Czesław Jarnuszkiewicz
Z Wikipedii
Czesław Jarnuszkiewicz h. Lubicz (ur. 27 sierpnia 1888 w Kochaniu, zm. 19 czerwca 1988 w Londynie) - generał brygady Wojska Polskiego.
Od 1906 działał w Organizacji Bojowej PPS, był zesłany na Syberię, skąd w 1910 r. zbiegł do Krakowa, był członkiem polskich organizacji wojskowo-niepodległościowych, a w czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie m.in. był w latach 1920-1927 dowódcą 66 pułku piechoty. 17 marca 1927 mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty w Grudziądzu. 24 grudnia 1929 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Ignacy Mościcki mianował go zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie i awansował na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 2 lokatą. [1] 13 lipca 1931 został dowódcą tego okręgu korpusu. W 1935 przeniesiony na równorzędne stanowisko dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu. W 1939 został inspektorem Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie. We wrześniu 1939 został zatrzymany przez NKWD i uwięziony w obozie w Starobielsku, skąd wywieziono go do więzienia na Łubiance w Moskwie. Po zwolnieniu w Armii Andersa, od lutego 1942 w stanie nieczynnym w tzw. II grupie w Palestynie. Po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się w Wielkiej Brytanii, był prezesem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Perskiej.
Wydał Wspomnienia gen. Czesława Jarnuszkiewicza. Od Sybiru do Łubianki (1996), oraz jako znawca białej broni Szabla wschodnia i jej typy narodowe (Londyn 1973).
Jeden z dwóch generałów (obok gen. Jerzego Wołkowickiego) ocalałych spośród oficerów przetrzymywanych od 1939 w obozach w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku i zamordowanych ostatecznie w 1940 (Zbrodnia katyńska).
Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari, Krzyżem Oficerskim i Komandorskim Orderu Polonia Restituta, Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Walecznych (czterokrotnie).
Przypisy
- ↑ Dziennik Pers. MSWojsk. Nr 5 z 20.02.1930 r.
