แสลงใจ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

แสลงใจ หรือ ตูมกาแดง(ชื่อสามัญ Strychnine tree,Snake Wood, Nux-Vomica ,ชื่อวิทยาศาสตร์ Strychnos nux-vomica L.) เป็นไม้ยืนต้นในป่าเบญจพรรณ เป็นที่มาของชื่ออุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวง

เนื้อหา 1 ลักษณะทั่วไป 2 พิษ 3 อ้างอิง 4 แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้] ลักษณะทั่วไป

ลักษณะเป็นไม้ต้น สูง 5–25 ม. กิ่งก้านกลม เกลี้ยง สีเทาแกมเหลือง บางครั้งมีหนาม ใบดก หนาทึบ ใบสีเขียวเข้มเป็นมัน เป็นใบเดี่ยวเรียงตรงข้าม แผ่นใบรูปรี รูปไข่กว้าง ถึงรูปโล่ กว้าง 3–9 ซม. ยาว 4–10.5 ซม. ปลายใบมน ถึงเรียวแหลมและมักเป็นติ่งหนาม โคนใบมนกลม ขอบใบเรียบ ผิวใบเกลี้ยง มีเส้นใบหลัก 3–5 เส้นออกจากโคนใบ ดอก เล็ก สีเขียวอ่อน ถึงขาวนวล ยาว 0.8–1.3 ซม. ออกรวมกันเป็นช่อกระจุกแยกแขนง ที่ปลายยอด ผลกลมโต เหมือนลูกมะตูม ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 2.5–4 ซม. เมื่อสุกเป็นสีส้ม ถึงแดง เปลือกหนา ผิวมีขนสาก ถึงเกลี้ยง มี 1–4 เมล็ด เมล็ดรูปโล่ ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 2 ซม. มีขนคล้ายเส้นไหมคลุม

แสลงใจพบในบริเวณที่ลุ่มต่ำ ในป่าเบญจพรรณหรือป่าเต็งรัง ทางภาคเหนือและภาคตะวันออก ในต่างประเทศพบที่อินเดีย ศรีลังกา ลาว กัมพูชา เวียดนามและมาเลเซีย

[แก้] พิษ

เมล็ดมีสารสตริคนิน ใช้ในปริมาณต่ำเป็นยาบำรุงธาตุ กระตุ้นระบบการหายใจและการไหลเวียนของโลหิต ถ้าใช้มากจะเป็นพิษอย่างรุนแรงถึงตายได้ โดยจะทำให้เกิดอาการชักกระตุก เนื่องจากระบบประสาทส่วนกลางถูกทำลาย

[แก้] อ้างอิง

• แสลงใจ โดย กรมป่าไม้
• อันตรายจาก Strychnine

[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น

• สัมผัสอารมณ์ ฝนแรก หญ้าแตกใบ ใน“อช.ทุ่งแสลงหลวง”