Motî:kegn
Èn årtike di Wikipedia.
kegn (di kegn) [advierbire] di triviè, di cresse. Il a metou si caskete di kegn. rl a: bizingåd, bihair, siclimboigne; rl a: kinkin. F. de guingois, de travers. >> roter d' kegn: nén roter droet. rl a: cron, schî-fesse. >> waitî d' kegn: waitî d' cresse (waitî sol costé, tot mostrant k' on n' est nén contin). rl a: coirnete. F. regard oblique, hostile, en coin. >> Kegn 42: live da Ben Genaux, poirtraits di scolîs, ki sont tertos on pô d' kegn.
Disfondowes: kègn, cwègn, kign, kin'.
Etimolodjeye: disfondowe di "cwén", des aschates walon-picård.
| kignet [o.n.] mitchot (pitit pwin fwait avou l' restant del påsse). rl a: cougnet, conin.
Disfondowes: kègnet.
