สนธิสัญญาซานฟรานซิสโก
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สนธิสัญญาสันติภาพกับญี่ปุ่น หรือ สนธิสัญญาซานฟรานซิสโก (อ.: Treaty of San Francisco; ฝ. Traité de paix avec le Japon, เตรเตเดอเปซ์อาแวกเลอชาปง; ญ.: 日本国との平和条約, 日本国との平和条約, โรมะจิ. Nihon-koku tono Heiwa-Jōyaku, นิฮงโกะกุโทะโนะเฮวะโจยะกุ) (8 กันยายน พ.ศ. 2494) เป็นสนธิสัญญาที่นำไปสู่การยุติสงครามระหว่างญี่ปุ่นกับประเทศร่วมลงนามในสัญญาอีก 49 ประเทศ ประเทศต่างๆ เหล่านี้ได้แก่ประเทศที่ได้ประกาศสงครามกับญี่ปุ่น ยกเว้นรัสเซีย จีนไต้หวันและจีนแผ่นดินใหญ่และประเทศอื่นเคยอยู่ในการยึดครองของญี่ปุ่นระหว่างสงคราม ที่ประกาศตั้งเป็นรัฐใหม่หลังการประกาศยอมแพ้ของญี่ปุ่นในปี พ.ศ. 2488
สนธิสัญญาซานฟรานซิสโก เป็นสัญญาที่นำไปสู่การยุติการยึดครองประเทศญี่ปุ่นของประเทศต่างๆ หลังการยอมแพ้อย่างไม่มีเงื่อนไข และเป็นจุดเริ่มต้นแห่งการรับญี่ปุ่นเข้าร่วมกับประชาคมโลกในฐานะเท่าเทียมกันอีกครั้งหนึ่ง
[แก้] ประเทศที่เข้าร่วมประชุม
อาร์เจนตินา, ออสเตรเลีย, เบลเยียม, โบลิเวีย, บราซิล, กัมพูชา, แคนาดา, ชิลี, โคลัมเบีย, คอสตาริกา, คิวบา, เชกโกสโลวาเกีย, โดมินิกา, เอกวาดอร์, อียิปต์, เอล ซัลวาดอร์, เอธิโอเปีย, ฝรั่งเศส, กรีก, กัวเตมาลา, เฮติ, ฮอนดูรัส, อินโดนีเซีย, อิหร่าน, อิรัก, ลาว, เลบานอน, ไลบีเรีย, ลักเซมเบิร์ก, เม็กซิโก, เนเธอร์แลนด์, นิวซีแลนด์, นิคารากัว, ฟิลิปปินส์, โปแลนด์, ซาอุดีอาระเบีย, สหภาพโซเวียต, ศรีลังกา, แอฟริกาใต้, ซีเรีย, ตุรกี, สหราชอาณาจักร, สหรัฐ, อุรุกวัย, เวเนซุเอลา, เวียตนาม, และ ญี่ปุ่น
พม่า, อินเดีย, และ ยูโกสลาเวีย ได้รับการเชิญแต่ไม่ได้เข้าร่วมประชุม เกาหลีใต้ไม่ได้รับการเชิญเนื่องจากไม่ได้รับการยอมรับเป็นสัมพันธมิตรรวมทั้งประเทศไทย จีนไต้หวันและจีนแผ่นดินใหญ่ก็ไม่ได้รับการเชิญเนื่องจากอยู่ระหว่างสงครามกลางเมือง ยังไม่สามารถตัดสินว่าใครจะเป็นตัวแทนประเทศที่ถูกต้องตาม
[แก้] การลงนามและการให้สัตยาบัน
มี 49 ประเทศที่ร่วมลงนาม ยกเว้นเชกโกสโลวาเกีย โปแลนด์และสหภาพโซเวียต เนื่องจากทั้งสามประเทศปฏิเสธที่จะเข้าร่วมสนธิสัญญา ประเทศโคลัมเบีย อินโดนีเซียและลักแซมเบิร์กได้ร่วมลงนามแต่ไม่ได้ทำสัตยาบรรณ
[แก้] อ้างอิง
- Dictionary of World History, Chambers Harrap, New York 2000
- Treaty of Sanfrancisco, วิกิพีเดียภาคภาษาอังกฤษ [1]