Rüku
Vikipedi, özgür ansiklopedi
|
|
|
|
Rükû, namazın şartlarından biri. Namaz kılan, sûreden sonra, tekbîr getirerek rükû'ya eğilir. Rükû'da, erkekler parmaklarını açıp, dizlerin üstüne kor. Sırtını ve başını düz tutar. Rükû'da, en az, üç kere "Sübhâne rabbiyel-azîm" der. Üç kere okumadan, imâm başını kaldırsa, o da, hemen kaldırır. Rükû'da, bacaklar ve kollar dik tutulur.
Kadınlar parmaklarını açmaz. Sırtını ve başını, bacaklarını, kollarını dik tutmaz. Rükû'dan kalkarken "Semi'Allahü limen hamideh" demek, imâma ve yalnız kılana sünnettir. Cemaat bunu söylemez. Bunun arkasından, yalnız kılan ve cemaat, hemen "Rabbenâ lekel-hamd" der ve dik durulur ve "Allahü ekber" diyerek secdeye varılırken, önce sağ, sonra sol diz, sonra sağ, sonra sol el, sonra burun ve alın yere konur.
