Šabac

From Wikipedia

Општина Шабац
Opština Šabac
Grb SO Šabac	Zastava Srbije

Opšte informacije
Površina	795 km²
Stanovništvo	123155
Poštanski broj	15000
Pozivni tel. broj	015
Geografski položaj	sgš. 44°76′28″br> igd. 19°69′03″ Nadmorska vis. 146 m
Skraćenice	ША, ŠA
Internet stranica	http://-{www.sabac.org/
E-Mail-adresa
Okrug
Okrug	Mačvanski okrug
Centar okruga	Šabac
Politika opštine Šabac
Gradonačelnik	Miloš Milošević
Vladajuća politička partija	Demokratska stranka DS

Opština i grad Šabac zahvataju severni deo severozapadne Srbije. Geografski položaj opštine je veoma povoljan jer se nalazi na važnim saobraćajnim pravcima: drumskim, železničkim i rečnim, i u blizini je velikih gradova Beograda i Novog Sada. Opština Šabac prostire se na površini od 795 km2 i ima 122.320 stanovnika. U gradu, sa prigradskim naseljima, živi oko 70.000 stanovnika. Osnovni privredni potencijali su kvalitetno zemljište pogodno za sve vrste poljoprivredne proizvodnje, a vode reka Save i Drine pogoduju razvoju brojnih privrednih grana; industrije, vodoprivrede, poljoprivrede, rečnog saobraćaja i turizma. Grad Šabac je oduvek bio ekonomski i kulturni centar Podrinja i šireg područja.

[uredi - уреди] KLIMATSKE KARAKTERISTIKE

Na području Šapca vlada umeronokontinentalna klima. Zbog otvorenosti prema Panonskoj niziji njegovi nizijski delovi na severu su pod uticajem panonske kontinentalne klime, a brežuljkasto planinski jug i jugozapad do 700 m nadmorske visine pod uticajem planinske klime. Padavine predstavljaju veoma značajan klimatski elemenat. Pored temperature vazduha one su od izuzetnog značaja za opstanak biljnog sveta. Količina, kao i godišnji i teritorijalni raspored padavina su različiti. Količina padavina se povećava od severoistoka ka jugu i jugozapadu.

Šabac na obali reke Save, a opština izlazi i na reku Drinu, međusobno povezane kanalskom mrežom i bogatstvom podzemnih, pijaćih i geotermalnih voda. Putno povezan, u blizini Beograda i Novog Sada, Loznice, Valjeva, Bijeljine- možemo reći u centru regiona.

[uredi - уреди] VODE, GEOLOŠKI SASTAV I RUDNO BOGATSTVO

Šabac je oivičen vodenim tokovima reke Save i Drine. U ravničarskom delu izgrađen je niz kanala koji crpe vodu iz podbarskih područja. Ima i nekoliko mineralnih i lekovitih izvora od kojih su neki dobro ispitani, a neki su još uvek nisu. Rudno bogatstvo ovog područja je takođe raznovrsno, počev od kvarcnog peska, gline i drugih sirovina koje se koriste u građevinarstvu i rasprostranjene su u severnom delu regiona. Vodni potencijali se vrlo malo koriste a geotermalna voda otiče u nepovrat i ono što imamo ne koristimo, a lošim odnosom delimično i uništavamo.

Mogućnost flaširanja- izvoza pijaće vode, korišćenje geotermalne za zagrevanje objekata. U poljoprivredi pošumljavanjem degradiranog i erozivnog zemljišta poboljšali bi kvalitet vazduha, u brdsko planinskom delu opštine stvorili bi se bolji uslovi za razvoj turizma i u narednom periodu uz dobro gazdovanje stvorili sirovinsku bazu. Nebrigom i neodržavanjem Sava je zaprljana i skoro postala neplovna. Nepostojanje zakonskih regulativa za održavanje i korišćenje postojećeg i stavljanje u funkciju sveopšteg razvoja.

[uredi - уреди] ISTORIJA

Arheološka nalazišta u gradu i okolini potvrđuju da su na ovom prostoru postojala naselja još u mladem kamenom dobu, a da su od početka nove ere ovde bili Rimljani. Tokom trajanja Nemanjičke države, u XIII i XIV veku, Šabac je bio u njenom sastavu i pripadao je Mačvanskoj banovini. Iz tog perioda datira i ime Mačva, koja danas označava plodnu ravnicu koja se prostire od Šapca ka Drini a nekada je označavalo ime grada. Nije utvrđeno gde se taj grad nalazio, jer nikakvi materijalni ostaci nisu sačuvani. Neki istoričari pominju mogućnost da je on bio pored Save, nizvodno od današnjeg Šapca, pa se čak dovodi u vezu postojanje ovog grada sa prestonicom kralja Dragutina koji je vladao ovim prostorima početkom XIV veka. Pouzdano se zna da je ovaj srpski kralj imao letnjikovac u Debrcu, 25 km nizvodno Savom od Šapca, čiji ostaci postoje sačuvani i danas.

Tokom Srednjeg veka, na mestu današnjeg Šapca postojalo je slovensko naselje pod imenom Zaslon, što je označavalo nekakav breg, uzvišenje, ili zaklon od vodenih nepogoda. Postojanje ovog naselja zabeleženo je u dubrovačkim spisima iz 1454. godine.

U drugoj polovini XV veka, posle pada tadašnje Srbije pod tursku vlast, Turci ovladavaju i ovim krajevima. 1470. godine na pogodnom mestu, gde se obala Save blago uzdiže, a nedaleko od ušća rečice Kamičak u Savu, Turci podižu tvrđavu, ne mnogo veliku po dimenzijama, ali snažnih i visokih bedema. Sa kulama isturenim prema Savi ona je, kroz vekove, predstavljala snažno uporište prema turskom suparniku u borbi za prevlast na Balkanu-Ugarskoj, i kasnije Austrougarskoj. Turci novo-sagradenoj tvrđavi i gradu koji je oko njenih nastajao, daju ime Bejerdelen, što u prevodu sa turskog znaci "onaj koji udara sa boka". Tako lociran i utvrđen grad bio je značajna turska ispostava iz koje se moglo lako upadati u ugarsku teritoriju, kontrolisati saobraćaj Savom i vršiti uspešno niz drugih vojnih funkcija.

Tokom nekoliko narednih vekova Šabac je više puta prelazio iz turske pod austrijsku vlast i obratno. Tokom perioda vladavine jednog ili drugog carstva, jedne ili druge kulture, grad je menjao svoj izgled. Za turske vladavine, a ona je zapravo prekidana samo na relativno kratke vremenske periode, bio je to tipični orijentalni grad, sa uskim prljavim uličicama, malim zanatskim radnjama sa ćepencima i sa više džamija sa vitkim minaretima.

Za ceo Period pod turskom vladavinom ne može se u stvari ni govoriti o pravom gradu, jer se život odvijao uglavnom u tvrđavi i neposredno oko nje. Jedan od razloga za slabiji razvoj gradskog naselja je i konfiguracija terena. Sava i rečica Kamičak činili su prirodnu prepreku razvoju naselja, kao i močvarno tlo koje se prostiralo južno od Save i fizički odvajalo pojas oko tvrđave od blago uzdignutih terasa na prostoru gde se danas uzdiže grad Šabac. Bair (breg, uzvišenje) jedna je od najstarijih gradskih naseljenih zona, bio je ranije povezan sa tvrđavom dugim drvenim mostom koji je premošćavao vodoplavni teren. Na Bairu su, jedni nasuprot drugih, živeli Turci i Srbi.

Ime Šabac novijeg je datuma. Nije pouzdano utvrđeno kada je nastalo i kako je do današnjeg imena grada došlo. Postoji više teorija koje pokušavaju da objasne pojavu današnjeg imena Šapca, ali nijedna od njih nije potvrđena. Najverovatnija je ona koja postanak Šapca tumači vezom sa Savom: Sava - Savac - Šabac.

Bilo kako bilo, ovaj grad svoje ime nosi sa ponosom.

Tokom dugotrajne turske vladavine na ovim prostorima, Šabac je postao veoma značajno mesto na kome se odvijala trgovina, i kroz koje su se kretali karavani prevozeci iz Turske i sa Bliskog istoka egzotičnu robu u Ugarsku i Austriju, a u drugom smeru industrijsku robu. Šabac je bio veoma značajan pogranični grad za tursku imperiju. Kroz Šabac se, takođe, odvijala veoma živa unutrašnja trgovina između krajnjih zapadnih krajeva turskog carstva i njegovih centralnih i istočnih delova. Iz tog perioda zasigurno potiču koreni trgovačkog duha koji će Šabac proslaviti u kasnijim vremenima.

Veći istorijski značaj za Srbe Šabac dobija sa izbijanjem Prvog srpskog ustanka 1804. godine. U njegovoj okolini odigralo se nekoliko značajnih bitaka između Turaka i srpskih ustanika. Najznačajnija je svakako bila bitka na Mišaru, 1. avgusta (13. po novom kalendaru) 1806. godine. Mišar, selo udaljeno 6 km od Šapca idući ka Beogradu, bilo je poprište slavnog boja u kome su Srbi predvodeni Karađorđem Petrovićem do nogu potukli silnu i obesnu tursku vojsku Kulin Kapetana. Tu su se hrabrošću istakli mnogi srpski junaci, a naročito Miloš Stojičević - Pocerac, Jakov Nenadović, Stojan Ćupić - Zmaj od Noćaja, pop Luka Lazarević, prota Smiljanić i Cincar Janko. Slepi pesnik i guslar Filip Višnjić je povodom ove slavne bitke spevao jednu od najpoznatijih srpskih epskih pesama - Boj na Mišaru. Jedan od najsnažnijih momenata ove pesme je onaj kad, saznavši za ishod bitke i pogibiju Kulin Kapetana, Kulinova kada ogorčeno jeca:

Porobljena srpska raja, bar za kratko, oslobođenje od turskog jarma dočekala je 27. januara (8. februara po novom kalendaru) 1807. godine, kada su Turci predali Šabac ustanicima pod Karađorđem. Tako je posle 300 godina ropstva konačno dočekana sloboda. Ona se na žalost, gubi propašću Prvog srpskog ustanka, ali je njen značaj za razvoj grada i polet koji je on dobio bio neverovatno veliki. Razvoj i narastanje Šapca od tog vremena nezaustavljivo napreduje.

Prvi zamah u razvoju grad Šabac dobija po završetku ratnih dejstava u Drugom srpskom ustanku. Ovaj period se poklapa sa vremenom uprave prosvećenog Jevrema Obrenovića, brata kneza Miloša, koji je bio jedini pismen od braće i čovek širokih i naprednih nazora. On je Šapcem upravljao 15 godina, i za to vreme je mnogo toga iz korena promenio i unapredio ukupan život dotadašnje turske kasabe. Samo pola godine po Jevremovom dolasku u Šabac, Stevan Živanović-Telemak piše Vuku Karadžiću u Beč: "Šabac se na Bairu načinio da ti ima šta oko gledati..." Veliku borbu je ovaj znameniti čovek vodio sa dotadašnjim nazadnim i prevaziđenim, gotovo orijentalnim shvatanjima života kod Srba. On unosi duh evropske civilizacije i grad počinje da poprima izgled "prečanskih" varoši. Angažuje inženjere koji postavljaju osnove za pravilnu, urbanizovanu izgradnju Šapca, gradi puteve, donosi uredbe o komunalnoj delatnosti... Primerima iz života svojih članova porodice uči Šapčane novitetima i time podstiče na početku bogatije građane, a kasnije i ostale da slede njihov primer u oblasti odevanja, stanovanja, ophodenja, kulturnih navika... Osim toga, on u Šabac donosi mnogo toga što se u Srbiji prvo moglo sresti i videti u Šapcu. Prvi put se u Srbiji umesto tradicionalnih gusala ili frule mogao zvuk klavira čuti baš ovde, a umesto pendžerli hartije ugledati prozorsko staklo, ili provozati fijakerom koji je mamio uzdahe šabačke gospode. I još mnogo koje čega dobio je Šabac u to vreme prvi ili među prvima.

Izgradnji Jevremovog konaka, jedne od najlepših zgrada tadašnje Srbije, prethodila je izgradnji konaka kneginje Ljubice u Beogradu, a i u arhitektonskom smislu mu je bio uzor. Baš tu, u tom zdanju, Jevrem je okupljao intelektualni krem ondašnje Srbije, podstičući i hrabreći njihovo stvaralaštvo koje je nailazilo na nerazumevanje i otpor neprosvećene i veoma zaostale sredine, u čemu mu je pomagala i njegova obrazovana kćerka Anka.

Ono što je najvrednije, a što je nastalo u Šapcu za vreme Jevremove vladavine, svakako su, na ponos Šapcana:

Okružna i varoška bolnica i apoteka, 1826. godine, prve u Srbiji;
Osnovna škola 1826. godine, prva u Srbiji posle turske vlasti;
"Glavna škola", odnosno gimnazija koja nastaje 1837. godine;
Prve pozorišne predstave daju se 1840. godine;
Osniva se muzičko društvo kao preteća razvijenog muzičkog života u Srbiji - kasarna, kafana itd.

Po završetku ere Jevrema Obrenovića razvoj Šapca se dinamično nastavlja. Sada on ima veliki značaj kao granicni grad kneževine Srbije prema Austrougarskoj. Ogroman deo trgovine sa ovim moćnim susedom Srbija obavlja preko Šapca. Izvoz svinja, konja, goveda, šljiva i drugih tradicionalnih srpskih proizvoda, pa čak i žira, ide preko šabačke carinarnice i luke, i ostavlja ovom gradu izvrsne prihode. Šabac se u to vreme mnogo brže razvija i napreduje u odnosu na mnoge druge gradove u Srbiji. Konačno i potpuno oslobodenje od turske vlasti Šabac, kao i Srbija, dočekuje 1867. godine, kada i poslednji turski vojnik napušta tvrđavu na Savi.

Ovaj događaj sa oduševljenjem je dočekalo stanovništvo Šapca, sada već u velikoj večini srpsko, i uskoro se gube i poslednji tragovi vekovnog turskog prisustva na ovim prostorima.

Drugu polovinu XIX veka u razvoju Šapca obeležio je njegov veoma ubrzani razvoj. Naročito je razvijena trgovina, javljaju se početni oblici industrijske proizvodnje, kao i tradicionalna poljoprivreda. Šabac se, uz Beograd i Kragujevac, definitivno utvrđuje kao jedan od najznačajnijih srpskih gradova. U urbanističkom smislu on takođe napreduje. Na prostorima nekadašnjih močvara koje se isušuju, niču nove stambene i poslovne zgrade. Sve više je šapčana koji prihvataju modele života evropske civilizacije. Zbog svog tako ubrzanog razvoja i poleta kojim je odisao, kao i razvijenog kafanskog života, zaslužio je naziv "Mali Pariz". Šapčani su u to vreme mogli da čitaju svoje novine, i to od 1883. godine, a od 1909. još 11 listova.

Na razmedi vekova Šabac dostiže svoj puni prosperitet. Grade se velelepne porodične kuće u centru grada, letnjikovci u okolini, a sve to sa primerenim stilom i ukusom koji je diktirala tadašnja Evropa. Šabac je jedan od prvih gradova u Srbiji gde su u kafanu, uglavnom nedeljom pre podne, sa svojim kavaljerima išle i dame, što je do tada bila samo muška privilegija a za ženu gotovo nezamisliva sramota. Nacin odevanja i ophodenja kod gradske gospode već je uveliko kao u velikim prečanskim varošima koje su još uvek uzor. Početkom veka na ulicama se mogu videti već i po neki automobil i "velosiped". Gradski život postaje prijatna kombinacija rada, odmora i zabave, a isti se udisao punim plućima. Dobru ilustraciju ovakvog šabačkog meraklijskog i boemskog načina života imamo u stihovima pesnika Dragiše Penjina:

"Kad je deda lumpovao, na tri šora i dva skvera, vozili su štap i šešir dva posebna fijakera"

Ovakvu, gotovo idiličnu sliku prekida strahovita katastrofa oličena u Prvom svetskom ratu. Velike vojne operacije koje su se tokom četiri ratne godine događale na ovim prostorima, kao i krvožedna osveta austrougarske soldateske zbog izgubljenih bitaka na bojnom polju, kulminirale su strahovitim stradanjem Šapca i njegove okoline. Grad porušen, popaljen i opljačkan, sela u okolini takode. Narod što pobijen, što raseljen, izmrcvaren i oboleo, u velikoj materijalnoj bedi, sa bolnom radošću dočekuje slobodu 1918. godine. Od predratnih 14.000 stanovnika, jedva da je u životu ostalo 7.000, a i broj postojećih kuća je bio više nego prepolovljen. Neprijatelj nije poštedeo čak ni šabačku crkvu. Kolika je uteha što se ovaj grad opet izdvojio u Srbiji, ali sada po stradalaštvu, i po svoja tri jedinstvena orđena dobijena za ratne zasluge: francuski Ratni krst sa palmom (1920.), čehoslovački Ratni krst (1925.) i Karađorđeva zvezda.

Posle svog velikog postradanja Šabac je nazvan, kao pandan slavnom francuskom gradu, "Srpski Verden".

U neposrednoj blizini grada, na obroncima planine Cer, dogodila se čuvena Cerska bitka, avgusta 1914. godine. Veličanstvena pobeda srpske vojske pod komandom denerala Stepe Stepanovića, koji tada biva unapređen u zvanje vojvode, prva je saveznička pobeda u Prvom svetskom ratu. Koliko se ova vojna pobeda urezala u biće Srbinovo, neka ilustruje činjenica da se danas, 85 godina kasnije, ni jedna svadba niti drugo veselje ne mogu zamisliti u Srbiji bez zvuka "Marš na Drinu" i njegovih reči:

"U boj krenite junaci svi, kren'te i ne žal'te život svoj Cer nek vidi boj, Cer nek vidi boj a neka Drina, snagu hrabrosti junačku ruku oca, sina..."

U periodu između Prvog i Drugog svetskog rata on je ipak uspevao da se razvija i raste, i to pre svega, zahvaljujući veoma razvijenom zanatstvu, trgovini, poljoprivredi... Pred sam kraj tog perioda, 1938. godine, u Šabac je premeštena Hemijska industrija "Zorka" koja je dotle radila u Subotici. Ona ce obeležiti kasniji višedecenijski period razvoja grada i postati gotovo sinonim za Šabac.

Kako se posle najvećih katastrofa život ipak nastavlja dalje, tako je i Šabac nastavio svoj posleratni život u novoj državi i u nešto izmenjenim okolnostima. Ta promena ogleda se najviše u činjenici da se državna granica sada pomerila znatno na sever, a Šabac je ostao u unutrašnjosti. Neke privilegije, koje je do tada imao, nepovratno su nestale i kapital se više nije u onoj meri slivao u ovaj grad.

U periodu koji obuhvata kraj XIX i početak XX veka, Šabac daje nekoliko značajnih ličnosti iz oblasti kulturnog i naučnog stvaralaštva. Ističu se Stojan Novaković, Dr Laza K. Lazarević, Janko Veselinović, Milorad Popović - Šapčanin i drugi.

Posle tek nešto više od dve decenije mira i spokoja, ratni užas ponovo zahvata Evropu, pa samim tim i Šabac. Drugi svetski rat svom svojom žestinom sručio se i na ove prostore, i već u prvoj ratnoj godini Šabac žestoko strada. Septembra 1941. godine Nemci brutalno proteruju oko 5.000 Šapcana u sremačko selo Jarak, gde su bili smešteni u improvizovanom logoru. Sa tog marša, "Krvavog marša", kako je kasnije nazvan, mnogi se nikad nisu vratili kući. Tokom rata u Šapcu je postojao koncentracioni logor kroz koji je za četiri ratne godine prošlo oko 25.000 građana. Ukupne žrtve koje je ovaj grad dao tokom Drugog svetskog rata iznose oko 7.000 ljudi. Sloboda je konačno stigla 23. oktobra 1944. godine.

Prve posleratne godine, kao i u celoj Jugoslaviji, obeležene su velikim poletom i entuzijazmom u izgradnji i obnovi ratom uništenih dobara. Nosilac razvoja modernog Šapca je sve razvijenija i snažnija hemijska industrija, tj. fabrika "Zorka". Ubrzano se grade nova privredna postrojenja, uređuje putna mreža, sprovodi elektrifikacija... Umesto mnogih dotrajalih udžerica grade se nove moderne zgrade. Na žalost, po nešto što je davalo duh starom Šapcu se i gubi, ali to je danak novom vremenu koje kao da nije uvek imalo strpljenja da se bavi emotivnom stranom života. Sedamdesetih godina Šabac doživljava do tada nevideni procvat. Za nekoliko godina u tom periodu preduzima se nekoliko kapitalnih poduhvata koji sasvim menjaju izgled ovog grada. Na nekadašnjoj Benskoj bari, močvarnom tlu, na kom su se vekovima gnezdile ptice, a zapravo samo nekoliko stotina metara od centra grada, niče novo stambeno naselje. Novi betonski most preko Save, Sportska hala "Zorka" sa zatvorenim bazenom i fudbalskim igralištem, Hotel "Sloboda" "B" kategorije, Gradski stadion, nove škole, obdaništa, domovi kulture, autobuska stanica... Ogroman broj komfornih porodičnih kuća gradi se kako u samom gradu, tako i na dotadašnjoj periferiji Trijangli, Kasarskim i Šipurskim livadama, Letnjikovcu... Naselja koja su do tada fizički bila odvojena od Šapca po nekoliko kilometara sada počinju da se spajaju sa gradom kao što je slučaj sa Dumačom, Pocerskim Pričinovićem, Jevremovcem, Bogosavcem, Majurom itd.

Krajem veka, Šabac sa svojom periferijom dostiže cifru od oko 70.000 stanovnika, što ga u domaćim uslovima čini veoma značajnim gradom.

[uredi - уреди] PRIVREDA I INDUSTRIJA

Šabačka privreda je veoma vitalna i raznovrsna. Poseduje značajne kapacitete u drvoprerađivačkoj i tapetarskoj industriji, prehrambenoj industriji, metaloprerađivačkoj grani, vodoprivredi, građevinarstvu, preradi kože, tekstilnoj industriji itd. Dugogodišnja karakteristika Šapca bila je kvalitetno i razvijeno zanatstvo. Privatni sektor, popularno nazvan "mala privreda", u ovom gradu to odavno više nije. Neka od privatnih preduzeća koja su pre samo nekoliko godina imala po jednog ili dva zaposlena radnika danas su privredni subjekti sa značajnim obimom proizvodnje ili pruženih usluga. Danas u Šapcu imamo značajne remontne servise, proizvođače nameštaja, građevinske stolarije, čarapa, fabrike mesa, kozmetike, kućne hemije, papirne ambalaže... Po trgovini i ugostiteljstvu je Šabac, bez sumnje, najpoznatiji.

Osnovna okosnica razvoja privrede opštine Šabac zasnovana je na aktiviranju severozapadne radne zone. Severozapadna radna zona obuhvata prostor od oko 921,00 ha, od čega je oko 400,00 ha u posedu opštine Šabac. Severozapadna radna zona ocenjena je kao izuzetno perspektivan resurs koji zahteva značajna ulaganja. Korist je najmanje dvostruka:

smenjenje broja nezaposlenih otvaranjem novih radnih mesta i
značajan priliv sredstava u opštinski budžet od poreza na zarade.

Predviđeno je da se naredne godine izrade svi infrastrukturni objekti kako bi što pre počela gradnja privrednih objekata i zaživela proizvodnja. Lokalni parlament je u oktobru usvojio Plan detaljne regulacije severozapadne radne zone, što omogućava intenzivniju politiku privrednog razvoja opštine Šabac. U proceduri je izrada idejnog rešenja za izgradnju DGM (distributivno gasne mreže), sekundarne vodovodne mreže i kanalizacione mreže (fekalne i atmosferske), jer je osnovni uslov investitora da zemljište bude komunalno opremljeno i da do svake parcele vodi put. Plan detaljne regulacije sadrži i trase za izgradnju industrijskih železničkih koloseka od Silosa na Savi do severozapadne radne zone, tako da bi potencijalnim investitorima na raspolaganju bio i železnički saobraćaj.

Uz sve navedeno, u toku je i određivanje trase budućeg auto-puta od Šapca do Rume od strane Instituta za puteve, tako da će Šabac postati magnet za privlačenje investicija uz agresivniji marketinški nastup lokalne samouprave.

Posmatrano po oblicima svojine, najveći broj radnika radi u privatnim preduzećima 4.851 (37%), u društvenim 4.466 (34%), u mešovitim 3.619 (27,6%) i u zadružnim 171 (1,3%).

[uredi - уреди] EKONOMIJA I BANKE U ŠAPCU

U Opštini Šabac su zastupjene sledeće banke:

A banka a.d.
Agrobanka,
Alpha Bank AE,
Banca Intesa
Eurobank EFG
Findomestic banka
HVB Bank
Hypo-Alpe-Adria Bank
Meridian banka
Nacionalna banka Grčke
Panonska banka ad
ProCredit Bank
Raiffeisen Bank
SOCIETE GENERALE BANKA
Vojvodjanska banka a.d.

[uredi - уреди] INSTITUCIJE KULTURE

[uredi - уреди] BIBLIOTEKA ŠABAČKA

Matična ustanova za sve biblioteke na području osam opština Mačvanskog okruga. Sem redovne delatnosti - stručne obrade, čuvanja i korišćenja bogatog knjižnog fonda, zadužena je i za zaštitu stare i retke knjige. Šabačko čitalište započelo je rad 1847. godine; 1928. osnovana je Šabačka narodna knjižnica i čita-onica (ŠNKČ), a potom je rad obnovljen u decembru 1944. Danas je Biblioteka smeštena u zgradi Vladičanskog dvora (kulturno dobro od velikog značaja), sagra-đenog 1854. godine, koji predstavlja jedan od najreprezentativnijih objekata u gra-du.Tu koristi prostor od 1.703 m². Ukupno 31 zaposleni radnik, od kojih 25 pri-pada kategoriji stručnih. Kvalifikaciona struktura zaposlenih i tehnička opre-mljenost su na zavidnom nivou. Nagrade i priznanja: Orden rada sa crvenom zastavom, Zlatna plaketa SO Šabac, Oktobarska nagrada grada Šapca, Republička nagrada Milorad Panić Surep. Problem nedovoljnog prostora najverovatnije će uskoro biti prevaziđen. U toku je izrada projektne dokumentacije za izgradnju aneksa Biblioteke, površi-ne 704 m². Idejno rešenje nagoveštava moderan objekat, koji će, zajedno sa Vladi-čanskim dvorom, predstavljati spoj tradicije i modernih arhitektonskih shvatanja

[uredi - уреди] NARODNI MUZEJ

Osnovan je 1934. godine, kada je radio u sastavu Šabačke narodne knjižni-ce i čitaonice. Posle rata, rad je obnovljen 1955. godine. Smešten je u zgradi Ša-bačke polugimnazije, sagrađene 1857. godine i proglašene spomenikom kulture od velikog značaja. Osnovna delatnost: zaštita pokretnih kulturnih dobara. Raspo-laže prostorom od 1033 m². Ukupno 15 zaposlenih radnika, od čega je 9 stručnih. Kvalifikaciona struktura i tehnička opremljenost su na zavidnom nivou. Umet-nički predmeti, kojih ima oko 12.000, razvrstani su u 15 muzejskih zbirki. Izdaje stručni časopis Museum. Više od 50 godina je organizator godišnje slikarske izložbe Oktobarski salon. Nagrade i priznanja: Diploma Etnografskog muzeja u Beogradu, Spomen-medalja Narodnog muzeja u Beogradu, Diploma Međuopštinskog istorijskog arhiva u Šapcu, itd.

[uredi - уреди] MEĐUOPŠTINSKI ISTORIJSKI ARHIV

Arhivsko odeljenje Muzeja osnovano je 1939. godine. Zvanično, Arhiv je, posle oslobođenja, osnovan 1952. godine. Od 1977, zadužen je za zaštitu arhi-vske građe kao pokretnog kulturnog dobra na području osam opština Mačvanskog okruga. U njegovim depoima čuva se preko 350 arhivskih fondova najrazličitije provenijencije. Smešten je u zgradi Stare bolnice, sagrađene 1865. godine i proglašene spomenikom kulture od velikog značaja, gde raspolaže ukupnom povr-šinom od 427 m². U toku je njena opsežna rekonstrukcija i revitalizacija, sa adaptacijom tavanskog prostora, čime će se dobiti znatan dodatni radni prostor. Ukupno je zaposleno 14 radnika, od čega je 11 stručnih. Kvalifikaciona struktura je na optimalnom nivou. Nagrade i priznanja: Oktobarska nagrada grada Šapca (1982), Orden zasluga za narod sa srebrnom zvezdom (1983).

[uredi - уреди] ŠABAČKO POZORIŠTE

Pozorišni život u Šapcu ima dugu i bogatu tradiciju i egzistira od 1840. godine, kada je Damnjan Marinković, profesor Šabačke gimnazije, pripre-mio prvu pozorišnu predstavu Svetislav i Mileva, Jovana Sterije Popovića. Posle oslobođenja, rad je obnovljen u decembru 1944. godine. Trenutno su zapo-slena 43 radnika, od kojih je 16 glumaca i 18 radnika tehničke ekipe. Očekuje se druga, završna faza rekonstrukcije zgrade Zanatskog doma, u ko-joj je smešteno Pozorište, čime bi se stekli optimalni prostorni uslovi za da-lji uspešan rad. Nagrade i priznanja: preko 60 nagrada za pojedinačna glumačka ostvarenja i predstave u celini; Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom; Oktobarska nagrada grada Šapca.

[uredi - уреди] KULTURNI CENTAR

Osnovan je 1963. godine kao Dom omladine, da bi, 1991. godine, bio tran-sformisan u Dom kulture. Pod nazivom Kulturni centar radi od 2003. godine. Bavi se polivalentnim kulturnim sadržajima, pri čemu prioritet imaju: likovna umetnost, književnost, dramski amaterizam, kulturno-zabavni i umetničko-eduka-tivni programi i radionice. Smešten je u Domu trgovačke omladine, gde koristi prostor od 560 m². U preuređenoj i rekonstruisanoj bašti, na otvorenom prostoru, organizuje Šabačko kulturno leto, koje uglavnom čine kamerni programi. Suorganizator je Likovne kolonije „Mišar“ i organizator dodele godišnje Književne nagrade „Laza K. Lazarević“ za najbolju neobjavljenu pripovetku. U svom sastavu ima knjižaru i galeriju. Ukupno je zaposleno 15 radnika.

[uredi - уреди] KUD ABRAŠEVIĆ

KUD „Abrašević“ je osnovan 1905. godine. Na lokaciji u Masarikovoj uli-ci raspolaže prostorom od 420 m², a istovremeno je i zakupac prostora u Sklo-ništu na Trkalištu od 350 m². Ima oko 500 aktivnih članova, raspoređenih u sle-deće sekcije: Folklorni ansambl, Narodni orkestar, Ženski hor i Tamburaški orkestar „Bisernica“. Najatraktivnija i najtrofejnija je, svakako, Folklorna sek-cija. Sekcije Društva gostovale su u Italiji, Švajcarskoj, Francuskoj, Nemačkoj, Grčkoj, Holandiji, Norveškoj, Mađarskoj, Rumuniji, Bugarskoj, Španiji i Austriji. U Društvu je stalno zaposleno pet radnika, kojima se pridodaju stručni saradnici. Nagrade: Oktobarska nagrada grada Šapca, Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem, Zlatna plaketa Saveza amatera Srbije, Zlatna plaketa SO šabac, itd.

[uredi - уреди] DOM KULTURE PRNjAVOR MAČVANSKI

Dom kulture u Prnjavoru osnovan je 1921. godine, a rad je obnovio u aprilu 2001. godine. Ima četvoro zaposlenih radnika, kojima se pridodaju stručni sara-dnici. Smešten je u zgradi Doma kulture, gde raspolaže dovoljnim prostorom za svoje aktivnosti. Poseduje i bioskopsku salu sa 300 sedišta, koja se koristi i za druge namene, pre svega za izvođenje pozorišnih predstava i drugih svetkovina. Rad je organizovan u šest sekcija, od kojih su najzapaženije folklorna i dramska. U sklopu Doma kulture radi i biblioteka.

[uredi - уреди] UDRUŽENjE LIKOVNIH STVARALACA ŠAPCA

Osnovano je 1971. godine, a rad je obnovilo u novembru 2000. godine. Osni-vači su bili umetnici i likovni pedagozi sa ovih prostora. Udruženje je servi-snog karaktera i organizator je Prolećne i Godišnje slikarske izložbe, prigo-dnih predavanja i likovnih kolonija. Danas ima preko 100 članova – likovnih stvaralaca različitih izražajnih kategorija i stepena stručnog obrazovanja, čiji je osnovni cilj traženje što kreativnijeg sopstvenog izraza duhovnog umetničkog bića i otkrivanje novih organizacionih i funkcionalnih modela rada i vizu-elnog identiteta. Ima jednog stalno zaposlenog radnika sa visokom stručnom spremom.

[uredi - уреди] OBRAZOVANJE

Udruženje nastavnika engleskog jezika, Mačva[1]

[uredi - уреди] ZDRAVSTVO

Zdravstveni centar "Dr Laza K. Lazarević" u Šapcu obavlja zdravstvenu delatnost predviđenu zakonom za Dom zdravlja (primarna zdravstvena zaštita za stanovništvo koje živi na području opštine Šabac, Vladimirci i Koceljeva) i Opštu bolnicu (poliklinička i stacionarna zdravstvena delatnost za stanovništvo opštine Šabac, Vladimirci, Koceljeva i opštinu Bogatić koja samostalno obezbeđuje nivo priumarne zaštite).

[uredi - уреди] SPORT

[uredi - уреди] RUKOMETNI KLUB METALOPLASTIKA

Pod nazivom RK Partizan, Klub je osnovan 1958. godine. Od 1970. nosi naziv RK Metaloplastika.To je najuspešniji i najtrofejniji šabački klub svih vremena: sedmostruki prvak države, četvorostruki osvajač Kupa Jugoslavije i dvostruki prvak Evrope. Zbog izuzetnih kvaliteta, naši rukometaši su nazva-ni šabački vanzemaljci. Reprezentativci i najistaknutiji igrači: Petar Fajfrić, Zoran Živković, Aleksandar Pavlović, Mile Isaković, Veselin Vuković, Veselin Vujović, Mirko Bašić, Slobodan Kuzmanovski, Đorđe Rašić, Jasmin Mrkonja, Zlatko Portner... Veselin Vujović je proglašen za najboljeg sportistu Jugoslavije (1986) i najbo-ljeg rukometaša sveta (1987). U anketi Međunarodne rukometne federacije, RK Metaloplastika je, 2000 godine, proglašena za drugi najbolji rukometni klub Evrope 20. veka. Nagrade i priznanja: Oktobarska nagrada grada Šapca, Orden zaslu-ga za narod sa zlatnom zvezdom.

[uredi - уреди] FUDBALSKI KLUB MACVA

Klub je osnovan 1919. godine. Između dva svetska rata, zbog kvalitetne i atraktivne igre, popularno je nazvan Provincijski Urugvaj. Najveći uspeh Kluba je plasman u prvu saveznu ligu 1951. godine, u kojoj je igrao dve sezone. Posle rata je FK „Mačva“ godinama bila stabilan drugoligaš u velikoj Jugoslaviji. Sada se takmiči u prvoj ligi Srbije. Najistaknutiji igrači: Sava i Diša Stefanović, Voja Rogić, Aleksandar Ivoš, Sele Milošević, Vojkan Melić, Zoran-Buca Dakić, Zoran Jelikić, Dragan Arsenović, Pavle Grubješić... Nagrade i priznanja: Oktobarska nagrada grada Šapca, Zlatna plaketa FSJ i FSS, Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima.

[uredi - уреди] BOKSERSKI KLUB MAČVA

Klub je osnovan ratne 1942. godine. Od 2000, sa manjim prekidima, takmiči se u prvoj saveznoj ligi. Osvajači bronzanih medalja na evropskim šampionatima: Ilija Lukić (Prag, 1957), Dragan Petrović (Bukurešt, 1972), Dragan Vasiljević (Budimpešta, 1985) i Ljubomir Marjanović (Sarajevo, 2000); državni prvaci: Cveja Lukić, Ilija Lukić, Dragan Petrović, Dragan Vasiljević, Branko Rado-savljević, Milenko Vukomanović, Dragan Srnić, Aca Vasić i Zoran Mitrović; osvajači omladinske zlatne rukavice: Smajo Karadarević (1966), Branislav Bajić (1976), Miroslav Šarić (2000) i Branislav Jovičić (2005); državni reprezen-tativci: Ilija Lukić, Dragan Petrović, Dragan Vasiljević, Zoran Mitrović i Branislav Jovičić; osvajač zlatne rukavice 2002. – Zoran Mitrović; osvajači zlatne čivije: 2005. – Branislav Jovičić, 2006. – Branimir Stanković; osvajači Vojvođanske zlatne rukavice: 2005. – Branislav Jovičić, 2006. – Branimir Stan-ković.

[uredi - уреди] RVAČKI KLUB ŠABAC

Klub je osnovan 1972. godine. Od 2000. se takmiči u prvoj saveznoj ligi. Uz veliko razumevanje nadležnih opštinskih organa, ima klubske prostorije i salu za treninge na šabačkom Starom gradu. Najuspešniji takmičari: Bojan Sredojević (višestruki prvak Jugoslavije, dva puta proglašen za najboljeg rvača Podrinja), Dragomir Mijić (trostruki prvak Ju-goslavije, kadetski prvak SAD u grčko-rimskom i slobodnom stilu), Milojko Sredojević (dugogodišnji trener u Klubu), Javor Jana-kijev (reprezentativac Bugarske i svetski prvak 2007.), Nikolaj Vidov (četvorostruki veteranski sve-tski prvak, više puta prvak Bugarske), Živan Pešić (dva puta državni prvak), Srđan Nikolić. Klub je dobitnik Povelje Saveza rvačkih sportova Srbije 2001. godine.

[uredi - уреди] VATERPOLO KLUB ŠABAC

Klub je osnovan 1990. godine. U poslednjih nekoliko godina prošao je četiri takmičarska ranga. Od 2000. godine takmiči se u prvoj vaterpolo ligi. U Klubu postoji i plivački ogranak. Među plivačima, članovima Kluba, dva su prvaka Jugoslavije i nekoliko prvaka Srbije. Zbog nemogućnosti korišćenja ša-bačkog plivačkog bazena, Klub se, 2005. godine, privremeno fuzionisao sa ekipom „Sever“ iz Beograda. Najistaknutiji vaterpolisti: Marko Mijatović, Nenad Ži-vanović, Miroslav Petrović, Ivan Vilotić, i Igor Jovanović. Godine 2000, Sport u Podrinju je VK Šabac proglasio za najbolji sportski klub u Podrinju. Pored ovoga postojao je i vaterpolo klub "Šabac II" za koji su igral: Marko Sanković, Milan Narančić, Mladen Sević, Marko Grčić... ali je drugi tim ugašen zahvaljujući direktoru vaterpolo kluba Živislavu Živanoviću.

[uredi - уреди] ŽENSKI RUKOMETNI KLUB MEDICINAR

Klub je osnovan 1975. godine kao školski tim. Najveći uspeh pre-dstavlja plasman u prvu saveznu ligu 1998/99. godine; od 2003. godine, Klub je ponovo stabilan prvoligaš. Najistaknutije igračice: Ljubinka Janković, Dragica Đurić, Ljiljana Marković, Sandra Fajfrić (udata Kolaković, sada selektor žen-ske rukometne reprezentacije Srbije) i Ana Radović. Osvajač Kupa Srbije (1985), omladinski prvak Jugoslavije (1986. i 1988.), vicešampion Jugoslavije (1987).

[uredi - уреди] SAOBRAĆAJ (Drumski, železnički i vodni saobraćaj)

Šabac predstavlja saobraćajni čvor regionalnog značaja koji ima preduslov da preraste u centar integralnog transporta. Potencijale u oblasti saobraćaja predstavljaju povoljni prirodni uslovi za izgradnju saobraćajne infrastrukture, jer 98 % Opštine čine ravničarski i brežuljkasti tereni ispod 300 m.n.v. sa malim ograničenjima za izgradnju saobraćajnica. Posebne povoljnosti leže u blizini autoputa Beograd-Zagreb, blizini graničnih prelaza prema BiH, kao i blizini terminala vazdušnog saobraćaja u Surčinu. Magistralni putni pravci koji se ukrštaju na području Opštine su M19 (Beograd-Obrenovac-Šabac-Loznica-M. Zvornik) i M21(Novi Sad-Ruma-autoput-Šabac-Valjevo-Užice). Postoji razvijena mreža regionalnih i lokalnih puteva. Aktivna je i železnička pruga Ruma-Šabac-Loznica-M. Zvornik-BiH sa stanicom za putnički i teretni saobraćaj u Šapcu. Opština je na plovnom delu reke Save i ima mogućnost povezivanja na rečni saobraćajni sistem Srbije i Evrope

[uredi - уреди] Drumski saobraćaj

Dužina i stanje putne mreže u Opštini su:

magistralni putevi 59,9 km (svi asfaltirani)
regionalni putevi 111.4 km (svi asfaltirani)
lokalni putevi 304,2 km (asfaltirano 187.8 km)
nekategorisani putevi 2700 km (asfaltirano samo

oko 20 km)

ulice u gradu 105 km

[uredi - уреди] Železnički saobraćaj

Kroz Šabac prolazi železnička pruga koja spaja Rumu (koja se nalazi na koridoru X) i preko Šapca, Loznice i Zvornika prelazi reku Drinu i povezuje Srbiju sa BiH. Krak koji je povezivao ovu prugu sa Bogatićem (Petlovača - Bogatić) je ugašen. Pruga se u poslednje vreme koristi skoro isključivo za transport robe i sirovina (za potrebe fabrike Zorka Šabac) a transport putnika je skoro zanemarljiv. Šabac ima problem nepovoljne lokacije železničke stanice i nepovoljno (za grad i železnicu) priključenje istočne radne zone na železničku prugu. Severna radna zona nije priključena na železnicu. Najvažniji tekući problemi oporavka i razvoja ovog sektora su: dotrajalost infrastrukture, nedostatak vučnih i voznih sredstava, nedostatak savremenih informacionih sredstava, nedostatak i neusaglašenost propisa koji bi ubrzali proces rada na svim nivoima, neadekvatna organizacija samog sistema železnice, a nema dovoljne primene savremenih tehnika u građenju i održavanju pruga. Raspoloživi tehnički kapacitet se koristi 50-60 % a radno vreme uposlenih 50 %. Potencijali leže u saobraćajno geografski položaju regiona, postojećoj infrastruktura i mogućnosti relativno brze revitalizacije infrastrukture, vozila i drugih postrojenja.

[uredi - уреди] Vodeni saobraćaj

Pored Dunava, reka Sava je naša najznačajnija vodna saobraćajnica. Kroz Šabac protiče reka Sava koja je plovna na ovom delu i koja čini da je Šabac preko Dunava povezan sa većinom rečnih plovnih pravaca u Evropi i dalje sa Crnim morem. Potencijali su u saobraćajno geografskom položaju regiona, kao i činjenica da ne postoje otvorene luke i pristaništa za međunarodni saobraćaj na reci Savi u SCG. Održavanje i obeležavanje reke Save je veoma slabo, te je stanje plovnog puta veoma loše, uslovi plovidbe teški, a bezbednost plovidbe svedena na veoma nizak nivo. Šabac nema luku, ali ima pristanište koje organizaciono pripada HK ; vodni saobraćaj RPK Valjevo se odvija preko ovog pristaništa ( u prethodnim godinama se preko ovog pristaništa vršio pretovar koncentrata cinka, cinka u bloku, sirovog sulfata i kaljeve soli) Gravitaciono područje pristaništa <Šabac> pokriva Mačvanski okrug, deo Srema i istočni deo Republike Srpske; osposobljeno je za pretovar tokom cele godine i raspolaže sa dve dizalice nosivosti 5 odnosno 6 tona. Pristanište ima železničku infrastrukturu i sopstvene lokomotive

Problemi i ograničenja razvoja leže prvenstveno u nedostataku investicionih sredstava. Takodje, nije urađena kategorizacija reke Save kao međunarodnog plovnog puta. Korito reke Save nije regulisano za plovidbu pri niskom vodostaju. Kritična mesta na donjem toku reke Save su plićaci u sektoru <Šabac>, sektoru i sektoru . Na teritoriji SCG reka Sava ima plićaka od kojih je nizvodno od Šapca. Gabariti plovnog puta za reku Savu nisu utvrđeni.

[uredi - уреди] TURIZAM

Turistička organizacija opštine Šabac, pravni je naslednik nekadašnjeg Turistickog saveza opštine Šabac. U ovom obliku organizacije postoji od 1995. godine. Njena prava aktivnost počinje da se realizuje od proleća 1996. godine. Njene funkcije unapređenju turističke ponude Šapca su brojne i raznovrsne. Najvažnije su sledeće:

Očuvanje, zaštita i valorizacija turističkih vrednosti na nivou opštine i grada Šapca, Iniciranje i osmišljavanje novih aktivnosti na unapređenju kvaliteta turističke ponude Šapca, Koordinacija aktivnosti raznovrsnih subjekata koji čine turističku ponudu i objedinjavanje u jedinstven turistički proizvod Šapca, Organizacija informativno-propagandne delatnosti kao i promotivna funkcija, Organizacija najznačajnijih turističkih manifestacija na nivou Opštine kao što su: Festival cveća "Ruže Lipolista", Međunarodni plivački maraton "Jarak-Šabac", "Čivijada" i druge, Osmišljavanje, izdavanje i distribucija suvenira Šapca, Animacija seoskih domaćinstava u cilju razvoja seoskog turizma na nivou Opštine, kao i drugih vidova turizma, Saradnja sa turističkim organizacijama gradova i opština kao i sa Turističkom organizacijom Srbije, Predstavljanje turističke ponude Šapca na sajmovima turizma, turističkim berzama i turističkim manifestacijamau zemlji i inostranstvu. Turistička organizacija Šapca je od 1996. godine ostvarila veoma značajne rezultate u svom radu. Najveći uspesi postignuti su u realizaciji turističkih manifestacija kao i u izdavanju turističko-propagandnih sredstava.

Turističke manifestacije koje organizuje TOŠ (kao što su Festival cveća u Lipolistu, Maraton "Jarak-Šabac", "Čivijada") tradicionalne su i veoma poznate na nivou cele Jugoslavije. Bogate su sadržajima, uvek dobro posečene i medijski veoma kvalitetno propračene. Sve nabrojane manifestacije nalaze se u Kalendaru manifestacija Srbije, koji izdaje Turistička organizacija Srbije.

Na planu turističko-propagandnih sredstava je urađeno zaista mnogo u poslednjih nekoliko godina. Izdat je Prospekt Šapca, Ugostiteljski vodič, plakat grada u tri varijante (sve u punom koloru), brošura posvečena Boju na Mišaru, fascikle i reklamni blokovi sa motivima Šapca, kalendar, razglednice, reklamne kese... Izdata je kaseta sa turističkim filmom o Šapcu. Suvenir "Čivija" simbolizuje Šapčanina - "Čivijaša" s kraja XIX veka.

U planu su i drugi suveniri, kao i još neka grafička sredstva turističke propagande.

Turistička organizacija Šapca je nedavno dobila nov, moderno opremljen poslovni prostor u centru Šapca. Proradio je naš Turističko-informativni centar, i to među prvima ove vrste u Srbiji. U okviru ovog prostora vršimo i prodaju suvenira i reklamno-propagandnog materijala. Sa novim, poboljšanim uslovima rada planiramo još bolje rezultate u promociji naše turističke ponude.

[uredi - уреди] Sindikalne organizacije

Sindikat OŠ"Sele Jovanović"

[uredi - уреди] Vanjski linkovi

Gradovi u Republici Srbiji

Preko milion stanovnika:

Beograd

Preko 100,000 stanovnika:

Kragujevac | Niš | Novi Sad | Priština | Prizren

Preko 19,000 u centralnoj Srbiji:

Preko 19,000 u Vojvodini :

Preko 19,000 na Kosovu i Metohiji :

Vidi još :

spisak gradova i spisak naseljenih mesta

Kategorija: Gradovi u Srbiji

See also ebooksgratis.com: no banners, no cookies, totally FREE.