Motî:tuzance
Èn årtike di Wikipedia.
tuzance [f.n.] manire di tuzer, di s' codure, d'on grope di djin (peupe, soce, sôcieté). A l' après d' çouci: dins l' tuzance mawometante, on n' houcreut måy li diale, po taper des mwais sôrts: c' est todi å no do Bon Diu, et tot scrijhant des bokets d' Alcoran. Noomane Celebicihan fijha ene foice po rmete d' assene li tuzance eyet l' lingaedje tatårs. (L. Mahin). Li "Francesse Cominålté", por mi, c' est ene nindje di grandiveus ki rnoye et spotchî nosse tuzance walone (J. Fontaine). Gn a pår ene tuzance walone pask' i gn a on lingaedje walon. F. culture. >> tuzance bén da sinne: tuzance k' on peupe, k' on grope di djin a eyet k' les ôtes n' ont nén. Nosse lingaedje, c' est nosse tuzance bén da nos, c' est l' testamint ki nos tåyes nos ont leyi (F. mistral, ratourné pa C. Massaux). F. identité (culturelle).
Etimolodjeye: bodje tuzer, cawete -ance, 1995.
