Motî:eruni
Èn årtike di Wikipedia.
eruni (codjowaedje)
I. [v.s.c.] si covri d' rune, tot cåzant d' ene sacwè d' fier. I leyèt eruni leus usteyes. Po-z espaitchî l' fier et l' acî do-z eruni, les fåt pinturer avou del tchôde tourbantene, k' on-z a fwait fonde del shoufe didins (ramexhné pa L. Léonard). rl a: erodji, efierner, erunter. F. (se) rouiller.
II. [v.c.] ocsider (do fier). L' aiwe et l' mateur erunixhèt l' fier. C' est l' crouwin del cåve k' a-st eruni vosse bele hepe. rl a: disruni.
Disfondowes: èrèni, èrignî, èrigni, èruni, èrûni, èroni, ènori, arûni, arèni (4inme u 2inme s.), aroni, areûni, aruni, arouni, arougnî, aroûyi, arouyî (2inme s.), arouyi, arou.i, inrouyî (2inme s.).
Etimolodjeye: bodje "rune", betchete e- (divni del rune).
| eruni, eruneye
I. [addj.]
1. covrou, covrowe di rune. Li coutea est eruni. Li stouve est tote eruneye. Ene viye fotche tote eruneye. Les anêyes sins guere - ça n' arivéve nén sovint - l' eraire disteréve des såbes erunis, et les noers oxheas des Otrichyins et des Espagnols, des Francès et des Bavirwès, des Borguignons et minme des Daenwès (L. Hendschel). F. rouillé(e). >> elle a toumé so on clå eruni: dijheye, po s' fote, d' ene kimere ki ratind famile et ki n' est nén marieye: elle est gonflêye come si ele s' åreut yeu atrapé avou on vî clå. F. enceinte.
2. taetchî (eye) avou del rune. Vos avoz vosse tchimijhe eruneye. F. taché de rouille.
3. ki n' sait pus bén fé passer l' vwès, tot djåzant do gozî cwand on-z a l' rôguea. Dj' a l' gozî tot eruni. F. irrité(e).
II. eruni [o.n.] erunixhaedje. Ça serè målåjhey di raveur les taetches d' eruni. F. rouille.
| erunixhaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "eruni" I vnèt djusse di m' vinde li stouve, et i gn a ddja d' l' erunixhaedje après. F. rouille, oxydation.
Disfondowes: arènihèdje, arounichadje, arougnichadje, èrunichadje, èrunihèdje, èrignadje, arouyâdje, arouyadje.
| erunixheure [f.n.]
1. taetche d' eruni. Waite on pô: ene nouve sitouve, et gn a ddja des ptitès erunixheures après. F. rouille, rouillure, oxydation. >> coleur erunixheure: brune coleur, come di l' eruni.
2. (mot d'agronome) maladeye des plantes, avou des taetches coleur d' eruni. C' est des erunixheures ki vs avoz so ç' foye di frumint la: i vos fårè pulverijhî. F. rouille.
Disfondowes: èrunichûre, èrunichure, arèniheûre, èrènihâre, arounichûre, arouyichûre, arougnichûre, èrunicheure, èruniheure, èrignûre, arouyûre.
| erunixhant, erunixhante [o.f. addj. & o.n.]
1. k' erunixh åjheymint. Il a prin ene sitouve di scroufier; c' est bråmint moens erunixhant. F. sensible à la rouille, très oxydable.
2. ki fwait eruni. Li seur des batreyes, gn a rén d' pus erunixhant po les carosreyes. F. oxydant(e), mordant(e), caustique.
Disfondowes: arounichant, arouyichant, arougnichant, arouyant, èrunichant, èrunihant, e.
Etimolodjeye: viebe eruni, cawete -ant, 1995.
Bodje:
Parintêye:
