Actinio

iso.	AN (%)	Periodo de semidesintegración	MD	ED (MeV)	PD
²²⁵Ac	Sintético	10 d	α	5,935	²²¹Fr
²²⁶Ac	Sintético	29,37 h	β^-	1,117	²²⁶Th
²²⁶Ac	Sintético	29,37 h	ε	0,640	²²⁶Ra
²²⁶Ac	Sintético	29,37 h	α	5,536	²²²Fr
²²⁷Ac	100	21,773 a	β^-	0,045	²²⁷Th
²²⁷Ac	100	21,773 a	α	5,042	²²³Fr

Valores no SI e en condicións normais
(0 °C e 1 atm), agás que se indique o contrario.
^†Calculado a partir de distintas lonxitudes
de enlace covalente, metálico ou iónico.

O actinio é un elemento químico de símbolo Ac e número atómico 89. É unha das terras raras e dá nome a unha da series, a dos actínidos.

Índice

1 Características principais
2 Aplicacións
3 Historia
4 Abundancia e obtención
5 Isótopos
6 Precaucións
7 Véxase tamén
- 7.1 Ligazóns externas
- 7.2 Outros artigos

[editar] Características principais

É un elemento metálico, radioactivo de cor prateado. Debido á súa intensa radioactividade brilla na escuridade cunha luz azulada. O isótopo Ac-227 que se atopa, só en trazas, nos mineralé de uranio, é un emisor de partículas α e β cun período de semidesintegración de 21,773 anos. Unha tonelada de mineral de uranio contén preto de 0,1 g de actinio. O seu comportamento químico é moi similar ao do resto das terras raras e particularmente ao do lantano.

[editar] Aplicacións

A súa radioactividad é da orde de 150 veces a do radio, facéndolle útil como fonte de neutróns; á marxe diso, non ten aplicacións industriais significativas. O Ac-225 emprégase en medicina na produción de Bi-213 para radioterapia.

[editar] Historia

O actinio (do grego ακτις, ακτινoς, raio luminoso), foi descuberto en 1899 polo químico francés André-Louis Debierne que o obtivo da pechblenda. En 1902 foi descuberto, de forma independente, por Friedrich Otto Giesel.

[editar] Abundancia e obtención

Atópanse trazas de actinio (AC-227) en minerais de uranio, pero comunmente obtéñense pequenas cantidades (da orde de miligramos) bombardeando Ra-226 con neutróns nun reactor nuclear. O metal obtense mediante a redución do fluoruro de actinio con vapor de litio a 1100-1300 °C.

[editar] Isótopos

O isótopo radioactivo Ac-227 é o único que se atopa na natureza e é o máis estable da trintena de isótopos identificados cun período de semidesintegración de 21,773 anos, seguido do Ac-225 (10 días) e Ac-226 (29,37 horas). O resto de isótopos teñen períodos de semidesintegración inferiores ás 10 horas e a maioría deles menores dun minuto. O Ac-228, da serie do Th-232 coñécese como mesotorio 2.

O Ac-227 alcanza o equilibrio cos seus produtos de desintegración transcorridos 185 días, transmutándose posteriormente con arranxo a un periodo de semidesintegración de 21,773 anos.

[editar] Precaucións

O Ac-227 é extremadamente radiactivo e tendo en conta os seus potenciais efectos sobre a saúde, é tan perigoso como o plutonio. A ingesta, ata en pequenas cantidades, pode causar danos moi graves.