Taranto Savaşı

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Taranto Savaşı, II. Dünya Savaşı sırasında Akdeniz Cephesi’nde 11 Kasım 1940 gecesi gerçekleşen bir askeri operasyondur.

[değiştir] Operasyonun Taktik Hedefi

Operasyonda, İtalya’nın Taranto deniz üssünde bulunan İtalyan deniz filosuna ait gemiler hedef alınmıştır. Buradaki İtalyan deniz gücü, İngiliz İmparatorluğu’nun Cebel-i Tarık-Malta-İskenderiye konvoy yolu üzerinde ciddi bir tehdit oluşturmaktadır. İngiliz Amiral Cunningham’ın hazırladığı, Hüküm Operasyonu ile bu tehdidin ortadan kaldırılması amaçlanmıştır.

13 Eylül 1940 da General Graziani komutasında İtalyanlar Libya’daki İngiliz kuvvetlerine saldırmışlardı. Böylece savaş Kuzey Afrika’ya da sıçramıştır. Mısır’daki İngiliz kuvvetlerinin takviye ve ikmali ise Akdeniz deniz yoluna bağımlıdır.

[değiştir] Operasyon

11 kasım 1940 gecesi 21 adet Fairey Swordfish, Taranto limanındaki filoya bir baskın düzenlemiştir. Limanda 6 drednot, 7 ağır kruvazör, iki hafif kruvazör ve iki destroyer demirlemiş durumdadır. Akının sonunda iki İngiliz uçağı İtalyan uçaksavarlarının ateşi sonucu düşürülmüştür. Bu kaybın esas nedeni, uçakların hedeflerini görebilmek için işaret fişeği bırakmasıdır. İtalyanların kayıpları ise batan bir dretnot ve hasar gören iki dretnotla bir kruvazördür.

Taranto Savaşı, tarihte sadece uçakların kullanıldığı ilk deniz savaşıdır ve deniz savaşlarında uçakların oynayabileceği rol konusunda yeni ufuklar açmaktadır.

Taranto Savaşının hemen ertesinde İtalyanlar Taranto limanını boşaltıp daha kuzeydeki limanlara çekiliyorlar. Böylece İngiliz deniz kuvvetlerinin Akdeniz’deki hakimiyeti yeniden kurulmuş oluyor. O tarihlerde İtalyan donanması dünyanın en büyük 4. donanmasıdır ve Akdeniz’de İngiliz donanması ile kapışacak durumdadır.