalało w obrębie godziny drogi od granicy miasta królewskiego (jak była Bratysława) zakładać cechów rzemieślniczych. W takiej sytuacji najbardziej aktywny bili w miejscowości młynarze, gdyż w miejscowym potoku Vydrica w Dolinie Młyńskiej (Mlynská dolina, Mühltal) oraz na Dunaju. Według zapisków 5 młynów znajdowało się na potoku, a na rzece działało 6 pływających młynów (największy należał do bratysławskiej, mieszczańskiej rodziny Segnerów)^[1]. Z racji bliskości wody dobrze powodziło się także rybakom.

W 1720 w Devinie i Karlovej Vsi było około 100 hektarów winnic, które w większości należały do właścicieli zamku devińskiego i mieszczan z Bratysławy. Miejscowe wino cieszyło się wówczas dużym uznaniem.

Pod koniec XVIII wieku Karlova Ves została przyłączona do miasteczka Devin. W 1828 miała 120 mieszkańców. Podobnie jak inne okoliczne miejscowości została złupiona przez francuskie wojska w czasie wojen napoleońskich, a w latach 30. miały miejsce dwie epidemie cholery. Jednocześnie powodzie niszczyły młyny, a mrozy winnice oraz zwierzęta gospodarskie. W 1866 osada ponownie została wymieniona jako samodzielna wieś (choć odłączenie nie było takie pewne, dlatego i po tej dacie pisano przez pewien czas, jako o części Devina) i dopiero wtedy pojawiła się współczesna nazwa - Karlova Ves (Károlyfalu, Karldorf, Karlowe/s/). Do tej pory używano nazwy Suchá Vydrica (później Vydrica, od nazwy potoku). Większość ludności trudniła się winiarstwem, była także niewielka społeczność robotników (powiększająca się po zniesieniu pańszczyzny), dwaj młynarze z pomocnikami i szewc. Pod koniec XIX wieku liczba mieszkańców osiągnęła liczbę 207. Na czele wsi stał wójt.

W 1886 na ostrowie Sihoť nad Dunajem wybudowano studnię i elementy systemu wodociągowego, zaopatrującego Bratysławę w wodę pitną. W 1897 otwarto w Karlovej Vsi synagogę. W 1912 założona cmentarz, początkowo dla ubogich. W okresie I wojny światowej chowano tam żołnierzy, a z czasem cmentarz ten stał się najważniejszą bratysławską nekropolią (Cintorín Slávičie údolie), na której spoczywają artyści, politycy i inne ważne osoby.

Siedziby słowackiej telewizji

Na początku XX wieku Karlova Ves zaczęła gwałtownie się rozwijać - wybudowano m.in. szkołę ludową, pojawiło się także połączenie autobusowe z Bratysławą, a w latach 20. elektryczny tramwaj zaczął docierać na obrzeża wsi. W 1939, w związku z aneksją Devina przez III Rzeszę, Karlova Ves stała się miejscowością graniczną (z 10% mniejszością niemiecką).

W 1942 założono we wsi ogród botaniczny Uniwersytetu Bratysławskiego. Od 1943 włączono ją w granice administracyjne Bratysławy.

W okresie rządów komunistycznych najważniejszym wydarzeniem było otwarcie w 1960 ogrodu zoologicznego. Od lat 60. nastąpił gwałtowny przyrost ludności mieszkańców dzielnicy, co było związane z zakrojoną na szeroką skalę akcję budowy nowych mieszkań - głównie jednakowych, betonowych bloków. Część dawnej zabudowy wyburzono, zachowano jednak kościół barokowy św. Michała oraz fragmenty starszej architektury. W latach 70. wybudowano tutaj akademiki uniwersyteckie (w następnych dekadach centrum uniwersyteckie rozbudowano) oraz budynki telewizyjne w Dolinie Młyńskiej (dzisiaj siedziba telewizji słowackiej.

W 2002 ukończono nowy kościół św. Franciszka z Asyżu, a rok później klasztor minorytów.

Obecnie dzielnica zdominowana jest przez blokowiska i częściowo pełni rolę "sypialni". Uznawana jest jednak za jedną z najbezpieczniejszych i najspokojniejszych dzielnic miasta, z dobrze zaplanowanym system komunikacyjnym i dostępem do szkół. W ostatnich latach powstaje w niej coraz więcej supermarketów, domów towarowych i obiektów sportowych.

[edytuj] Zabytki

Kościół św. Michała

kościół św. Michała Archanioła (dawniej barokowa kapliczka św. Jana Nepomucena), przebudowany w latach 30. XX wieku, otoczony współczesną zabudową.
cmentarz Slávičie, na którym pochowano wybitnych obywateli Bratysławy.