Καρλ φον Οσιέτσκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Καρλ φον Οσιέτσκι

Μνημείο του Καρλ φον Οσιέτσκι στο πρώην κουμμουνιστικό Ανατολικό Βερολίνο.
Γεννήθηκε	3 Οκτωβρίου 1889 Αμβούργο Γερμανία
Πέθανε	14 Μαΐου 1938 (48 ετών) Βερολίνο, Γερμανία
Ιδιότητα	δημοσιογράφος, ειρηνιστής

Αναμνηστική πλάκα στην οικία στο Βερολίνο, όπου ο Οσιέτσκι εξέδιδε από το 1927 έως το 1933 το περιοδικό Die Weltbühne

Το εξώφυλλο του περιοδικού Die Weltbühne της 12 Μαρτίου 1929. Διακρίνεται το όνομα του Καρλ φον Οσιέτσκι

Ο Καρλ φον Οσιέτσκι (Carl von Ossietzky) (Αμβούργο, 3 Οκτωβρίου, 1889 – Βερολίνο, 4 Μαΐου, 1938) υπήρξε ένας ριζοσπάστης Γερμανός ειρηνιστής και κάτοχος του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης το 1935. Κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία και κατασκοπία το 1931 μετά τη δημοσίευση λεπτομερειών για την υποτιθέμενη παραβίαση της Συνθήκης των Βερσαλλιών από μέρους της Γερμανίας με την αναδόμηση της Luftwaffe (Γερμανική Πολεμική Αεροπορία) και την εκπαίδευση πιλότων στη Σοβιετική Ένωση. To 1990 η κόρη του, Ροζαλίντα φον Οσιέτσκι – Παλμ ζήτησε την επανεξέταση των κατηγοριών και η ετυμηγορία έγινε αποδεκτή από το Ανώτατο Δικαστήριο της Γερμανίας το 1992.

Αν και δεν ολοκλήρωσε το σχολείο, ο Οσιέτσκι κατόρθωσε να κάνει καριέρα στη δημοσιογραφία, με τη θεματολογία των άρθρων του να ποικίλλει από κριτική θεάτρου και φεμινιστικά θέματα μέχρι τα προβλήματα της πρώιμης μηχανοκίνησης. Αργότερα παραδέχτηκε ότι η αντίθεση του στο γερμανικό μιλιταρισμό κατά το τέλος της αυτοκρατορίας του Γουλιέλμου του δεύτερου τον οδήγησε, ήδη από το 1913, να γίνει ειρηνιστής. Τη χρονιά αυτή παντρεύτηκε τη Μοντ Λίχφιλντ - Γουντ (Maud Lichfield-Wood) από την Αγγλία, με την οποία απέκτησε μία κόρη. Κατά τα χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης (1918 – 1933), τα πολιτικά του σχόλια του έδωσαν τη φήμη ενός ένθερμου υποστηρικτή της δημοκρατίας και μιας πλουραλιστικής κοινωνίας. Έγινε επίσης γραμματέας της Γερμανικής Κοινωνίας Ειρήνης (Deutsche Friedensgesellschaft). Το 1927 διαδέχθηκε τον Κουρτ Τουχόλσκυ (Kurt Tucholsky) στη θέση του εκδότη του περιοδικού Die Weltbühne (Παγκόσμια Σκηνή).

Ο Καρλ Οσιέτσκι υπήρξε για πολλά χρόνια μία συνεχής φωνή αφύπνισης μέχρι , τον Ιανουάριο του 1933, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ έγινε καγκελάριος και η ναζιστική δικτατορία ξεκίνησε. Ακόμη και τότε, ο Οσιέτσκι ήταν ένας από τον πολύ στενό κύκλο προσώπων που συνέχισαν να μιλούν ανοικτά εναντίον του ναζιστικού κόμματος. Στις 28 Φεβρουαρίου 1933, μετά τη φωτιά του Κοινοβουλίου της Γερμανίας (Reichstag Fire) συνελήφθη. Ο Βίλχεμ φον Στέρνμπουργκ (Wilhelm von Sternburg), ένας από τους βιογράφους του Οσιέτσκι, εικάζει ότι αν είχε στη διάθεση του λίγες μέρες ακόμη, θα είχε σίγουρα ενταχθεί στη μεγάλη ομάδα των συγγραφέων που εγκατέλειψαν αεροπορικώς τη χώρα. Εν ολίγοις, ο Οσιέτσκι υποτίμησε την ταχύτητα με την οποία το ναζιστικό καθεστώς θα ξεφορτωνόταν τους ανεπιθύμητους πολιτικούς του αντιπάλους. Οδηγήθηκε στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Έστερβέγκεν (Esterwegen) κοντά στο Όλντενμπουργκ (Oldenburg), ανάμεσα σε άλλα στρατόπεδα.

Η φήμη του Οσιέτσκι έφτασε στο απόγειο της το 1936 όταν, πάσχοντας ήδη από μία ανίατη ασθένεια βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης του 1935. Οι Ναζί δεν κατόρθωσαν να το αποτρέψουν, ωστόσο αρνήθηκαν να του επιτρέψουν να ταξιδέψει στο Όσλο προκειμένου να παραλάβει το βραβείο του. Με μια πρωτοφανή κίνηση πολιτικής ανυπακοής, ο Οσιέτσκι εξέδωσε μία ανακοίνωση από το νοσοκομείο αναφέροντας ότι διαφωνούσε με τις αρχές που ανακοίνωσαν ότι η αποδοχή του βραβείου θα τον έθετε εκτός της γερμανικής κοινωνίας (deutsche Volksgemeinschaft):

Μετά από πολύ σκέψη, αποφάσισα να δεχτώ το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης που μου έλαχε. Δε μπορώ να ταυτιστώ με την άποψη των αντιπροσώπων των μυστικών υπηρεσιών ότι η ενέργεια μου αυτή θα με θέσει εκτός της γερμανικής κοινωνίας. Το Νόμπελ Ειρήνης δεν αποτελεί δείγμα εσωτερικής πολιτικής διαμάχης , αλλά της κατανόησης μεταξύ των ανθρώπων. Σαν λήπτης του βραβείου, θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ προκειμένου να ενθαρρύνω την κατανόηση αυτή και σαν Γερμανός θα έχω πάντα στο μυαλό μου τα εύλογα ενδιαφέροντα της Γερμανίας στην Ευρώπη.

Το Μάιο του 1936 μεταφέρθηκε στο αστυνομικό νοσοκομείο του Βερολίνου έχοντας εμφανίσει συμπτώματα φυματίωσης. Πέθανε στο νοσοκομείο Νόρντεντ του Βερολίνου, πάντοτε με τη συνοδεία αστυνομικών, στις 4 Μαΐου 1938 εξαιτίας της φυματίωσης και των βασανιστηρίων που υπέστη στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Το Πανεπιστήμιο του Όλντενμπουργκ ονομάστηκε «Καρλ φον Οσιέτσκι» προκειμένου να τον τιμήσει.

[Επεξεργασία] Επιπλέον ανάγνωση

Burger, Felix: Carl von Ossietzky (Zürich, 1937) (Γερμανικά)
Singer, Kurt: Carl von Ossietzky: Fredshelten i Koncentrationslejren (1937) (Κείμενο), (Δανική γλώσσα)
Sternburg, Wilhelm von: "Es ist eine unheimliche Stimmung in Deutschland." Carl von Ossietzky und seine Zeit (Berlin: Aufbau Verlag, 1996) (Γερμανικά)