ผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร คือ ผู้นำของกลุ่มที่ไม่ได้เป็นรัฐบาล มีหน้าที่สำคัญคือการตรวจสอบการทำงานของรัฐบาล เรียกพรรคที่ทำหน้าที่นี้ว่า กลุ่มฝ่ายค้านหรือพรรคฝ่ายค้าน หากมีหลายพรรคเรียกว่าพรรคร่วมฝ่ายค้าน[1]
[แก้] ประเทศไทย
ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 ภายหลังที่คณะรัฐมนตรีเข้าบริหารราชการแผ่นดินแล้ว พระมหากษัตริย์จะทรงแต่งตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรผู้เป็นหัวหน้าพรรคการเมืองในสภาผู้แทนราษฎรที่สมาชิกในสังกัดของพรรคตนมิได้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรี และมีจำนวนมากที่สุดในบรรดาพรรคการเมืองที่สมาชิกในสังกัดมิได้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรี แต่ไม่น้อยกว่าหนึ่งในห้าของจำนวนสมาชิกทั้งหมดเท่าที่มีอยู่ของสภาผู้แทนราษฎรในขณะแต่งตั้ง เป็นผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร
ในกรณีที่ไม่มีพรรคการเมืองใดในสภาผู้แทนราษฎรมีลักษณะที่กำหนด สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรผู้เป็นหัวหน้าพรรคการเมืองซึ่งได้รับเสียงสนับสนุนข้างมากจากสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรในพรรคการเมืองที่สมาชิกในสังกัดของพรรคนั้นมิได้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรี เป็นผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร ในกรณีที่มีเสียงสนับสนุนเท่ากัน ให้ใช้วิธีจับสลาก ประธานสภาผู้แทนราษฎรเป็นผู้ลงนามรับสนองพระบรมราชโองการแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร
ผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎรจะพ้นจากตำแหน่งเมื่อขาดคุณสมบัติดังกล่าวข้างต้น ในกรณีเช่นนี้ พระมหากษัตริย์จะได้ทรงแต่งตั้งผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎรแทนตำแหน่งที่ว่าง
ผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎรปัจจุบัน (พ.ศ. 2551) คือ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ หัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์
[แก้] อ้างอิง
- ^ เดโช สวนานนท์. พจนานุกรมศัพท์การเมือง -- กรุงเทพฯ : หน้าต่างสู่โลกกว้าง, 2545. (ISBN 974-547-045-7)