เคจิ ยามากูชิ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

**เคจิ ยามากูชิ**
ข้อมูลส่วนตัว
ชื่อจริง	เคจิ ยามากูชิ
ฉายา	Prince
วันเกิด	17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2502
สถานที่เกิด	ฮาโกดาเตะ ญี่ปุ่น
รุ่น	จูเนียร์ฟลายเวท
ผู้จัดการ	กรีน ซูดะ
สถิติ
ชก	38
ชนะ	29
ชนะน็อก	11
แพ้	8
เสมอ	1

เคจิ ยามากูชิ (「山口圭司」, Yamaguchi Keiji, 山口圭司^?) นักมวยสากลชาวญี่ปุ่น เกิดเมื่อ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2517 ที่เมืองฮาโกดาเตะ ประเทศญี่ปุ่น เคจิ ยามากูชิ เป็นนักมวยถนัดซ้าย รูปร่างสูงโปร่ง มีความว่องไว แม้หมัดจะไม่หนัก แต่เป็นนักมวยที่มีสีสันมากคนหนึ่ง โดยชอบหลอกล่อคู่ต่อสู้ ซึ่งลอกเลียนแบบมาจากนาซีม ฮาเหม็ด นักมวยชาวอังกฤษที่ยามากูชิชื่นชอบ โดยถึงกับเลียนแบบสไตล์การแต่งตัว ซึ่งจะขึ้นชกด้วยกางเกงลายเสือตลอด และใช้ฉายาเดียวกับฮาเหม็ดว่า " Prince " ด้วย แต่เพราะการลอกเลียนแบบเช่นนี้ ทำให้เกิดช่องว่างที่คู่ต่อสู้จะจู่โจมได้ง่าย จึงมักเป็นพ่ายแพ้เสมอ ๆ จากสไตล์ชกในลักษณะนี้

[แก้] ประวัติ

ยามากูชิเป็นนักมวยถนัดซ้าย มีรูปร่างสูงเปรียว ชกได้ว่องไว ได้แชมป์โลกจากการเอาชนะน็อกยก 12 คาร์ลอส มูริลโล่ นักมวยชาวปานามา ในปี พ.ศ. 2539 อย่างไม่มีใครคาดคิด และยังสามารถป้องกันตำแหน่งแชมป์ไว้ได้ครั้งหนึ่งด้วยการย้ำแค้นเอาชนะคะแนนมูริลโล่ไปได้ด้วย แต่ในปลายปีนั่นเอง ยามากูชิ ก็เสียแชมป์โลกอย่างไม่มีใครคาดคิดด้วยเช่นกัน เมื่อเป็นฝ่ายแพ้น็อก พิชิต ช.ศิริวัฒน์นักมวยชาวไทยไปในยกที่ 2 เท่านั้นเอง

จากนั้น ยามากูชิ ก็ยังคงตั้งเป้าไว้ที่ตำแหน่งแชมป์โลกอีกครั้ง โดยชนะรวดมาตลอด มีแพ้คะแนน 10 ยก เพียงครั้งเดียวแก่อากิฮิโกะ นาโงะเท่านั้นในปี พ.ศ. 2541 แล้วในปี พ.ศ. 2542 เคจิ ยามากูชิ ก็ได้มีโอกาสชิงแชมป์โลกอีกครั้ง กับ อิน จู โช นักมวยชาวเกาหลีใต้ ในการชิงแชมป์โลกในรุ่นซูเปอร์ฟลายเวทของสภามวยโลก (WBC) แต่ก็เป็นฝ่ายแพ้คะแนนไป และจากนั้นยามากูชิชนะคะแนนนักมวยชาวญี่ปุ่นด้วยกันเพียงครั้งเดียวเท่านั้นเอง แล้วก็แพ้ตลอดติดต่อกันถึง 3 ครั้ง จึงแขวนนวมไปในปี พ.ศ. 2545

เคจิ ยามากูชิ เป็นนักมวยถนัดซ้าย รูปร่างสูงโปร่ง มีความว่องไว แม้หมัดจะไม่หนัก แต่เป็นนักมวยที่มีสีสันมากคนหนึ่ง โดยชอบหลอกล่อคู่ต่อสู้ ซึ่งลอกเลียนแบบมาจากนาซีม ฮาเหม็ด นักมวยชาวอังกฤษที่ยามากูชิชื่นชอบ โดยถึงกับเลียนแบบสไตล์การแต่งตัว ซึ่งจะขึ้นชกด้วยกางเกงลายเสือตลอด และใช้ฉายาเดียวกับฮาเหม็ดว่า " Prince " ด้วย แต่เพราะการลอกเลียนแบบเช่นนี้ ทำให้เกิดช่องว่างที่คู่ต่อสู้จะจู่โจมได้ง่าย จึงมักเป็นพ่ายแพ้เสมอ ๆ จากสไตล์ชกในลักษณะนี้

[แก้] เกียรติประวัติ

แชมป์ญี่ปุ่นรุ่นไลท์ฟลายเวท (2537 – 2538)
แชมป์โลกรุ่นจูเนียร์ฟลายเวท WBA
- ชิง 21 พฤษภาคม 2539 ชนะคะแนน การ์โลส มูรีโย ที่ ญี่ปุ่น
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 13 สิงหาคม 2539 ชนะคะแนน การ์โลส มูรีโย ที่ ญี่ปุ่น
- เสียแชมป์ 3 ธันวาคม 2539 แพ้น็อค พิชิต ช.ศิริวัฒน์ ยก 2 ที่ ญี่ปุ่น
เคยชิงแชมป์ต่อไปนี้แต่ไม่สำเร็จ
- ชิงแชมป์โลกรุ่นจูเนียร์ฟลายเวท WBA เมื่อ 5 กันยายน 2538 แพ้คะแนน ฮิ ยองชอย ที่ ญี่ปุ่น
- ชิงแชมป์โลกรุ่นฟลายเวท WBA เมื่อ 22 พฤศจิกายน 2540 แพ้น็อค โฮเซ่ โบนิลญา ยก 6 ที่ ญี่ปุ่น
- ชิงแชมป์โลกรุ่นซูเปอร์ฟลายเวท WBC เมื่อ 5 กันยายน 2542 แพ้คะแนน โช อินจู ที่ ญี่ปุ่น
- ชิงแชมป์เงารุ่นซูเปอร์ฟลายเวท WBC เมื่อ 5 พฤษภาคม 2544 แพ้น็อค เจอร์รี่ พีญาโลซ่า ยก 1 ที่ ฟิลิปปินส์