Motî:haminte
Èn årtike di Wikipedia.
haminte [f.n.]
1. båre di fier, pondante d' on costé (pike, betch), asplateye di l' ôte (talon), ki sieve po fé l' trô po planter ås pikets; po fé djîsse po dispaver, sorlever des pires, des grossès pîces di fier, evnd. Il ont prin l' haminte po sorlever l' grosse pire di taeye. On dit eto: crampe, på d' fier, ringuele. F. pince, levier. >> abetchî l' haminte: li fé prinde.
2. grosse båre di fier, po tolminme kén uzaedje. Pol ceclaedje des rowes di bwès, li moyoû esteut so ene pire, et, po l' fé tourner, on-z av' efoncî ene grosse haminte å mitan (R. Dedoyard).
3. båre do vierna des bateas. rl a: halmustok.
4. båre di bwès ki rtoume en on fera, po serer comifåt èn ouxh.
5. plantche astampêye dins ene rivire po distourner l' aiwe. Li mônî aveut metou des hamintes al tiesse del vene, po-z awè dipus d' aiwe dins l' bî do molén.
6. plantche astampêye po reclôre on viyaedje. rl a: hamtea.
7. hårkea (po poirter les saeyeas).
8. båkea (triyingue di bwès å cô des biesses e waide). F. tribart.
Disfondowes: haminte, aminte, hamête.
Etimolodjeye: vî lussimbordjwès "haimithi" (hamtea, viyaedje reclô avou des plantches).
Minme sourdant etimolodjike:
