Motî:chuchloter
Èn årtike di Wikipedia.
chuchloter (codjowaedje) [v.c.]
1. dire åk tot bas, po k' on n' l' etinde nén bén. Li viye ôrlodje mi fjheut tot l' efet d' ene beguene, chuchlotant ses påters dins l' cwén (G. Bernard). Clodene lyi caresse ses mashales e chuchlotant "Pôve viye tchitche !" (F. Barry). I m' ont dné ene decoråcion tot m' chuchlotant: louke a ti: c' est on clå d' waxhea (L. Demarche). On dit eto: suziner, maltoner. F. chuchoter, sussurer, murmurer.
2. dire (ene sacwè), sins l' trop espliker, mins avou l' apinse k' on va shuve vos idêyes. C' est l' modele comunisse, li ci des Etiopyins et des Tanzanyins, li ci des socialisses francès et bedjes k' avént chuchloté ås Houtous (L. Mahin). On dit eto: brutyî, spåde, tchåler. F. chuchoter, souffler, suggérer.
3. fé on ptit brut d' ridaedje. Li vint chuchlote dins les foyes (Motî da Gilliard). Li rixhot chuchlote dins les pires tot ridant viè Sambe (Motî da Gilliard). F. bruire.
| chuchlotaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe « chuchloter ». F. chuchottement, chuintement, suggestion, bruissement.
| chuchloteu, chuchloteuse u chuchlotresse [o.f.n.] li ci (cene) ki chuchlote. On dit eto: onk (ene) ki dit des bassès messes. F. chuchoteur, instigateur.
Ådvins |
[candjî] Etimolodjeye
viebe fwait sol brut "ch"; loukîz a: chîler.
[candjî] Sourdants
- chuchloter
- chuch'loter [O0]; chucheloter [O2, C106], chichlotè [C8], chichelotè [C1]; chicheloter [C106]
- chuchlotaedje
- chichelotadje [C1]
- chuchloteu
- chicheloteû [C1]; chichloteu [C8]; chuch'loteû [O0]
[candjî] Sipårdaedje e 20inme sieke
Coinreces Payis d' Nameur et Coûtchant walon.
