Nermin Erbakan

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Bu madde, Vikipedi standartlarına uygun değildir ve bu nedenle düzenlenmesi gerekmektedir. Maddeyi Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyip, geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Bu madde Şubat 2008 tarihinden beri, düzenleme isteğiyle etiketlidir.

Hatice Nermin Erbakan. Türkiye'nin eski başbakanlarından Necmettin Erbakan'ın eşi.

1943 yılında Balıkesirli Saatçioğlu ailesi’nin kızı olarak dünyaya geldi. İktisat eğitimi aldı. Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği (TOBB)'nde uzman olarak görev yaparken tanıştığı ve danışmanlık yaptığı TOBB Sanayi Dairesi Başkanı Necmettin Erbakan ile 10 Ocak 1967'de evlendi. 1967'de Zeynep, 1974'de Elif, 1979'da Muhammet Fatih adlı çocukları dünyaya geldi.

Nermin Erbakan, Refahyol hükümetinin kurularak eşinin önce başbakan yardımcısı ve sonra başbakan olması ile sonuçlanan 1995 seçimlerinde Refah Partili kadınlar ile birlikte önemli rol oynadı. İslami kuralları hayatına uygulama konusunda hassas davrandı. Gece ibadetlerine önem verdiği belirtiliyor. 23 Ekim 2005'te İstanbul'da hayatını kaybeden Nermin Erbakan, Merkez Efendi Mezarlığına gömüldü. Cenaze namazına 500 bini aşkın insan katıldı.

Erbakan Ailesi, 23 Ekim'de kaybettikleri Nermin Hanım'la ilgili duygu ve düşüncelerini bir kitapçıkta topladı. 'Hatice Nermin Erbakan annemiz' adlı kitapçıkta şu cümleler yer aldı:

'Hatice Nermin ERBAKAN annemiz' adlı kitapçıkta, eşi Necmettin Erbakan, oğlu Fatih Erbakan, kızları Zeynep Erbakan Baykoç, Elif Erbakan Altınöz ile gelini, damatları ve yeğeninin Nermin Erbakan'ın ardından kaleme aldıkları duygu yüklü şu cümleler yer aldı:

Necmettin Erbakan (Eşi): Kendisi tam bir hanımefendiydi. Başsağlığına gelen tüm ziyaretçilerin ilk ifade ettikleri özelliği de hep bu olmuştur. İnsan bazı şeylerin değerini kaybedince anlıyor. Bilhassa yediklerine çok dikkat eder, yediklerinin helal olduğundan emin olmak isterdi. Ekmeğini dahi kendi pişirirdi.

Fatih Erbakan (Oğlu): Demek ki böyle bir yazıyı yazmanın da benden isteneceği bir gün gelecekmiş. Demek ki anneciğimin benden daha önce dünyasını değiştirecek ve ben onun arkasından onu anlatacak bu yazıyı yazacakmışım... Annemin vefatının ardından bu yazıyı yazarken sadece birkaç on seneden ibaret şu kısacık ömrümün ne zaman nerede ve ne şekilde sona ereceğini düşünmekten kendimi alamıyorum...

Beyza Erbakan (Gelini): Annemle benim aramda gelin-kayınvalide ilişkisi değil, her zaman anne-kız ilişkisi olmuştur... Şimdi Allah'a şükrediyorum ki bana Nermin annem ile üç sene geçirmeyi nasip etti. Bu yüzden kendimi çok şanslı hissediyorum. Allah ondan çok çok razı olsun. Ben onunla geçirdiğim üç seneye doyamadım, daha pek çok seneleri birlikte geçirmeyi çok isterdim ama Allah'ın takdiri böyleymiş. Anneciğim! Bana böyle annelik yaptığın için Allah senden razı olsun.

Zeynep Erbakan Baykoç (Kızı): Üç kardeş içerisinde annemle en uzun yıllar geçiren kişi oldum. Babamın siyasetçi kimliği dolayısıyla evden sık sık uzak kalması, annemle bizi birbirimize daha çok yakınlaştırdı. Biz hem ana-kız hem iki sıkı dost ve dert ortağı idik.... Hakikaten babamın da söylediği gibi insan çok yakınlarının bazı özelliklerini yaşarken keşfedemiyor, kaybettiğinde anlıyor ve kendisine duyulan hasret katlanarak artıyor..

Ömer Faruk Baykoç (Damadı): 22 Ekim Cumartesi'yi, 23 Ekim Pazar'a bağlayan gece. Saat: 02.30. Yüksek İhtisas Hastanesi'nin bir odasında derin bir sessizlik. Herkesin elinde bir cüz, kıraat halinde. O anda odada 10-15 kişi kadarız. Kıraatları bitirdikten sonra babam, 'Hadi bakalım kalkıyoruz. İnşallah sabaha güzel haberler alırız' diyor ve o gece odada kalacak kişinin seçimine geçiliyor. Seçimi babam yapacak. Orada bulananlar üzerinde bakışlarını gezdiriyor. Herkes birbiriyle mücadele halinde, kalabilmek için. Babam, 'Faruk kalsın' diyor ve annemin dünyadaki son gecesine şahit ve ortak oluyorum

Elif Erbakan Altınöz (Kızı): Kimseye karşı kin duymaz, kırılıp küsmezdi. Kendi şahsını üzecek, zarar verecek bir davranışta bulunan kimseyi hemen affeder, ona bunu hiç belli etmez, dile getirmezdi. Ama davaya zarar verenleri asla affetmezdi. Sadıkları çok severdi... Yediklerine ve içtiklerine çok dikkat ederdi. İçinde şüphe uyandıracak en ufak bir madde olan gıdaları, ithal yiyecek ve içecekleri asla kullanmazdı...

Mehmet Altınöz (Damadı): Kendisi Hakk'ın rahmetine kavuşalı bugün itibariyle 40 gün oldu. Onun, bizlere anlattığı her şeyi harfiyen yerine getiriyoruz. Kabrini, söylediği gibi ayda bir torunları ile beraber ziyaret ediyoruz. Annem bizleri -yaşarken olduğu gibi- ölümünden sonrasını da planlayarak rahat ettirmişti...Annem günümüzün moda tabiriyla karizmatik bir insandı. İlk tanışan insanda olağanüstü bir etki bırakırdı. Mükemmel bir organizasyon kaabiliyeti vardı. Çok iyi bir danışmandı. Ondan her konuda görüş alabilirdiniz. Tahlilleri çok netti. Uzağı çok iyi gören bir insandı. Çünkü kalp gözü açıktı...

Esra Altuntaş (Yeğeni): Tabiri yerindeyse yüzyılın en son Osmanlı hanımefendisiydi. Neden bu kelimeleri kullandığımın izahını onu tanıyanlar son derece iyi bilir. Doğumundan Hakk'a yürüyüşüne kadarki 62 yılın her dakikası nezaket, letafet ve zarafetle Allah dostlarına ram olmuş, en son ana kadar Resulullah'ın sünneti üzere geçirilmiş bir ömür...