Frida Kahlo

Z Wikipedii

Frida Kahlo
Frida z mężem
Prawdziwe nazwisko	Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderón
Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1907, Coyoacán
Data i miejsce śmierci	13 lipca 1954
Narodowość	Meksykanka
Dziedzina sztuki	Malarstwo
Styl	Realizm i Symbolizm
Ważne dzieła	Henry Ford Hospital
Muzeum artysty	Muzeum Fridy Kahlo w jej domu La Casa Azul w Coyoacan

Frida Kahlo, właśc. Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderón (ur. 6 lipca 1907, zm. 13 lipca 1954) – meksykańska malarka.

[edytuj] Życiorys

Urodziła się w Coyoacán na przedmieściach Meksyku. Jej ojciec był malarzem i fotografem; matka zajmowała się domem – oprócz Fridy w rodzinie było jeszcze pięć sióstr. Emocjonalnie była związana z ojcem Guillermo. Matka była fanatyczką religijną i czasami nie pochwalała postępowania Fridy.

W dzieciństwie chorowała na polio. Przez chorobę miała nieco zdeformowaną nogę.

W wieku 18 lat Kahlo przeżyła poważny wypadek, który wpłynął na całe jej życie. Po nim leży przez miesiąc w szpitalu. Zaczyna w nim malować. Zrezygnowała z ambicji zrobienia kariery w medycynie i zainteresowała się malarstwem.

W 1928 roku zostaje członkiem Meksykańskiej Partii Komunistycznej.

Jej prace, często szokujące, obrazują ból i surowe życie kobiet. Wiele z nich (55 spośród 143) to autoportrety, pełne osobistej symboliki, często bazującej na odniesieniach do anatomii. Widoczny są w nich wyraźnie wpływy rdzennej kultury meksykańskiej, przedstawiane w jasnych kolorach, z dodatkiem mieszaniny realizmu i symbolizmu.

Jej obrazy wzbudziły zainteresowanie artysty Diego Rivery. Stał się jej partnerem i mężem w 1929 roku (z czasem rozwiodła się, a później ponownie poślubiła). W 1930 roku Frida traci dziecko (poroniła). Rok później poznaje dr Leo Eloessera, który staje się jej przyjacielem. Jej stan zdrowia stale się pogarsza. W 1932 roku z mężem przenosi się do Detroit. W tym czasie umiera matka Kahlo. Frida traci kolejne dziecko. W efekcie maluje wzruszający obraz odbijający to wydarzenie pt. Henry Ford Hospital. Mąż ma romans z jej siostrą Cristiną.

W 1937 roku udostępnia Trockiemu i jego żonie swój dom. Ma romans z Trockim, którego zamordowano w Meksyku w 1940, prawdopodobnie w jej rezydencji. W 1938 roku Kahlo ma pierwszą wystawę w Julien Levy w Nowym Jorku, która odnosi sukces. Frida ma romans z fotografikiem Nickolasem Murayem. Wystawa w Paryżu nie odnosi sukcesu. Frida poznaje surrealistów, ale jest nimi rozczarowana.

Ojciec Fridy umiera na atak serca w 1941. W 1942 roku Frida zaczyna prowadzić dziennik, który staje się cennym źródłem informacji o niej. W 1950 roku przechodzi siedem operacji kręgosłupa. W szpitalu spędza dziewięć miesięcy. Po wyjściu z niego korzysta z wózka inwalidzkiego. Zażywa silne leki przeciwbólowe, co odbija się na jej malarstwie.

Chociaż prace Kahlo są czasami określane jako surrealistyczne, a sama Kahlo wystawiała je kilkakrotnie wraz z surrealistami europejskimi, ona sama nie uznawała tej etykietki. Jej zainteresowanie tematyką kobiecą i szczerość ekspresji, dostrzeżone przez ruch feministyczny, spowodowały, że stała się jego symbolem w ostatnich latach XX wieku.

Umarła najprawdopodobniej śmiercią samobójczą, 13 lipca 1954. Prochy umieszczono w prekolumbijskiej urnie, która jest wystawiona w byłym domu Kahlo La Casa Azul w Coyoacan. Dom zamieniono w muzeum m.in. prezentujące wiele jej prac.

W 2002 roku na podstawie książki Haydena Herrery powstał biograficzny film fabularny, Frida, w reżyserii Julie Taymor z Salmą Hayek w roli tytułowej.