Κύριλλος Β΄ Κονταρής
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Κύριλλος Κονταρής καταγόταν από τη Βέροια (Χαλέπι) της Συρίας. Σπούδασε στο Γαλατά, στην εκεί σχολή που διατηρούσαν οι Ιησουΐτες. Ο πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρης τον είχε θέσει υπό την προστασία του και τον προώθησε στη Μητρόπολη Βεροίας. Γρήγορα όμως συντάχθηκε με τους αντιπάλους του και σταδιακά μετεβλήθη σε όργανο των Ιησουϊτών και των Λατίνων του Γαλατά. Κατάφερε να εκθρονίσει τον Λούκαρη τρεις φορές και να καταλάβει αυτός τη θέση του (1633, 1635-36, 1638-39). Μάλιστα το 1638 τον καταδίκασε ως Καλβινιστή. Η αδυναμία του να διοικήσει το Πατριαρχείο και η δουλοπρέπειά του προς τους προστάτες του (κυρίως τους πρέσβεις της Πολωνίας, της Γαλλίας και της Αυστρίας) προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κρατηθεί στο θρόνο για μεγάλο διάστημα. Η πολιτεία του περιγράφεται από τους συγχρόνους του με ιδιαίτερα αρνητικό τρόπο. Μάλιστα σώζεται και μια ομολογία της λατινικής πίστεως υπογεγραμμένη από τον ίδιο το 1638. Όταν έγινε γνωστή αυτή του η ομολογία, ο Σουλτάνος τον καθήρεσε φοβούμενος εξέγερση των Ορθοδόξων και τον εξόρισε στην Τυνησία. Τελικά εκτελέστηκε στις 24 Ιουνίου 1640.
