Motî:cok
Èn årtike di Wikipedia.
cok [o.n.]
1. oujhea d’ cinse, måye del poye, ki dispiete les djins å matén, avou s' tchant Coutcouloudjoû. Li rodje cok del cinse s' aveut fwait distrure dins ene riclape enocinnmint årmè å mitan del pavêye (S. Fontaine). >> cok di sôre: cok ki s' bate avou èn ôte, dins des lûtes oficires F. coq de combat. >> cok walon: essegne del Walonreye. >> djermon° do cok: >> cok do clotchî: rabanire avou on cok k’ i gn a so cåzu tos les clotchîs el Walonreye. >> Li grand vint dins les Avéns° Å cok dene des dints: >> co pus djalot k' deus coks:: foirt djalot. >> ossu rodje k' el cresse d' on cok: foirt rodje (di s’ måvler, di s’ ahonti). >> fé betchî l' cok: fé rider et rdjibler ene plate pierte so l' toele di l' aiwe. I s' aveut ashid sol boird di Mouze, dins les cabouyåds, a ene plaece k' on-z î fjheut betchî l' cok (B. Louis). F. ricochet.
2. fén di l’ awousse ; coxhe di sapén k’ on mete sol dierinne tcherêye. >> fé l’ cok: fiesti l’ fén d’ l’ awousse, do bastixhaedje d’ ene måjhon, evnd. On dit eto: mete li bouket.
|cokea [o.n.]
1. djonne cok. F. poulet, coquelet. >> Cokeamont: plaece do Rou.
2. (imådjreçmint) djonnea. >> On cokea å solea: tite d’ ene binde d’ imådjes e walon.
| cokî, cocresse [o.f.n.] li ci (cene) k’ a des coks di sôre. Ådjourdu , c' est ene bele djournêye ; gn a del djoye dins l' cour des cokîs (R. Bauffe).
Parintêye :
- cocrece, cocrecî
Mots d’ aplacaedje
- Dipus d' racsegnes so les coks et les poyes
- Dipus d' racsegnes so les raeces di coks
- Dipus d' racsegnes so les bates di cok
- Dipus d' racsegnes sol cok walon
- Dipus d' racsegnes sol binde d’ imådjes « On cokea å solea »
