Zygmunt Słomiński
Z Wikipedii
Zygmunt Słomiński (ur. 15 kwietnia 1879 w Piotrkowie Trybunalskim - zm. 12 lutego 1943 w miejscowości Stefanów koło Piaseczna) - inżynier budownictwa, prezydent Warszawy.
Syn Michała, powstańca styczniowego, i Marii z Grabowskich. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie w Warszawskim Instytucie Politechnicznym. Zygmunt Słomiński brał udział w licznych manifestacjach patriotycznych i strajkach politycznych w Warszawie, za co w 1898 został relegowany z UW.
W latach 1924 - 1927 był naczelnym inżynierem Warszawy, a od 7 lipca 1927 do 2 marca 1934 był prezydentem miasta stołecznego Warszawy. Słomiński był inicjatorem akcji "Warszawa czysta". Za jego prezydentury: rozpoczęto chlorowanie wody wodociągowej, wybudowano kilkanaście ustępów publicznych, zmodernizowano i przebudowano miejską gazownię, zbudowano osiedle na Żoliborzu dla pracowników samorządu miejskiego, a w 1928 - po trzy letniej przerwie - przywrócono komunikację autobusową w mieście. Zygmunt Słomiński ustąpił z urzędu prezydenta miasta, po zmianie ustawy samorządowej. Od lutego 1934 był dyrektorem tramwajów miejskich.
Po ośmiu miesiącach sprawowania funkcji, we wrześniu 1934 roku, został zdymisjonowany przez nowo mianowanego komisarycznego prezydenta miasta, Stefana Starzyńskiego, po czym przeszedł na emeryturę. Starzyński zarzucał mu niegospodarność w zarządzaniu tramwajami miejskimi. Prasa warszawska kojarzyła dymisję Słomińskiego z czystkami kadrowymi w Magistracie miejskim, tzw. rugami, o przeprowadzanie których oskarżano Stefana Starzyńskiego.
Zygmunt Słomiński w okresie okupacji w nocy z 10 na 11 listopada 1942 roku został aresztowany przez Niemców. Był więźniem Pawiaka oraz w siedzibie Gestapo na Szucha. Został rozstrzelany za budynkiem stacji kolei wąskotorowej w Stefanowej. Na warszawskich Powązkach znajduje się jego symboliczny grób.
Inżynier Zygmunt Słomiński był autorem wielu prac z zakresu budownictwa i zagadnień gospodarczych stolicy, m.in.: Potrzeby Warszawy (1929), Gospodarka Warszawy w dobie kryzysu 1930 - 1934 (1935).
[edytuj] Bibliografia
- Encyklopedia Warszawy z 1994
- Dymisja dyrektora tramwajów miejskich, Robotnik, 4 września 1934, s. 4
- Błotne kąpiele samorządu Warszawy, Robotnik, 8 września 1934, s. 2
