ประวัติ ร.ร.ศิริมาตย์เทวี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ในปี ค.ศ. 1929 ตรงกับสมัยสมเด็จพระสันตะปาปา ปีโอที่ 11 พระสังฆราช เรอเน แปร์รอส แห่งอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ ได้ส่ง คุณพ่อ มิราแบล มาดำรง ตำแหน่งเจ้าอาวาสอยู่ที่ วัดพระหฤทัย เชียงใหม่

คุณพ่อ มิราแบล ได้ถือโอกาสมาแพร่ธรรม ที่ อ.พาน จ.เชียงราย ในปี ค.ศ.1933 โดยมีข้าราชการบำนาญ ชื่อ ขุนวรวิทย์ ได้ติดตามมาด้วย การเดินทางในช่วงนั้น ต้องอาศัยรถยนต์โดยสารจากเชียงใหม่มาถึง อ.พาน นั่นเป็นการเดินทางครั้งแรก ซึ่งก็พบว่า ศาสนาคริสต์นิกาย โปรแตสแตนต์ ได้มาเผยแพร่ศาสนาอยู่ก่อนแล้ว จะเห็นได้จากโบสถ์ที่ตั้งอยู่ที่บ้านดอย ต.เมืองพาน อ.พาน คุณพ่อมิราแบล ได้พักอาศัยอยู่ที่บ้าน นายแก้ว ปัญโญ 1 คืน แล้วก็เลยไป จ.เชียงราย เพราะที่นั่นมีคนรู้จักกันดี

จากนั้น ในปีเดียวกัน(ค.ศ. 1933)คุณพ่อมิราแบล ได้ส่งคุณพ่อ นิโคลาส บุญเกิด กฤษบำรุง ขึ้นมาสานต่องานแพร่ธรรม ของท่าน

คุณพ่อ นิโคลาส บุญเกิด มาจากเชียงใหม่ โดยถือโอกาสเผยแพร่ศาสนาที่วัด นักบุญเทเรซา อ.เวียงป่าเป้าก่อน คุณพ่อเดินทางมาพร้อมกับ นายมี ไชยลังการณ์ และนายติ๊บ คืนนั้นคุณพ่อและผู้ติดตามได้พักค้างคืน อยู่บ้าน นายแก้ว และนางสิงห์ ปัญโญ

คุณพ่อ นิโคลาส ได้รู้จักกับนางสิงห์มาก่อน ในครั้งที่นางสิงห์ ไปค้าขายอยู่ที่ อ.เวียงป่าเป้า คุณพ่อได้พักอยู่ 3 คืน ทุกคืนคุณพ่อได้แปลคำสอนศาสนาคริสต์ตังค์เปรียบเทียบกับคำสอนศาสนาโปรแตสแตนต์ ชี้แจงถึงสาเหตุที่ทั้งสอง ศาสนาแยกจากกัน ผู้มาฟังเกิดความสนใจ และชื่นชอบในบทเทศน์อันร้อนรนของท่าน

ตอนเช้าคุณพ่อก็จะถวายบูชามิสซา แล้วได้เชิญผู้สนใจมาฟังมิสซาด้วย คุณพ่อได้อธิบายถึงความหมายของพิธีมิสซา วันสุดท้ายคุณพ่อได้อวยพรและลาทุกคนไป อ.เวียงป่าเป้า เพราะที่นั่นมีคนกลับใจเป็นคริสต์ตังค์หลายครอบครัวแล้ว

ต่อมาประมาณ 3-4 เดือน ครูเมืองใจ อารีราษฎร์ และครอบครัวได้ไปเวียงป่าเป้าเพื่อเยียมญาติ ครั้งนั้นได้ไปเยี่ยมครอบครัว นายหวั๋น เบญจวรรณ ซึ่งเป็นคริสตังค์แล้ว ครูเมืองใจ ได้มีโอกาสพบกับ คุณพ่อ อ.อาทานาสกับครูเณรปอล ซาเวรี ครูเณรได้แปลคำสอนให้ จึงทำให้เกิดความสอนใจ และรับปากว่า จะนำเอาไปพิจารณา เมื่อกลับถึงเมืองพาน ก็นำเอาคำสอนที่ได้รับ มาปรึกษาหารือกับนายโยฮัน ขันธปรีชา (น้องภรรยา)

นายโยฮัน ขันธปรีชา ขณะนั้นมีอาชีพเป็นครูสอนในโรงเรียนอนุบาล “คริสเตียนพานเจริญ” จึงได้ไปชวน นายเก๊ายง วิญญาณ์ ไปดูกิจการศาสนาที่เวียงป่าเป้า ถ้าเห็นสมควรก็จะเชิญ คุณพ่อมาที่อำเภอพานอีกทีหนึ่ง โดยครั้งนี้จะให้พักอยู่ที่บ้านของเขาเลย

ส่วนทางโบสถ์คริสตจักรพาน(โปรเตสแตนต์) ตอนนั้นมี นายก้อน กิติคุณ เป็นผู้ปกครอง (ขึ้นอยู่กับภาคจังหวัดเชียงราย) ได้กีดกันไม่ให้นายโยฮัน ขันธปรีชา ไปเวียงป่าเป้าและขู่ให้ออกจากครู แต่นายโยฮัน ไม่วิตก ที่สุด นายโยฮันและนายเก๋ายง วิญญาณ์ ก็ได้เดินทางไปดูงานศาสนาที่เวียงป่าเป้าอย่างสมใจนึก

พวกเขาเกิดความสนใจ เวลากลับมาบ้านก็เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ญาติพี่น้องและกลุ่ม โปรเตสแตนต์ฟัง พอหลายคนเข้าใจและทำการตกลงกันแล้ว พวกเขาก็ได้ไปเรียนเชิญ คุณพ่อ นิโคลาส บุญเกิด มาที่อำเภอ พาน

คุณพ่อ นิโคลาส บุญเกิด กฤษบำรุง ได้ใช้บ้าน ครูเมืองใจ อารีราษฎร์ (บิดาลุงรอด อารีราษฎร์) เป็นที่พักอยู่อาศัยและแปลคำสอน เจ้าของบ้านได้ให้ความอุปการะเลี้ยงดู และให้ความสะดวกแก่คุณพ่อเป็นอย่างดี

ตลอดเวลาที่คุณพ่อนิโคลาสได้พักอยู่ที่นั่น ท่านได้ตีฆ้องเป็นสัญญาณเตือนให้คนมาฟังคำสอนและหัดร้องเพลง ปรากฏว่ามีผู้สนใจมาแวะฟังคำสอนมากมายทุกคืน

ส่วนภาคกลางวัน คุณพ่อก็ออกไปเยี่ยมเยียนถึงบ้านชาวบ้าน คุณพ่อเป็นนักจิตวิทยา เป็นนักสังคมที่ดี มีวาทศิลป์เป็นเลิศ แปลคำสอนครั้งใดมีคนติดใจไม่น้อย คุณพ่อจึงถือโอกาสพักอยู่กับคริสตังค์สำรอง 15 คืน จากนั้นก็กลับจังหวัดเชียงใหม่ เพื่อใช้เวลาเที่ยวจาริกคริสตังค์ในจังหวัดเชียงใหม่ อำเภอแม่ริม อำเภอเชียงดาว อำเภอพร้าว อำเภอเวียงป่าเป้า หมุนเวียงกันไปอย่างนี้เรื่อยๆ จนสุขภาพของคุณพ่อเสื่อมโทรม

พณฯสังฆราช เรอเน แปร์โรส ได้สั่งให้คุณพ่อ อ.อาทานาสและครู ปอล ซาเวรี ไปเยี่ยมคริสตังค์ที่อำเภอ พาน และอำเภอเวียงป่าเป้าเป็นครั้งคราว พอคริสตังค์มีจำนวนมากขึ้น จึงโปรดศีลล้างบาปให้คริสตังค์ครั้งแรก 7-8 คน ต่อจากนั้น มีผู้สมัครรับศีลล้างบาปเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

สำหรับคุณพ่อ นิโคลาส บุญเกิด ตลอด 3 ปี ที่ท่านประจำอยู่ที่อำเภอพาน คุณพ่อเดินทางด้วยเท้าเปล่า ไปๆ มาๆ ระหว่างอำเภอพาน อำเภอเวียงป่าเป้า จังหวัดลำปาง ทุกครั้งต้องนอนค้างคืนในป่า 1 คืนบ้าง 2 คืนบ้าง แล้วแต่ระยะทางใกล้หรือไกล ภายหลังสัตบุรุษทราบข่าวว่า คุณพ่อนิโคลาส ถูกจำคุกที่บางขวาง ในข้อหาเผยแพร่ศาสนาคาทอลิก ( ต่อมาได้รับแต่งตั้ง เป็นบุญราศี )

ต่อมาทางมิสซังได้ส่ง คุณพ่อ (พระสังฆราช) ม.มิแชล อ่อน ประคองจิต มาประจำอยู่อำเภอพาน แทนคุณพ่อนิโคลาส คุณพ่อได้ดำริจะสร้างโบสถ์ ท่านได้ไปขอเงินทุนจากกรุงเทพฯ คุณพ่อได้ปรึกษากับคริสตชน ทุกคนก็ยินดีเสียสละ ร่วมแรงร่วมใจกันปราบที่ ขุนดิน ตีหิน ใครมีเกวียนก็ไปช่วยบรรทุเสา ไม้กระดานและอื่นๆ จนสำเร็จเป็นโบสถ์ไม้ 2 ชั้น ชั้นบนใช้เป็นห้องประกอบพิธีทางศาสนา ชั้นล่างใช้เป็นห้องเรียน โดยตั้งชื่อโบสถ์นั้นว่า “โบสถ์แม่พระเป็นที่พึ่ง” (ปัจจุบัน คือ บริเวณโรงยิมนาสติก หน้าอาคารเรียนชั้นประถมศึกษาของโรงเรียนศิริมาตย์เทวี)

ต่อมา นายโยฮันและนายยง วิญญาณ์ ถูกผู้ใหญ่ทางคริสตจักรสอบถามไต่สวนทั้ง 2 ได้ถูกคุกคามทางจิตใจ ในที่สุดนายโยฮัน ก็ลาออกจากครู คุณพ่อ อ.อาทานาสทราบข่าว รู้สึกเห็นใจ จึงได้รับไปเป็นครูอยู่ที่โรงเรียนเทเรซา อำเภอเวียงป่าเป้า

ต่อมา ค.ศ. 1941คุณพ่อมิแชล อ่อน (ยศในขณะนั้น)ได้ย้ายไปประจำอยู่ที่อื่น พระสังฆราชจึงส่ง คุณพ่อ เดอร์นี มานิตย์ สรรเพชร มาแทน คุณพ่ออยู่ได้ไม่นานก็ย้ายกลับไป

ต้นปี ค.ศ.1942 ทางมิสซัง ได้ส่งคุณพ่อ โรเชอโร มาแทน บังเอิญในช่วงนั้นเกิดสงครามบูรพาขึ้น ศาสนาคริสต์ถูกเบียดเบียนอย่างหนัก จนหลายครอบครัวทิ้งศาสนาเพราะกลัวถูกฆ่าตาย

พอปลายปี ค.ศ.1942 สงครามอินโดจีนได้ระเบิดขึ้นประเทศไทยกับประเทศฝรั่งเศสเกิดกรณีพิพาทกัน ดังนั้น ในฐานะที่ คุณพ่อ โรเชอโร เป็นชาวฝรั่งเศส คุณพ่อจำเป็นต้องหลบซ่อนตัว เพื่อหนีการจับกุม คุณพ่อต้องหนีไปอยู่ต่างประเทศ

เหตุการณ์ในตอนนั้น ศาสนาโรมันคาทอลิกในประเทศไทย ถูกต่อต้าน(anti)อย่างหนักทำให้พระสงฆ์ไทยและพระสงฆ์ฝรั่ง ตลอดจนสัตบุรุษถูกเบียดเบียนอย่างหนัก เพราะเขาอาจจะเข้าใจว่าผู้ที่นักถือศาสนาโรมันคาทอลิกเป็นพวกฝรั่งเศส พระสงฆ์จะต้องระวังตัวอยู่เสมอไปไหนมาไหนไม่ได้รับความสะดวก

ระหว่างนั้น พอดี คุณพ่อ อ.อาทานาส มาประจำอยู่วัด น.เทเรซา เวียงป่าเป้า คุณพ่อจึงถือโอกาสแวะมาเยี่ยมเยียน ให้กำลังใจสัตบุรุษอำเภอพาน เป็นครั้งคราว คุณพ่อ อ.อาทานาส ได้สอน ก.ศ.น. (วิชาชีพ) ให้แก่กลุ่มคริสตชน เช่น การสานแห การจับปลา การสานอวน เครื่องมือจับปลาน้ำจืด ฯลฯ เพื่อคริสตชนจะได้มีรายได้เลี้ยงชีพ

หลังสงครามเลิกไม่นาน คุณพ่อโรเชอโร ได้กลับคืนเมืองพานอีกครั้งหนึ่ง (ณ วัดพระมารดาเป็นที่พึ่ง) คุณพ่ออยู่ได้ไม่นานก็ย้ายไปประจำอยู่ที่อื่น

ปี ค.ศ. 1943 พระสังฆราชได้ส่งคุณพ่อ ถาวร กิจสกุลมาแทนระยะนั้นอยู่ในภาวะสงคราม คุณพ่อถาวรได้รับความยากลำบากมาก มีการขาดแคลนอาหารและเครื่องนุ่งห่ม แต่ว่าคุณพ่อมีความศรัทธา มีมานะอดทนดีเลิศ คุณพ่ออยู่ได้ 3 ปี ก็ย้ายกลับไปอยู่กรุงเทพฯ

ปี ค.ศ. 1945-ค.ศ.1948จึงเป็นช่วงที่วัดพระมารดาเป็นที่พึ่งอำเภอพาน ขาดพระสงฆ์ดูแลถึง 4 ปี

ปี ค.ศ.1948คุณพ่อ เมอร์นิเอร์ เจ้าวัดองค์ใหม่ของอาสนวิหารพระหฤทัยเชียงใหม่ ได้ส่งคุณพ่อแวร์ดิแอร์ ชาวเบลเยี่ยม มาเป็นเจ้าวัดคาทอลิกพาน (ปัจจุบันคุณพ่อแวร์ดิแอร์ เป็นอธิการฤๅษี อยู่ที่หนองรี อำเภอบ้านนา จังหวัดนครนายก { มรณะ 2546})

แม้ว่า คุณพ่อแวร์ดิแอร์ จะย้ายมาอยู่ใหม่และคุ้นเคยต่อเมืองไทยน้อยมากแต่ท่านก็ได้พยายามปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อม ได้ดีมาก คุณพ่อเป็นผู้ที่มีหัวทันสมัย ได้นำความเจริญมาให้เมืองพานเป็นอย่างมาก ท่านได้ริเริ่มก่อตั้งโรงเรียน ก่อนเปิดโรงเรียนเป็นทางการ ท่านได้สอนเด็กคริสตังค์เป็นพิเศษ ในสมัยนั้นมีนักเรียนเพียง 7 คนเท่านั้น

ปี ค.ศ.1950 คุณพ่อแวร์ดิแอร์ ได้สร้างโรงเรียนขึ้น 1 หลัง ได้เปิดโรงเรียนเป็นทางการ และตั้งชื่อว่า โรงเรียนสุรารักษ์ ทำการสอนตั้งแต่ชั้น ป.1-ป.4 ต่อมาปี ค.ศ.1951 คุณพ่อได้ซื้อโอนกิจการโรงเรียนสิทธิศาสตร์ศึกษา จากนางจันมรา สิทธิเลิศ ซึ่งเปิดทำการสอนตั้งแต่ชั้น ป.1 – ป.6 โดยมีนางสายอรุณ สุนทรสวัสดิ์ เป็นครูใหญ่

คุณพ่อได้รื้อโรงเรียนนั้นมาสร้างรวมกับโรงเรียนสุรารักษ์ แล้วให้ชื่อโรงเรียนใหม่นี้ว่า “โรงเรียนศิริมาตย์เทวี” คุณพ่อแวร์ดิแอร์ ต้องประสบปัญหายุ่งยากเกี่ยวกับครูและนักเรียนอย่างหนักหน่วงบางครั้งมีคนมาเสนอแนะให้ยุบชั้นมัธยมเสีย แต่คุณพ่อไม่ยอม ยังคงพยายามทำต่อไป

จากนั้นปัญหาที่ตามมาคือ ห้องเรียนคับแคบ ไม่พอกับจำนวนนักเรียน ตอนแรกใช้โบสถ์หลังเก่าเป็นห้องเรียน ต่อมาได้รื้อมาสร้างโบสถ์ใหม่ที่ริมถนนพหลโยธินชั่วคราว โดยสร้างห้องเรียนเป็นอาคารชั้นเดียว ก่ออิฐก่อปูน พอแก้ปัญหาห้องเรียนไปได้บ้าง

ในเวลาเดียวกัน ได้รื้ออาคารเรียนที่ทำด้วยไม้ (สมัยเป็นโรงเรียนสุรารักษ์) สร้างเป็นอาคารเรียน 2 ชั้นแทน คุณพ่อสร้างยังไม่ทันสำเร็จ ก็ต้องย้ายไปประจำที่อื่น

เนื่องจากว่าทางศาสนาได้เปลี่ยนการปกครองของแต่ละมิสซัง โดยมีมติกันว่า มิสซังเชียงใหม่ แต่เดิมขึ้นกับมิสซังต่างประเทศ บัดนี้ ให้ขึ้นกับคณะสงฆ์เบธาราม โดยมี พณฯลูเซียน ลาก๊อสต์ เป็นประมุข องค์แรก (อดีตพระสังฆราชมิสซังต้าลี้ ประเทศพม่า)

ฯพณฯ แบร์นาร์ด ลูเซียน ลาก๊อสต์ ได้ส่งคุณพ่อ เตรสซี่ (ชาวอิตาเลียน) มาที่เมืองพาน แม้คุณพ่อจะอายุมากแล้วท่าน ก็ยังแข็งแรง ใจดี (ชอบทำงาน ท่านเก่งในด้านช่างไม้ ชอบซ่อมแซม ทำโต๊ะเรียน และสร้างอาคารเรียนเป็นเรือนไม้ อีก 1 หลัง เนื่องจากจำนวนนักเรียนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

แต่น่าเสียดาย คุณพ่ออยู่ได้เพียง 2 ปี ก็ถูกย้ายไปอยู่เชียงใหม่ เพื่อช่วยงานพระสังฆราช

ต่อมา คุณพ่อ คาร์โล ลุซซี่ ได้มาเป็นเจ้าอาวาสแทน (ขณะนั้นอายุได้ 24 ปี เท่านั้น) ซึ่งตรงกับปี ค.ศ. 1961 คุณพ่อลุสซี่ ได้ทำการต่อเติมวัดให้ยาวและสูงกว่าเดิม ได้สร้างบ้านพักพระสงฆ์ที่คงทนถาวร คุณพ่อมิได้หยุดแค่นั้น แต่ยังอุตส่าห์บูรณะ ซ่อมแซม ปรับปรุงให้ดูดีอยู่เสมอ ซึ่งท่านได้ประจำอยู่ที่วัดคาทอลิกพาน นานถึง 11 ปี คุณพ่อได้ทำให้โรงเรียนศิริมาตย์เทวี ติดอันดับ 1 ของจังหวัดเชียงรายทั้งในด้านการกีฬา การศึกษา และระเบียบวินัย

คุณพ่อ การ์โล ลุสซี่ ได้สร้างผลงานและความเจริญไว้ที่วัดคาทอลิกพาน มากมายจึงถือได้ว่า วัดแม่พระองค์อุปถัมภ์ (วัดคาทอลิกพาน) เป็นวัดแม่ของวัดแม่พระบังเกิด จังหวัดเชียงราย เป็นวัดแม่ของวัดแม่พระปฏิสนธินิรมล อำเภอเชียงคำ และเป็นวัดแม่ของวัดนักบุญยอห์น อัครสาวก จังหวัดพะเยา ตามลำดับ

ปี ค.ศ.1973-ค.ศ.1975 คุณพ่อ แปร์ลินี ย้ายมาแทนคุณพ่อลุลซี่เป็นเวลา 2 ปี ท่านได้โปรดศีลล้างบาปแก่หลายคน และบางคนในหมู่บ้านเนินสมบูรณ์ อ.ป่าแดด ด้วย ค.ศ.1976 คุณพ่อ ซีริล นิพจน์ เทียนวิหาร ได้ย้ายจากวัดพระหฤทัย เชียงใหม่ มาเป็นเจ้าวัดพาน เป็นเวลา 3 เดือน แต่เนื่องจากคุณพ่อ มีงานประจำด้านสังคมพัฒนา พระสังฆราชโรเบริต์ รัตน์ บำรุงตระกูล จึงให้คุณพ่อไปประจำอยู่ที่วัด นักบุญยอแซฟ อำเภอแม่ริม ณ ที่นั้น คุณพ่อได้จัดตั้งศูนย์ฝึกครูคำสอนของสังฆมณฑลและเป็นผู้อำนวยการศูนย์สังคมพัฒนาอีกตำแหน่งหนึ่งด้วย

ค.ศ.1977 พระสังฆราช โรเบิร์ต รัตน์ บำรุงตระกูล ได้ส่งคุณพ่อ ดำรง บุญรติวงศ์ (กังก๋ง) จากมิสซังราชบุรี ขึ้นมาประจำที่วัดพาน ใน 3 ปีแรก คุณพ่อได้วิ่งหาเงินจำนวนหนึ่งล้านห้าแสนบาท เพื่อสร้าง “ตึกฟาติมา” ซึ่งสร้างแล้วเสร็จในปี ค.ศ.1980

ต่อมาอีก 3 ปี คุณพ่อก็วิ่งหาเงินอีก 3 ล้านบาท เพื่อสร้าง “ตึกดอมินิก” ซึ่งใช้เวลาก่อสร้าง 1 ปี ระหว่างนั้น ได้สร้างสนามวอลเล่ย์บอลใหม่ ทำถนนคอนกรีตเสริมเหล็กจากถนนใหญ่ถึงตัวอาคาร

คุณพ่อดำรง ได้สร้างถ้ำแม่พระเมือง ลูร์ด หน้าหอระฆัง เทคอนกรีตสนามบาสเก็ตบอลหน้าอาคารมัธยม สนามตะกร้อ ต่อมาปี ค.ศ. 1985 คุณพ่อได้สร้างและดัดแปลงตึกอนุบาลให้สวยงาม หลังจากสร้างทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว คุณพ่อก็จากวัดพานไปอยู่ที่วัดบางนกแขวก ในต้นปี ค.ศ. 1986

ตลอดเวลา 9 ปี ที่อยู่อำเภอพาน คุณพ่อได้โปรดศีลล้างบาปให้กับเด็กและผู้ใหญ่รวม 133 คน นับว่าคุณพ่อได้นำความเจริญมาสู่วัดพานมิใช่น้อย

ค.ศ.1986 คุณพ่อดำรัส ลิมาลัย จากมิสซังราชบุรี ได้มาดูแลวัดคาทอลิกพาน เป็นเวลา 1 ปี คุณพ่อได้เน้นงานอภิบาล งานอบรมเด็กดอมินิก และเด็กเทเรซาอย่างเอาจริงเอาจัง เพราะทุกอย่างเพิ่งสร้างแล้วเสร็จ

คุณพ่อดำรัส ลิมาลัย อยู่ได้ 1 ปี ก็ย้ายกลับไปดำรงตำแหน่งอธิการเณรเล็กราชบุรี มิสซังได้ส่งคุณพ่อปรีชา พลอยจินดา มาดำรงตำแหน่งเจ้าวัดพานแทน คุณพ่อประจำอยู่ที่พาน 3 ปี (ค.ศ. 1987 - ค.ศ. 1990 คุณพ่อได้ซ่อมแซมอาคารเรียน ตึกจุดต่างๆ ทั้งก่อสร้างสนามตะกร้อ และซ่อมไฟฟ้าเอง เพราะคุณพ่อเป็นช่างอยู่แล้ว

ค.ศ.1990 - ค.ศ.1994 คุณพ่อ ยออากิม เจษฎา บุญรติวงศ์ ย้ายจากราชบุรี มาดำรงตำแหน่งเจ้าวัดคาทอลิกพาน ตลอดเวลา 4 ปี คุณพ่อได้สร้างสนามวอลเล่ย์บอล หลังอาคารประถม 1 หลังได้สร้างศาลาเอนกประสงค์ข้างบ้านพักพระสงฆ์ 1 หลัง เพื่อใช้ในกิจการต่างๆ ของวัด ได้สร้างโรงยิมนาสติกอีก 1 หลัง สำหรับนักเรียนเล่นพลศึกษาและใช้เป็นสนามสอบไล่ ได้สร้างโรงรถ 1 หลัง

วันอาทิตย์ที่ 9 เมษายน ค.ศ.1994 มีการเลี้ยงต้อนรับคุณพ่อเจ้าวัดองค์ใหม่ ( คุณพ่อ อันตน ธนัย สุวรรณใจ) และอำลาเจ้าวัดองค์เก่า คุณพ่อ ยออากิม เจษฎา บุญรติวงศ์ ได้ย้ายจากวัดเมืองพาน เพื่อไปศึกษาต่อปริญญาโท ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

ปัจจุบันคุณพ่อ ดุรงค์ฤทธิ์ กระบวนศิริ ดำรงตำแหน่งเจ้าวัดอาวาสวัดแม่พระองค์อุปถัมภ์ และวัดแห่งนี้ก็ยังเป็นสถานที่สำหรับเตรียมเยาวชนชายผู้มีความสนใจที่จะเป็นพระสงฆ์ในอนาคต(เด็กดอมินิก) ซึ่งนักเรียนที่อยู่ประจำที่นี้สามารถไปเข้าบ้านเณรเล็กยอแซฟ สามพรานได้เลย แต่หากจบมาจากที่อื่นก็ต้องอยู่ฝึกอบรม เพื่อให้มีความพร้อมก่อนประมาณ 1 ปี