Respublica Veneta

E Vicipaedia

Terrae quae ad Rempublicam Venetam pertinuerunt

Respublica Veneta^[1] (Italice: Repubblica di Venezia; Venetianice: Republica de Venesia), etiam dicta Serenissima Respublica, fuit antiqua civitas in parte ad orientem spectante Italiae septemtrionalis.

Index

1 Historia
2 Institutiones
3 Lege etiam
4 Notae

[recensere] Historia

Venetia condita est in Aevo Medio, nam cum anno 452 Hunni et postea anno 568 Langobardi Italiam invaderunt, populus fugit in insulas et paludes maris Hadriatici.

Ab circiter anno 1000 Venetia, quae antea colonia Imperium Byzantinum erat, facta est multa saecula potentissima in toto Mari Mediterraneum. Anno 1204 Venetiani inter quartam expeditionem sacram ipsam Constantinopolim ceperunt.

Saeculo XV Res Publica, quae iam multas colonias in Mare Mediterraneum possidebat, etiam terras in Italia subegit, praecipue in praesentis regionis Venetia, Foro Iulii et in parte orientale Langobardiae, ubi urbes Bergomum et Brixiam, quae ad Ducatum Mediolani pertinebant, anno 1428 occupavit.

Saeculis XV et XVI, Res Publica multas colonias, exempli gratia insulas Cyprum anno 1571 et Cretam anno 1669, propter incrementum Imperii Ottomanici amisit.

Respublica Veneta, quae circiter mille annorum spatium durabat sed post annum 1720 solum terras in Italia et paucas insulas in mare Hadriatico servavit, finem habuit anno 1797, cum Napoleo I Venetiam cepit et post pacis conventum terras Venetiae tradidit Imperio Austriaco.

Italia Septemtionalis fine saeculi XIV ante amplificationem Respublicae Venetae (Republik von Venedig terrae virides pictae)

Italia Septemtionalis fine saeculi XV post amplificationem Respublicae Venetae (Republik von Venedig terrae puniceae pictae)

[recensere] Institutiones

Doge (Latine: Dux), supremus Rei Publicae magistratus, post electionem usque ad mortem munere fungebat. Temporibus antiquioribus dux ab Imperatore Constantinopolitano creatus erat.

Vide Indicem ducum Reipublicae Venetae