Motî:schåler
Èn årtike di Wikipedia.
schåler u eschåler (codjowaedje) [v.c.]
1. monter so ene sacwè, k' i fåreut bén ene schåle po-z passer houte. Il ont schålé l' meur do corti Bara F. escalader.
2. mete ene schåle, pask' on-z a droet d' schålaedje.
3. ramer des poes, des rampioûles di corti. On schåléve les poes avou des åleas. Loukîz a: astoker. F. soutenir (une plante grimpante).
4. (mot d' houyeu) fé on schålaedje. Il ont schålé l' tchåfor.
Disfondowes: chauler, èscauler, hauler.
Etimolodjeye: viebe fwait sol mot schåle (sins candjmint d' voyale).
| schålaedje u eschålaedje [o.n.]
1. hourdaedje. Sere les fesses, ti, so t' schålaedje di peu di vni al tere. F. échaffaudage.
2. metaedje d' ene schåle ene sadju. >> droet d' schålaedje: droet di mete ene schåle sol vijhén, po rfé s' toet.
3. montaedje a on meur, ene montinne. C' est on di Rotchfoirt ki moenne l' ekipe di schålaedje di l' Imalaya på pindant bijhrece. F. escalade.
4. (mot d' houyeu) bwejhaedje di rawete, a môde di schåle. F. boisage de renfort.
Disfondowes: chaulèdje, èscaulèdje, haulèdje, hâlèdje, chauladje, châladje, (è)scaulâdje.
| schålance u eschålance [f.n.] plaeçaedje des djins so ene schåle di droet di cmandaedje, dins l' årmêye, l' administråcion, evnd. Amon les Walons d' Suwede, tos les grés del schålance sociåle estént rprezintés (C. Massaux). Avou l' tins, les Amerikins noers et ispanikes ont monté eto dins l' schålance, et haper des belès plaeces (rat. pa L. Mahin).
Disfondowes: chaulance, èscaulance, haulance, hâlance, châlance.
Etimolodjeye: viebe "schåler", cawete -ance, 1994.
- Dipus d' racsegnes sol schålaedje dins les houyires.
- Dipus d' racsegnes sol droet d' schålaedje et les vîs abondroets ezès viyaedjes.
- Dipus d' racsegnes sol schålaedje des montneyes.
- Dipus d' racsegnes sol schålance a l' årmêye.
