Józef Narzymski
Z Wikipedii
Józef Narzymski (ur. 8 lutego 1839 w Radzikach Małych , zm. 5 lipca 1872 w Jaworzu) polski powieściopisarz, dramaturg i publicysta; członek Rządu Narodowego w powstaniu styczniowym. Właściciel majątku w Bogatem koło Przasnysza.
Pochodził z patriotycznego rodu szlacheckiego. Przed wybuchem powstania brał czynny udział w konspiracji, politycznych manifestacjach. Debiutował artykułami publicystycznymi w roku 1861 na łamach prasy warszawskiej. Współpracował wtedy szczególnie z "Tygodnikiem Ilustrowanym", "Gazetą Warszawską". Początkowo pisał o poezji romantycznej, którą wysoko cenił (zwłaszcza twórczość Juliusza Słowackiego). Po upadku powstania przebywał w Paryżu i Dreźnie, w 1868 powrócił do kraju i zamieszkał w Krakowie. Pisał wtedy do "Kraju", "Sobótki" i "Tygodnika Wielkopolskiego".
Chorował na gruźlicę. W roku 1871 udał się do Włoch w celu leczenia. Zmarł w wieku 33 lat, 5 lipca 1872 roku w czasie podróży powrotnej do ojczyzny.
[edytuj] Dzieła
- 1861 – Wielki człowiek powiatowy
- 1863 – Niekomiczna komedia
- 1869 – Emigrant w Galicji
- 1869 – Poświęcenia
- 1871 – Epidemia
- 1872 – Pozytywni
- 1873 – Ojczym
- 1873 – Trzy miesiące
Franciszek Dobrowolski • Adam Asnyk • Wojciech Biechoński • Ignacy Chmieleński • Marian Karol Dubiecki • Stanisław Frankowski • Józef Gałęzowski • Eugeniusz Dębiński-Kaczkowski • Józef Kajetan Janowski • Piotr Kobylański • Henryk Krajewski • Stanisław Krzemiński • Cezary Morawski • Witold Moszyński • Józef Narzymski • Adam Pieńkowski • Józef Piotrowski • Henryk Wohl