Edward Materski

Z Wikipedii

bp Edward Materski
Dewiza: Veni, Domine Jesu Przyjdź, Panie Jezu
Data wyboru	1968
Urodzony	6 stycznia 1923

Edward Materski (ur. 6 stycznia 1923 w Wilnie) – polski biskup katolicki, emerytowany biskup ordynariusz diecezji radomskiej, sandomierskiej i sandomiersko-radomskiej.

Edward Materski – syn Ignacego i Marii z Filutowskich, urodził w polskiej rodzinie inteligenckiej. Po śmierci ojca w 1932 wraz z matką i dwiema siostrami przeniósł się do Warszawy, gdzie uczęszczał do gimnazjum i Liceum Wojciecha Górskiego, które ukończył w 1940 roku. Ostatnie dwa semestry – w czasie okupacji – na kompletach tajnego nauczania. W wieku 20 lat wziął czynny udział w powstaniu warszawskim^[1].

W czasie pobytu w Warszawie pełnił rolę niemianowanego sekretarza biskupa Kaczmarka, odwiedzał go w więzieniu, wiele razy w miejscu internowania, pośredniczył w kontakcie biskupa z prawnikami, a także uczestniczył w rozprowadzeniu tajnej korespondencji. W grudniu 1956, po październikowej odwilży, powrócił do Kielc, został wizytatorem diecezjalnym katechizacji wykładowcą katechetyki w Seminarium Duchownym. Pierwszym zadaniem było zorganizowanie katechizacji we wszystkich szkołach na terenie diecezji. W czerwcu 1957 wszystkie szkoły miały lekcje religii.

Już od września tego roku rozpoczęto na nowo usuwanie katechizacji z poszczególnych szkół i pojawiło się nowe zadanie: organizowania katechezy pozaszkolnej. W 1957 zainicjował wakacyjne Kursy Katechetyczne oraz współdziałał w powstawaniu licznych pomocy dla katechetów i dla uczniów, jak np.: "Mój katechizm", "Czekamy na Zbawiciela", "Pan Jezus pośród nas", "Chrystus Prawdą". Począwszy od roku 1966 wykładał katechetykę formalną i prowadził ćwiczenia katechetyczne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1966-1988).

W październiku 1968 roku papież Paweł VI mianował ks. Edwarda Materskiego biskupem pomocniczym kieleckim. Sakrę biskupią otrzymał w katedrze kieleckiej 22 grudnia 1968 roku z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego, któremu asystowali biskup ordynariusz kielecki Jan Jaroszewicz i osobisty przyjaciel nominata biskup Wacław Skomorucha. 28 marca 1981 roku został mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem diecezjalnym sandomierskim.

Diecezja sandomierska decyzją Stolicy Apostolskiej w roku 1981 została przemianowana na diecezję sandomiersko-radomską. Później, 25 marca 1992 papież Jan Paweł II utworzył diecezję radomską, a biskup Materski został mianowany jej pierwszym biskupem. W czasie sprawowania pasterskiej posługi erygował 135 nowych parafii, z których 116 znajduje się w diecezji radomskiej, a 19 w obecnej diecezji sandomierskiej.

Jest inicjatorem budowy Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu. Przez 6 lat nie mógł otrzymać pozwolenia na budowę. Pozwolenie otrzymał w grudniu 1987 roku. Budowa została natychmiast rozpoczęta. 4 czerwca gościł w Radomiu Jana Pawła II. W tym dniu papież poświęcił nowo zbudowane Seminarium Duchowne. W 1991 roku stworzył diecezjalne Radio AVE, od 1992 roku wydawał AVE-Pismo Diecezji Radomskiej, zakłada drukarnię diecezjalną. Polecił przygotowanie materiałów potrzebnych do beatyfikacji pięciu kapłanów męczenników czasu okupacji: ks. Kazimierza Grelewskiego, ks. Stefana Grelewskiego, ks. Franciszka Rosłańca, ks. Bolesława Strzeleckiego, ks. Kazimierza Sykulskiego. Beatyfikacji dokonał Jan Paweł II w 1999 roku.

6 stycznia 1998 roku ukończył 75 lat życia, powiadamiając Stolicę Apostolską o gotowości przejścia na emeryturę. 21 sierpnia 1999 roku przekazał kanoniczne pasterzowanie diecezją radomską biskupowi Janowi Chrapkowi.

29 lipca 2007 roku prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.