สิบขันที
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ในนิยายสามก๊ก สิบขันที (十常侍) คือกลุ่มบุคคลจำนวนสิบคน ได้แก่ เทาเจียด, เตียวต๋ง, เตียวเหยียง, ฮองสี, ต๋วนกุย, เหาลำ, เกียนสิด, เห้หุย, ก๊กเสง และเชียกง ซึ่งทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นขันที กลุ่มสิบขันทีคือผู้กุมอำนาจการบริหารราชการในรัชสมัยพระเจ้าเลนเต้แห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ซึ่งฮ่องเต้ได้ทรงยกย่องและวางพระทัยในสิบขันทีมาก ถึงขั้นยกให้ขันทีผู้หนึ่ง คือ เตียวเหยียง เป็นบิดาบุญธรรม ขันทีทั้งสิบนั้น มีจิตใจวิปริต หยาบช้า มักมากในสมบัติลาภยศ ยังผลให้การแผ่นดินในช่วงนั้น เต็มไปด้วยการคอรัปชั่น ขาดความมั่นคง ระส่ำระสาย ส่งผลให้ราชวงศ์ฮั่นตะวันออกหมดอำนาจลง กลายเป็นจุดเริ่มต้นของสมัยสามก๊กในเวลาต่อมา
จากความชั่วร้ายของ 10 ขันทีทำให้มีผู้คิดกำจัดมาก แต่พระเจ้าเลนเต้ทรงปกป้องทั้งสิบคนอยู่ 10 ขันทีจึงมีอำนาจต่อไปจนกระทั่งสิ้นสุดรัชสมัยพระเจ้าเลนเต้
เมื่อพระเจ้าเลนเต้สวรรคต โฮจิ๋นแม่ทัพใหญ่ตั้งหองจูเปียนขึ้นเป็นฮ่องเต้ และคิดกำจัด 10 ขันทีทิ้ง อ้วนเสี้ยวเสนอให้เรียกกองกำลังจากหัวเมืองต่างๆมาปราบขันที พวกขันทีรู้ตัว จึงลวงโฮจิ๋นมาฆ่า โจโฉและอ้วนเสี้ยวจึงนำกำลังเข้าเข่นฆ่าเหล่าขันทีจนสิ้น
สิบขันที เป็นบทความเกี่ยวกับ วรรณคดี วรรณกรรม หรือหนังสือ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ สิบขันที ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ หรือ ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:โลกวรรณศิลป์ |