4 Dywizja Pancerna (niemiecka)
Z Wikipedii
| 4 Dywizja Pancerna 4. Panzer-Division |
|
| Historia | |
| Państwo |  Niemcy |
| Sformowanie | 1938 |
| Rozformowanie | 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | gen. por/gen. mjr. Georg-Hans Reinhardt |
| Ostatni | płk. Ernst Hoffmann |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | wojska pancerne |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe |
| Skład | patrz tekst |
4 Dywizja Pancerna (niem. 4. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej
Spis treści |
[edytuj] Historia
Dywizja została sformowana na podstawie rozkazu z 10 października 1938 w Würzburgu, w koszarach przeniesionej do Wiednia 2 Dywizji Pancernej.
W 1939 roku wzięła udział w kampanii wrześniowej w składzie XVI Korpusu 10 Armii, w trakcie walk brała udział w bitwie pod Mokrą, gdzie starła się w dniach od 1 do 2 września z oddziałami Wołyńskiej Brygady Kawalerii. Od 4 września szturmowała pozycje obronne 2 PPLeg. w Górach Borowskich, a 6 września atakowała pozycje 13 DP pod Tomaszowem Mazowieckim i po przełamaniu obrony polskiej ruszyła w stronę Warszawy. Następnie brała udział w szturmie na Warszawę.
W grudniu 1939 roku włączona w skład 6 Armii i przeniesiona na Zachód. W składzie tej armii wzięła udział w walkach w trakcie kampanii francuskiej, walcząc na terenie Flandrii. Po zakończeniu walk stacjonowała we Francji do grudnia 1940 roku. W tym czasie przeszła reorganizację a z jej składu wyłączono 36 pułk pancerny z którego później utworzono 14 Dywizję Pancerną.
W 1941 roku przeniesiona została do Prus Wschodnich i włączona w skład 2 Grupy Pancernej Grupy Armii Środek. W składzie tej armii dywizja walczy na froncie wschodnim. Na przełomie 1941 – 1942 roku bierze udział w walkach pod Moskwą. W lipcu 1943 roku uczestniczy w bitwie na Łuku Kurskim, a następnie pod Homlem.
W sierpniu 1944 roku zostaje przerzucona na Łotwę i włączona w skład Grupy Armii Północ. W walkach na terenie Łotwy bierze udział do stycznia 1945 roku, kiedy to zostaje przerzucona na Pomorze i włączona w skład Grupy Armii Wisła.
W styczniu 1945 roku koncentruje się w okolicach Grudziądza a następnie cofa się w walkach w rejon Gdańska, gdzie jej resztki kapitulują dopiero w dniu 9 maja 1945 roku przed wojskami radzieckimi.
[edytuj] Dowódcy:
- gen. por/gen. mjr Georg-Hans Reinhardt (1938 – 1940)
- gen. mjr Ludwig Ritter von Radlmeier (1940)
- płk Johann Joachim Stever (1940)
- gen. por. Hans Freiherr von Boineburg-Lengsfeld (1940)
- gen. mjr Willibald Freiherr von Langermann und Erlencamp (1940 – 1941)
- gen. por. Dietrich von Saucken (1941 – 1942)
- płk/gen. mjr Heinrich Eberbach (1942)
- gen. por. Dietrich von Saucken (1942 – 1944)
- płk Clemens Betzel (1944 – 1945)
- płk Ernst Hoffmann (1945)
[edytuj] Skład:
[edytuj] 1939
- 5 Brygada Pancerna (5.Panzer-Brigade)
- 35 pułk pancerny (Panzer-Regiment 35)
- 36 pułk pancerny (Panzer-Regiment 36)
- 4 Brygada Strzelców (4.Schützen-Brigade)
- 12 pułk strzelców (Schützen-Regiment 12)
- 4 batalion motocyklowy (Kradschützen-Abteilung 4)
- 103 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 103)
- 7 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 7)
- 49 batalion przeciwpancerny (Panzerabwehr-Bataillon 49)
- 79 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 79)
- 79 kompania łączności (Nachrichten-Abteilung 79)
[edytuj] 1943
- 35 pułk pancerny (Panzer-Regiment 35)
- 12 pułk grenadierów pancernych (Panzergrenadier-Regiment 12)
- 33 pułk grenadierów pancernych (Panzergrenadier-Regiment 33)
- 103 pułk artylerii (103.Artillerie-Regiment)
- 49 dywizjon niszczycieli czołgów (Panzerjäger-Abteilung 49)
- 79 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 79)
- 79 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Abteilung 79)
- 290 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Abteilung 290)
[edytuj] Bibliografia
- Wojciech Zalewski - Piotrków 1939 wyd. Bellona - Warszawa 2000
- Jan Wróblewski - Armia Prusy wyd. MON - Warszawa 1986
- Dariusz Jędrzejewski, Zbigniew Lalak – Niemiecka broń pancerna 1939-1945 wyd. Lampart - Warszawa 1997
