Internationale (lied)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Internationale is een strijdlied van de arbeidersbeweging, gecomponeerd door Pierre de Geyter, dat door de Tweede Internationale in 1892 als officieel strijdlied van de beweging werd geproclameerd. Tot 1944 was het ook het volkslied van de Sovjet-Unie.
Inhoud |
[bewerk] Tekst
De oorspronkelijke tekst van het strijdlied De Internationale komt van de "Franse communard" Eugène Pottier. Na de nederlaag van de Parijse Commune, had hij het land moeten verlaten. In 1871 verbleef hij even in België en week hij uit naar de Verenigde Staten. 15 jaar later keerde hij, totaal ziek en verzwakt, naar Parijs terug. Hij stierf in Parijs in 1887. Intussen had men zijn "Chants Révolutionnaires" uitgegeven. Henri Rochefort, een gekend publicist, schreef in het voorwoord dat de gedichten ontstaan waren tijdens de heldhaftige "Commune van Parijs", toen de laatste communards, aan de "Mur des Fédérés", bij de "Cimetiére Père Lachaise", afgeslacht werden. In de bundel zat "L'Internationale" met de vermelding "Au citoyen Lefrançais, membre de la Commune".
[bewerk] Muziek
Het lied zelf zou Eugène Pottier nooit horen. De Internationale werd aanvankelijk gezongen op de tonen van de Marseillaise. Er zijn opnamen bewaard van de Internationale in het Russisch op de tonen van de Marseillaise tijdens de Russische Revolutie. Pierre de Geyter zette de tekst op nieuwe muziek in 1888, een jaar na de dood van Pottier dus. Tekstdichter en componist hebben elkaar nooit ontmoet. De Internationale werd voor het eerst uitgevoerd op 8 juli 1888, op het jaarfeest van het syndicaat der krantenverkopers, te Rijsel (Lille). De 2de Internationale proclameerde het als officieel strijdlied in 1892.
[bewerk] Vertalingen
De Internationale is in tientallen talen vertaald en wordt overal op aarde gezongen door linkse en arbeidersbewegingen. In de loop der jaren hebben veel liedschrijvers, ieder in hun eigen taal, getracht de tekst te moderniseren. Daardoor worden in veel landen verschillende teksten gehanteerd (bijvoorbeeld in Spanje; de communisten en sociaaldemocraten hanteren ieder hun eigen versie).
Hieronder volgt de Nederlandse bewerking van de Internationale door de dichteres Henriette Roland Holst, gevolgd door de oorspronkelijke tekst. Deze vertaling is het meest gebruikt in Nederland, al bestaan er ook andere vertalingen.
[bewerk] Nederlandse versie
- Ontwaakt, verworpenen der aarde!
- Ontwaakt, verdoemde in hongers sfeer!
- Reedlijk willen stroomt over de aarde
- En die stroom rijst al meer en meer.
- Sterft, gij oude vormen en gedachten!
- Slaafgeboornen,ontwaakt,ontwaakt!
- De wereld steunt op nieuwe krachten,
- Begeerte heeft ons aangeraakt!
- refrein:
- Makkers, ten laatste male,
- Tot den strijd ons geschaard,
- en D'Internationale
- Zal morgen heersen op aard.
- De staat verdrukt, de wet is logen,
- De rijkaard leeft zelfzuchtig voort;
- Tot 't merg wordt d' arme uitgezogen
- En zijn recht is een ijdel woord
- Wij zijn 't moe naar ander wil te leven;
- Broeders hoort hoe gelijkheid spreekt:
- Geen recht, waar plicht is opgeheven,
- Geen plicht, leert zij, waar recht ontbreekt.
- De heerschers door duivelse listen
- Bedwelmen ons met bloedigen damp.
- Broeders, strijdt niet meer voor andrer twisten,
- Breekt de rijen! Hier is uw kamp!
- Gij die ons tot helden wilt maken,
- O, barbaren, denkt wat ge doet;
- Wij hebben waap'nen hen te raken,
- Die dorstig schijnen naar ons bloed.
[bewerk] Oorspronkelijke versie
- Debout les damnés de la terre
- Debout les forçats de la faim
- La raison tonne en son cratère
- C'est l'éruption de la fin
- Du passé faisons table rase
- Foules, esclaves, debout, debout
- Le monde va changer de base
- Nous ne sommes rien, soyons tout
- C'est la lutte finale
- Groupons-nous, et demain
- L'Internationale
- Sera le genre humain (bis)
- Il n'est pas de sauveurs suprêmes
- Ni Dieu, ni César, ni tribun
- Producteurs, sauvons-nous nous-mêmes
- Décrétons le salut commun
- Pour que le voleur rende gorge
- Pour tirer l'esprit du cachot
- Soufflons nous-mêmes notre forge
- Battons le fer quand il est chaud.
- L'état comprime et la loi triche
- L'impôt saigne le malheureux
- Nul devoir ne s'impose au riche
- Le droit du pauvre est un mot creux
- C'est assez, languir en tutelle
- L'égalité veut d'autres lois
- Pas de droits sans devoirs dit-elle
- Egaux, pas de devoirs sans droits.
- Hideux dans leur apothéose
- Les rois de la mine et du rail
- Ont-ils jamais fait autre chose
- Que dévaliser le travail
- Dans les coffres-forts de la bande
- Ce qu'il a crée s'est fondu
- En décrétant qu'on le lui rende
- Le peuple ne veut que son dû.
- Les rois nous saoulaient de fumées
- Paix entre nous, guerre aux tyrans
- Appliquons la grève aux armées
- Crosse en l'air, et rompons les rangs
- S'ils s'obstinent, ces cannibales
- A faire de nous des héros
- Ils sauront bientôt que nos balles
- Sont pour nos propres généraux.
- Ouvriers, paysans, nous sommes
- Le grand parti des travailleurs
- La terre n'appartient qu'aux hommes
- L'oisif ira loger ailleurs
- Combien, de nos chairs se repaissent
- Mais si les corbeaux, les vautours
- Un de ces matins disparaissent
- Le soleil brillera toujours.
 |
Meer bronnen die bij dit onderwerp horen, kunt u vinden op de pagina De Internationale op de Nederlandse Wikisource. |
