Karloman (syn Karola Młota)
Z Wikipedii
Karloman (715–754) – król Franków w latach 741–747.
Po śmierci Karola Młota w roku 741 jego dwaj synowie Karloman oraz Pepin Krótki podzielili pomiędzy siebie królestwo Franków. Karloman otrzymał Austrazję, Szwabię i Turyngię. Wraz z Pepinem osadzają swojego najmłodszego brata Grifo w klasztorze. Obaj bracia rządzą swoimi częściami zgodnie i wspierają się wzajemnie. Już w 742 roku Hunold książę Akwitanii buntuje się i bracia razem tłumią bunt. W tym też roku bunt podnosi Odilo książę Bawarów i tym razem bracia tłumią go wspólnie.
W 743 roku wspólnie na tronie królestwa osadzają Childeryka III. W tym też roku Karloman wraz z Pepinem dokonują ataku na Sasów. W latach 744 i 745 dochodzi do ponownych buntów w Akwitanii i Bawarii, które obaj bracia tłumią.
W 744 roku Odilon poślubia siostrę obu Karolingów - Hiltrudę.
Karloman silnie wspiera chrystianizację Germanii i popiera budowaną przez świętego Bonifacego sieć kościołów i biskupstw. W 742 roku zwołuje pierwszy synod kościoła na terenie Niemiec zw. Concilium Germanicum. Karloman również funduje klasztory w tym jeden z najsłynniejszych w Fuldzie.
W 746 roku wybucha bunt możnych Alamanów, zwołuje on ich na zjazd do Cannstatt obecnego Stuttgartu. Po ich przybyciu dokonuje masowej egzekucji możnych alamańskich (tzw. Masakra w Cannstatt).
15 sierpnia 747 Karloman przekazał swoje władztwo bratu i przyjął tonsurę zakonnika od papieża Zachariasza. Następnie udaje się do klasztoru na Monte Cassino. Przebywa tam do 754 roku. Na prośbę papieża Stefana III udaje się na dwór swego brata Pepina, by prosić go o pomoc w walce z Aistulfem królem Longobardów. Pepin odmawia i więzi brata w Vienne, gdzie ten umiera. Zostaje pochowany na Monte Cassino.
- Zobacz też Karolingowie, Inni władcy o imieniu Karloman.
