Крстоносни војни
Од Википедија, слободна енциклопедија
 |
|
|
|---|---|---|
|
Опсада на Дамаск
Ливонианска крстоносна војна Битка кај Хатин Опсада на Ерусалим (1187) Опсада на Арка Битка кај Арсуф Ароганска крстоносна војна
Александриска крстоносна војна Битка кај Никопол Северна крстоносна војна Битка кај Варна Битка за Отранто Хусистки војни |
||
|
|
||
| Дел од серијалот Христијанство
|
|||
|
Историја на христијанството |
|||
|
Христијанска теологија |
|||
|
Христијански звања Христијански движења |
|||
Крстоносните војни се воени походи кои се започнати поради заштита на интересите на Католичката црква, односно за раширување на нејзиното влијание низ светот. Особено важно место за започнувањето на Крстоносните војни има т.нар. заштита на Светите земји, т.е. осигурување на христијанска власт над тие земји. Крстоносците се ангажирале се со учество на рицари, монаси, кои ќе војуваат против арапите, маврите, турците - селџуците.
Крстоносните војни претставуваат низа од борби кои христијаните од западна и средна Европа под влијание на папата ги започнале во крајот на 11 век и кои траеле до втората половина на 13 век. Борбите биле насочени против арапите, турците-селџуци, маварите и други исламски династии се со цел да бидат ослободени светите места, посебно гробот на Исус Христос во Ерусалим од раката на муслиманите.
Овие борби започнале кога папата на чело на Католичката црква дала налог за ослободување на христијанскиот свет. На црковниот собир во Пијаченца 1095 година, папата Урбан II решил да дејствува за ослободување на Ерусалим, а од друга страна на сите учесници им ветил дека ќе им бидат простени гревовите без разлика на нивните убијства кои ќе бидат извршувани врз неверниците. Овој позив во исто време многу го воодушевил францускиот монарх Петар Пустињар. Во следните години оваа одлука била прифатена и во другите западни европски земји.
Како друга (со сигурност можеби и основна) причина за започнување на крстоносните борби била и моменталната економска криза која настанала во тој период во Европа, од друга страна пак се повеќе турските селџуци се повеќе зајакнувале во Мала Азија. Од борбите против муслиманите сите очекувале дека од страна на Бог по нивната смрт ќе добијат место во Рајот, селаните ќе бидат ослободени од своите зависности. Во процесот на развивање на државите и народите од Западна Европа се појавиле католички професионални војници –кои најмногу ни се познати како рицари.
