Język wedyjski
Z Wikipedii
Język wedyjski - wymarły język z grupy indyjskiej języków indoeuropejskich. Jest to najstarsza postać języka staroindyjskiego - sanskrytu, używana w okresie od XV do V wieku p.n.e.. Z niego wywodzi się sanskryt klasyczny. Nazwa wywodzi się od Wed, zbioru tekstów indyjskich, której najstarszą część - Rygweda (1500-1200 r. p.n.e.) - została spisana właśnie w tym języku. Tym samym są jedne z najstarszych zapisow języków indoeuropejskich.
indyjskie:
assamski • bengalski • bhili • bhodźpuri • bradź • dogri • domari • garhwali • gudźarati • hindi • hindustani • jakati • katchi • kaszmirski • khowar • kohistani • konkani • kumauni • lahnda • magahi • maithili • malediwski • mandeali • marathi • marwari • mitanni † • nepalski • orija • pali † • pashai • pendżabski • prakryty † • romski • sanskryt † • sanskryt klasyczny † • sindhi • shina • syngaleski • urdu • wedyjski †
irańskie:
awestyjski † • beludżi • kurdyjski • mazanderański • osetyjski • pahlawi † • paszto • perski • scytyjski † • zazaki
