Motî:djalot

Èn årtike di Wikipedia.

djalot, djalote [addj., padrî u padvant, & o.f.n.]

1. djalot so ene sakî: ki voet evi èn ôte k' a ene sacwè k' i n' a nén, et djéryî après. Il est djalot sor mi, paski dj' a bén reyussi. Loukîz a: djérieus, djériveus, tinciveus. F. jaloux.

2. esse djalot d' ene sakî: po èn ome: ki vout nén ki si cpagneye soeye avou des ôtes omes, u årvierdimint. Elle est djalote di si ome. On n' est djalot ki d' çou k' on-z inme. >> djalot(e) come ene cwaye, come on tigue, come ene pouce, come on coucou; u: >> co pus djalote k' ene frumele di sindje: foirt djalot(e). >> li tchén ki n' est nén djalot di si oxhea, ç' n' est k' ene rosse: cwand on voet voltî, i fåt esse djalot(e).

3. (imådjreçmint) ki fwait fé parey. >> gn a rén d' pus (ou d' si) djalot k' ene båye: cwand onk båye, les ôtes båynut avou lu. Franwal: ahåyant po: "le bâillement est contagieux".

Disfondowes: djalot(e),djalos(e), djalous(e).

Etimolodjeye: bodje grek zelos (zêle), cawete -ot.

| djalotreus, djalotreuse [addj. purade divant, & o.f.n.] ki saye di rinde les ôtes djalot, tot fjhant l' bea ome (li bele feme). Li vî Zidore vént d' piede si feme; do côp, i vout fé do djalotreus et il a fwait tinde ses tchveas F. bellâtre.

Disfondowes: djalotreus(e), djaltreus(e).

Etimolodjeye: bodje djalot, cawete -eus, ristitchî R, pa assaetchance di djalozreye.

Minme sourdant etimolodjike: djalozer.

| djalotmint [adv.] tot vlant wårder fok por lu. F. jalousement.