Catharina de' Medici
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| 1519-1589 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Gravin van Auvergne | ||||||
|
||||||
| Koningin-gemalin van Frankrijk | ||||||
|
||||||
|
Catharina de' Medici (Florence, 13 april 1519 – Blois, 5 januari 1589) was koningin van Frankrijk van 1547 tot 1559.
Catharina de' Medici (Frans Catherine de Médicis) was een dochter van Lorenzo II de' Medici, hertog van Urbino, die op zijn beurt weer een neef van paus Leo X was. Zij huwde in 1535 met Hendrik II van Frankrijk, tweede zoon van Frans I, die in 1547 zijn vader opvolgde.
Tijdens de regering van haar echtgenoot had Catharina, omwille van diens verhouding met zijn maîtresse Diane de Poitiers, weinig invloed op de staatszaken. Pas na Hendriks dood in 1559 begon haar actieve rol in de Franse geschiedenis. Zij was een listige en sluwe vrouw, die op godsdienstig gebied eerder onverschillig genoemd kan worden, hoewel haar omgang met de Florentijnse astroloog Cosimo Ruggieri veeleer haar bijgelovigheid bewijst. Zij stelde zich ten doel de macht van het koningshuis Valois te handhaven door systematisch de beide politiek-godsdienstige fracties (katholieken onder de Guises en hugenoten onder de de Coligny's) tegen elkaar uit te spelen.
Onder haar zoon Frans II (1559–1560) regeerden in feite de Guises. Haar dochter Elizabeth de Valois huwde zij in die tijd uit aan de Spaanse koning Filips II.
Tijdens de minderjarigheid van haar tweede zoon, Karel IX, wist Catharina de’ Medici de Guises opzij te schuiven en nam zij zelf het regentschap waar (1560–1563). In 1565 kwam zij met haar dochter Elizabeth en de hertog van Alva te Bayonne samen om de mogelijkheid van samenwerking tegen het calvinisme te bespreken. Paradoxaal genoeg zocht zij tegelijkertijd toenadering tot de Coligny's, omdat de Guises naar haar oordeel te machtig werden. Zij beraamde een huwelijk van haar tweede dochter, Margaretha, met de calvinistische Hendrik van Bourbon, koning van Navarre, en onderhandelde in die jaren over een huwelijk van haar jongste zoon, Frans van Alençon, met Elizabeth I van Engeland. De plannen van admiraal de Coligny om ter ondersteuning van Willem van Oranje een oorlog tegen Spanje in de Zuidelijke Nederlanden te beginnen, gingen haar echter te ver.
De grotere invloed van de Coligny aan het hof bracht haar ertoe, om, met de steun van Hendrik de Guise, bij gelegenheid van het huwelijk van haar dochter Margaretha met Hendrik van Navarra de massamoord in de Bartholomeüsnacht (23 op 24 augustus 1572) te laten aanrichten. Na de troonsbeklimming van haar derde zoon, Hendrik III van Frankrijk (1574), verminderde haar invloed.
[bewerk] Kinderen
Hendrik II en Catharina de' Medici hadden 10 kinderen:
- Frans (19 januari 1544 – Parijs, 5 december 1560), huwde Maria I van Schotland
- Elisabeth (Fontainebleau, 2 april 1545 – Madrid, 3 oktober 1568), huwde Filips II van Spanje
- Claudia van Valois (Fontainebleau, 12 november 1547 – Nancy, 21 februari 1575), huwde Karel III van Lotharingen
- Lodewijk (Saint-Germain-en-Laye, 3 februari 1549 – 1549/1550), hertog van Orléans
- Karel Maximiliaan (27 juni 1550 – 30 mei 1574), huwde Elisabeth van Oostenrijk
- Eduard Alexander Hendrik (19 september 1551 – 2 augustus 1589)
- Margaretha (14 mei 1553 - Parijs, 27 maart 1615), hertogin van Valois, huwde Hendrik van Navarra
- Frans Hercule (18 maart 1555 - 10 juni 1584), hertog van Alençon en Anjou
- Johanna (Fontainebleau, 24 juni 1556, overleed diezelfde dag)
- Victoria (Fontainebleau, 24 juni 1556 – Amboise, augustus 1556)
[bewerk] Overlijden
Zij overleed te Blois op 5 januari 1589 slechts enkele dagen na de moord op Hendrik de Guise. Haar reputatie een boosaardige gifmengster geweest te zijn lijkt schromelijk overdreven.
