Kłamstwo oświęcimskie
Z Wikipedii
Kłamstwo oświęcimskie (negacjonizm, rewizjonizm Holocaustu - ang. Holocaust Denial, niem. Holocaustleugnung, fra. négationnisme, hiszp. negacionismo) - prawnicze określenie twierdzenia, że przyjęta powszechnie wersja holocaustu jest albo w dużym stopniu przesadzona, albo jest całkowitym fałszerstwem. Zwolennicy, na przykład prezydent Iranu Mahmud Ahmadineżad, twierdzą że dominujące w świecie zachodnim poglądy, to w rzeczywistości efekt ideologicznej manipulacji. Manipulacja ta miałaby służyć legitymizacji tezy o moralnej wyższości zwycięskich idei demokracji liberalnej nad narodowym socjalizmem.
Kłamstwo oświęcimskie jest powszechnie potępione, jako niezgodne z prawdą historyczną, oraz niezgodne z pamięcią i czcią dla milionów ofiar Holocaustu. W wielu krajach, w tym w Polsce, istnieją obostrzenia prawne, nakładające na organy państwowe obowiązek ścigania z urzędu osób szerzących kłamstwo oświęcimskie. Według prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Leona Kieresa i szefa pionu śledczego IPN Witolda Kuleszy także mówienie o "polskich obozach zagłady" zalicza się do kłamstwa oświęcimskiego[1][2]
Spis treści |
[edytuj] Kontrowersje
Zwolennicy używają najchętniej określenia rewizjonizm historyczny, lub potocznie rewizjonizm, ponieważ obydwa te pojęcia używane są od dawna w innym, szerszym zakresie, jako pewne stanowisko w historii. Przeciwnicy używają raczej określenia negacjonizm, rewizjonizm polityczny, lub Kłamstwo oświęcimskie. Tak też jest to definiowane w oficjalnych komunikatach, lub dokumentach.
Kluczowym punktem sporu o nazewnictwo jest określenie czy negacjonizm/rewizjonizm (w kontekście Holocaustu) jest stanowiskiem naukowym, czego – jak dotąd bezskutecznie - domagają się jego zwolennicy. Krytycy zaś zaliczają go do spiskowych teorii dziejów, zwłaszcza że wielu zwolenników jest też zwolennikami nazizmu, neonazizmu i antysemityzmu.
[edytuj] Propagowanie kłamstwa oświęcimskiego
W szeregu krajów zachodnich, w tym w Polsce, rozpowszechnianie kłamstwa oświęcimskiego jest karalne.
W Iranie i wielu krajach arabskich negacjonizm jest oficjalnie uznawany i propagowany, tam też organizacje poszukują dodatkowych funduszy na swoją działalność. Obecnie większość organizacji, wydawnictw i stron internetowych negacjonistów ma swoje oficjalne siedziby w krajach o wysokim stopniu tolerancji dla kontrowersyjnych nawet poglądów politycznych.
[edytuj] Kłamstwo oświęcimskie jako przestępstwo
Na podstawie art. 55 ustawy ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu zaprzeczanie publicznie i wbrew faktom zbrodniom, o których mowa w art. 1 pkt 1 powyższej ustawy jest przestępstwem ściganym z urzędu zagrożonym grzywną lub karą pozbawienia wolności do lat 3. Wyrok podawany jest do publicznej wiadomości[3].
Czynami określonymi w art. 1 pkt 1 ustawy są:
- a) popełnione na osobach narodowości polskiej lub obywatelach polskich innych narodowości w okresie od dnia 1 września 1939 r. do dnia 31 lipca 1990 r.:
- - zbrodnie nazistowskie,
- - zbrodnie komunistyczne,
- - inne przestępstwa stanowiące zbrodnie przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodnie wojenne.
- b) inne represje z motywów politycznych, jakich dopuścili się funkcjonariusze polskich organów ścigania lub wymiaru sprawiedliwości albo osoby działające na ich zlecenie, a ujawnione w treści orzeczeń zapadłych na podstawie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego[4].
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
- Holocaust Denial on Trial (en)
Przypisy
- ↑ Centrum Badań nad Zagładą Żydów, 21.07.04
- ↑ Centrum Badań nad Zagładą Żydów, 20.07.04
- ↑ Ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
- ↑ Ustawa z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego
